Halide Edib Adıvar > Quotes

“Hayatın bazı ezelî anları vardır ki ne müddeti, ne şekli, ne tarifi vardır. Sadece bir duygulanma, sadece bir hayat sarsıntısıdır.”
― Halide Edip Adıvar

“Mustafa Kemal Paşa deniz fenerlerini hatırlatıyordu. Işık saldığı zaman göz kamaştıracak kadar parlak, fakat ışık söndüğü zaman bir şey görmek ihtimali yok.”
― Halide Edip Adıvar

“Yalnız geri hizmetlerinde değil, bizzat savaşta döğüşmüş kadınlar olduğunu da söylemeyi vazife sayarım. Bir tanesi Osmaniye’de Raziyeler köyünden Rahime adlı bir kadındı. Bu kadın, Kilikya’da Miralay Arif’in 11’inci fırkasında bizzat döğüşmüştü. 1920’de gönüllü olarak başıbozuklara katılmıştı. 1920 Şubat’ında Hasanbeyli tüneline hücum edenler arasındaydı. Bunlar, Fransızlar’dan seksen tüfek iki makineli tüfek almışlardı. Harpte ölen iki kişiyi de bu kadın sırtında getirmişti. Çevikliğinden dolayı ona ordu, Tayyar adını vermişti. 1920 Haziranında Osmaniye’de Fransız istihkamlarına hücuma o önderlik etmiş ve bu karargahın önünde vurularak ölmüştü.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Bir kere annem beni dünyaya getirdi, bir kere de sen, bambaşka bir dünyaya beni getiriyorsun.”
― Halide Edib Adıvar, Sinekli Bakkal

“Dünya ne garip, ne garip bir şeydi! Bazan, insan, yirmi üç yaşında birdenbire ne kadar ihtiyar, bütün dünyayı kavrayan ne büyük bir tecrübeye sahip oluyordu.”
― Halide Edip Adıvar

“Şuna inanmak gerek ki, Komünizm bile insanlar arasında ayrılık yaratan, din, ırk bakımından olmasa da başka bakımlardan, insanlara zulmeden bir sistemdir.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Gözlerinde ruhu saran mutlak bir sükûn ve güzellik vardı. Bana ölüm meselesini konuştuğumuz akşamları hatırlattı.”
― Halide Edib Adıvar, Mor Salkımlı Ev

“Etrafımız, komşularımız sefalet içinde yaşarken kendimizin barış ve dirlik içinde yaşayabileceğimize inanmak ne yazık ki eski dünyanın bir düşünüşüydü.”
― Halide Edip Adivar

“Mustafa Kemal Paşa, hiçbir zaman bu kadar öfkelenmemişti. Adeta sesi kısıldı. Bizim de onlar derecesinde olduğumuz gün anlayacaklarını ve bize baş eğeceklerini söyledikten sonra
En son insana kadar onların medeniyetlerini başlarında parçalamak için can vereceğimizi ilave etti. Bana öyle geldi ki, bütün şerefimiz, Mustafa Kemal Paşa’nın bu ifadesinde ve sesinde dile geliyordu.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Mustafa Kemal Paşa fikirlerini telkinden hiç yorulmaz, etrafını nihayet kendi düşüncelerine sürüklerdi. İnanıyorum ki, tarihin dinamik ve ani değişmeleri, çok zaman dinamik fertlerin eseridir.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Bana öyle geliyor ki, adeta görünmeyen bir el Türk milletine yeni bir veche vermeye çalışıyor gibiydi.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Fetvada herhangimizi öldürmenin bütün Müslümanların dini bir vazifesi olduğu yazılıydı.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Bütün tıraşlı ve gömleklilere kafir gözüyle bakıyorlardı.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Neden sekiz olduklarını istiyor? Türkiye topraklarının sayısız cenk meydanlarında toprağa düşen yiğit çocuklarının sayısı sekiz olduğu için mi? Adlarını bile unuttuğu sekiz genç çocuğu hala şuurunun altında yaşıyor, zaman zaman mezarlarından kalkıp, rap rap, hafızasında dolaşıyor mu? Ah Türkiye, vah Türkiye... Kaç ihtiyar kafada, kaç kırık gönülde taze mezarlar içlerinde zaman zaman kalkan taze civanlar var!”
― Halide Edib Adıvar

“Yabancı konsoloslar şehri Türk ordusuna teslim edeceklerini bildiriyor ve Mustafa Kemal Paşa'dan hangi kumandanın gönderileceğini öğrenmek istiyorlardı. Aynı zamanda Hıristiyan halka iyi davranılması için ricaya benzer imalarda bulunuyorlardı. Salihli'nin bu vaziyetinden sonra, böyle bir tavsiye biraz garip görünüyordu. Her hâlde, Yunanlıların mukavemet etmeyeceğini anlıyorduk. Mustafa Kemal Paşa, yumruğu ile masaya vurarak:
— Kimin şehrini kime veriyorlar, dedi.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Ben epeyce uzun konuştuktan sonra, basma entarili bir kadın yanıma geldi. Anlaşılan gözleri pek göremiyordu.
‘’Nerede? Nerede??’’ diye sordu. Ben yanına gidince, kollarını boynuma doladı. Kalbinin attığını duydum.
‘’Senin ne dediğini anladığımı söylemek istiyorum. Benim Darülmuallimatta bir kızım var. O da hizmet edecek, sulh yapacaktır. Ben fukara bir çamaşırcı kadınım. Ona bu tahsili verebilmek için her gün çalışıyorum. O da bir gün hoca olacak. Senin konuştuğun gibi konuşacak’’ dedi.
İşte, Türkiye’nin geleceğini kurtaracak bir kadın vatandaş! Nihayet dedi ki :
‘’Benim oğlum Çanakkale’de öldü. Ağlamıyorum. İşimi bırakmıyorum. Çünkü kızıma tahsil veremem. Fakat, hep yeni harplerden bahsediyorsun. Çanakkale’de ölenleri hiç söylemedin.’’
Göğsünden bir lira çıkararak ‘’Hilali Ahmer’in yaralılarına’’ diye uzattı. Karşı karşıyaydık. Birbirimizin gözünün içine bakıyorduk. İkimizin de gözyaşları kalbimize akıyordu.O ana kadar Türkiye’nin geleceğine bu kadar iman ettiğimi hatırlamıyorum. Böyle bir unsur mevcut oldukça, memleketimiz için her türlü cefa ve fedakarlık azdır bile.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Toprağınız toprağım, eviniz evim; burası için, bu diyarın çocukları için bir ana, bir ışık olacağım ve hiçbir şeyden korkmayacağım; vallahi ve billahi!”
― Halide Edib Adıvar, Vurun Kahpeye

“Zavallı hanımefendi, ah zavallı hanımefendi!’’ diye ızhar ettiler. Seslerindeki bu acıma bana biraz fena geldi, çünkü benim Anadolu’ya gelişim ve bu harekete katılışım, mukaddes bir gaye için ateşte yanmaya razı olanların zihniyetine uyuyordu. Benim için, içinde bulunduğumuz tehlikeler ve çektiğimiz zahmetler acınacak değil, şeref verecek bir vaziyetti.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“Çünkü fikriyle sevgilisi karşı karşıya geldiği zaman, her ne ıstırap ve gözyaşı mukâbilinde olursa olsun, mutlak feda edilecek olan, sevgilidir.”
― Halide Edib Adıvar, Vurun Kahpeye

“Memleketimizde Erzurum’dan İzmir’e kadar kanlı bir yol vardır. Orada ölenlerin her biri isimsiz ve memleketlerini esirlikten kurtarıp hür ve müstakil bir yurt yaratmak için canlarını vermişlerdi. Onlardan biri olmak ve o yolda can vermek benim için daima kafi bir mükafattı.”
― Halide Edib Adıvar

“You speak like a future nation-builder, Master Shevki. Dede has no relationship with the nation. His domain is the soul of the individual … a soul that has curiosities, enigmas, hunger, thirst particular to itself. Whether or not men are composed of small pieces of an apparent nation like some type of world-womb, they return naked to the congregation. Dede has no relation with the future Turkish regime that you have imagined.”
― Halide Edib Adıvar, Sinekli Bakkal, or the Clown and His Daughter, Part II: Translated from the Turkish by W. D. Halsey

“Bilmiyorum Peyami. Bütün yeşil gözlü kadınlar gibi o da bir sır. Karanlıktan geldi, karanlığa gitti.”
― Halide Edib Adıvar, Ateşten Gömlek

“Fakat biz savaş yapmaya mecburduk. Çünkü düşmanlar evimize kadar gelmiş, savaş istesek de istemesek de yurdumuzu yakıp yıkacaklardı. Niçin? Çünkü, bir veya birkaç siyaset adamı Yakın Doğu’nun haritasını değiştirmek hevesine düşmüşlerdi. Yunanlılar da kazanç ve zafer hırsına düşmüşlerdi. Fakat onlar da bunun neye mal olacağını görüyorlardı. Gerçi, henüz zafere kavuşmamışlardı, işin sonu da gelmiş değildi.”
― Halide Edib Adıvar

“Adaleti ihsanla - yani anlayışla - tadil etmek her adalet teşekkülünün şiarıdır. Büyük bir dünya şairi, ihsanın - bu manada - en namdar hükümdara, tacından ve tahtından çok yaraşacağını söylüyor. Ve diyor ki, yeryüzünde adalete lütuf ve anlayış karıştırdıkları zaman, insanlar en çok samedaniyetin birer mümessili oluyorlar.”
― Halide Edib Adıvar, Yolpalas Cinayeti

“-Her şey başka bir yerdi, ay bile...
-Ay başka olur mu?
-Olur ya. İçinde insana benzeyen bir gölge surat vardı.
-Bakın buradakinde de var.”
― Halide Edib Adıvar, Tatarcık

“Sana aşk, muhabbet, dostluk, ne verilse altından sızan bir kuyu gibi kalbinden akar gider.”
― Halide Edib Adıvar, Handan

“Ne garip bir durumdaydık. Bir taraftan Hilafet kuvvetleri halka musallat olmuştu. Bir tarafta Kilikya’da Fransız kuvvetleri halkı öldürüyor, diğer yandan Yunanlılar etrafı yakıp yıkıyor, adam öldürüyordu. Nihayet, İstanbulda’ki İtilaf kuvvetleri de halkı eziyordu. Adeta, Garbin hakikat halde, Şark’a ‘’sopa siyaseti’’ tatbik ettiklerini ve ‘’Kahrolsun Türkler’’ diye bağırdıklarını duyuyor gibiydim. Türklerin kendileri de aralarında boğuştukları için, Milletin Ateşle İmtihanı’nın en korkunç anlarını yaşıyorduk.”
― Halide Edib Adıvar, Türk'ün Ateşle İmtihanı

“İçimde mor salkımlı bir ev var,Beşiktaş taraflarında idi.Çocukluğum o evde geçti,gittim,aradım,bulamadım,yanmış...
Onu yazacağım.”
― Halide Edib Adıvar

“kendinizi determinist zannediyorsunuz. Bu, hayatı bütün cephelerinden görmemiş olmanızdan böyle. Bence hayatın eşiğinde olanlar deterministtirler. Fakat eşiği atlayıp da basit görünen hücrenin nihayet yolu bulunmaz bir labirent olduğunu anlayınca insan mistik oluyor.”
― Halide Edib Adıvar, Handan

“O vakit kendimi anlatmak imkanı olmadığını, karşımdakinin kafamı çarpa çarpa parçalayacağım bir kaya olduğunu fark ettim.”
― Halide Edib Adıvar, Kalp Ağrısı