Tsotne Tskhvediani

Tsotne Tskhvediani’s Followers (34)

member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo
member photo

Tsotne Tskhvediani


Born
Kutaisi, Georgia
Genre

Influences
John Steinbeck, Jack London, Andrei Platonov


Born in 1993 in Kutaisi, Georgia is one of the most talented and promising authors in Georgian literature. In 2011 he entered Tbilisi State University and studied Humanities at department of History. Main subject of his researches is the anarchist movements of the 20th century Caucasus region. In 2012 Tsotne himself joined the eco-anarchist movement and took part in several strikes which were the expression of solidarity for the people who live and work in Georgia’s industrial towns. He very often visited these places and had personally interviewed the local population. This experience was reflected in his short stories.

His debut short story Underground, which was published in 2013 in magazine Literary Palette (Palitra) and immediately gai
...more

Average rating: 4.25 · 333 ratings · 89 reviews · 3 distinct worksSimilar authors
მაიაკოვსკის თეატრი

3.98 avg rating — 180 ratings — published 2016
Rate this book
Clear rating
ქალაქი და წმინდანები

4.60 avg rating — 144 ratings — published 2015
Rate this book
Clear rating
15 საუკეთესო ქართული მოთხრო...

by
3.89 avg rating — 9 ratings — published 2015
Rate this book
Clear rating

* Note: these are all the books on Goodreads for this author. To add more, click here.

Quotes by Tsotne Tskhvediani  (?)
Quotes are added by the Goodreads community and are not verified by Goodreads. (Learn more)

“პატარა ქალაქის ყველაზე საშინელი თვისება ისაა, რომ მარტო დარჩენა თითქმის შეუძლებელია. რამდენიმე წუთითაც არავინ დაგაცდის საკუთარ ფიქრებთან დარჩენას. უამრავ ადამიანთან გიწევს ურთიერთობა მიუხედავად შენი სურვილისა. ასეა ყველაფერი მოწყობილი და სხვანაირად წარმოუდგენელია. თუ ვერ წახვედი, ერთადერთი გამოსავალია, გაგიჟდე და ხალხს შენი ეშინოდეს, მაგრამ ესეც არაა იოლი საქმე”
Tsotne Tskhvediani, ქალაქი და წმინდანები

“დღეს სხვა სამყაროა. ყველა პოეტი, რომელსაც ჯიბეში ნაღმი არ უდევს, უბრალოდ, სარკესთან დგას და მასტურბირებს.
რა შეიცვალა ჩვენში იმის მერე, როცა პირველად მივხვდით, რომ სუფრაზე წარმოთქმული ყალბი სადღეგრძელოები გულისამრევია?
თავის დროზე ამაში იყო რაღაც პროგრესული, მაგრამ არსებობისთვის არ კმარა მხოლოდ გულისრევის გრძნობა. ჩვენ ამოვარწყიეთ მომავლის ცრუ იმედები და წარსულის ყალბი მითები, პატრიოტული ლოზუნგები, დრომოჭმული ტრადიციები, გამართულ კარიერაზე ოცნება, მაგრამ ამან მხოლოდ ის მოიტანა, რომ ახლა ცარიელები ვართ.
მე, უბრალოდ, ტომრისგან გამოჭრილი თოჯინა ვარ და ჩემ გარშემოც ზუსტად ასეთი სათამაშოები არიან. მათი ტომარა, რომელიც ტანის ფუნქციას ასრულებს, ჯერაც გამოტენილია ნაგვით და ისინი ჯერ კიდევ მყარად დგანან.
თავიც ყოჩაღად უჭირავთ.
ახლა ერთადერთი, რაც შემიძლია გადარჩენისთვის გავაკეთო, ისაა, რომ სასწრაფოდ ვიპოვო ახალი ნაგავი იდეა, რომლითაც სხეულს მოვიმარაგებ.
თავის დაჭერას შევძლებ.
უბრალოდ, იმ ყველაფერს, რომ ახალი და ცოტათი განსხვავებული ნაგვით ვარ სავსე, მხოლოდ რამდენიმე დღეს ექნება მნიშვნელობა.
ცოტაც და, ყველა ნაგავს ერთნაირად მყრალი სუნი ექნება. ამის გაცნობიერება მარტივი, მაგრამ საშიშია.
კიდევ რამდენ ხანს გაძლებ ცარიელი ტომრით ფორმის გარეშე?”
Tsotne Tskhvediani, მაიაკოვსკის თეატრი

“ამბობენ:
არსებობენ ლიდერები, რომლებიც არ ისწრაფვიან ბელადობისკენ,
რომ ისინი ვერ გარყვნა ძალაუფლებამ.
არ ტკბებიან ფუფუნებით.
რეპორტიორები მათზე გატაცებით ყვებიან,
გვიჩვენებენ მათ მატარებელში, იაფფასიან ნომერში,
უბრალოდ ჩაცმულებს, მოკრძალებულებს,
გრძელ რიგში მორჩილად მდგომებს,
მდიდრული სასახლეების გარეშე,
ოქოროს უნიტაზის გარეშეც,
შეზღუდული სახელისუფლებო ბერკეტებით,
მათზე ამბობენ: „ის ერთ-ერთი ჩვენგანია“.

სკეპტიკოსები ცდილოდბენ, ეჭვები გაგვიჩინონ
იტყვიან: თავმდაბლი ლიდერების ზურგს უკან ყოველთვის დიქტატორი იმალება, რომელიც რეალურად მართავს და რომ ის სინამდვილეში თვალთმაქცი და მონაა, რომელიც ძალაუფლების ნარჩენებითაც კმაყოფილდება.
შენ, ჩემო პრეზიდენტო, ეცადე, ეჭვები გამიფანტო,
მოდი დავსხდეთ და მე ჰელიოგაბალუსზე გიამბობ,
ერთადერთ სახალხო ლიდერზე.
და იქნებ შენც იმასავით გამოხვიდე გლახაკებთან ქუჩაში,
უარი თქვა მოკრძალებაზე
და მთელი შენი დიდებულებით ტრაკი მისცე:
უსახლკაროებს,
ლოთებს,
უიმედოებს...
რადგან ძალაუფლების სიყვარულის ცოდვას მხოლოდ ამგვარი ღვაწლით გამოისყიდი.

ჩემო პრეზიდენტო, ესტუმრე მუშებს, ბნელ მაღაროში და ღრმა მინეტი გაუკეთე.
გამიხარდება, თუ კუნილინგუსის ტექნიკასაც აითვისებ გენდერული ბალანსის დასაცავად.
ჩემო პრეზიდენტო, იქნებ იაფფასიანი აბებით დაუძლურებული ჩემი ყლეც ფერზე მოიყვანო!
და როცა ხალხი გიხილავს:
ქუჩაში წაკუზულს,
მუხლებზე დამდგარს,
ჩვენსავით...
დარწმუნდებიან, რომ ნამდვიალდ
იცნობ ჩვენს ტკივილს
და
ერთ-ერთი ჩვენგანი ხარ.”
Tsotne Tskhvediani, მაიაკოვსკის თეატრი



Is this you? Let us know. If not, help out and invite Tsotne to Goodreads.