Quim Monzó

“همیشه تمام تلاشم را می‌کنم تا روند وقایع را اصلاح کنم و همه چیز را پیش‌بینی کنم که از هرجور ضربۀ روحی در امان بمانم و روز بعد تحمل‌پذیرتر شود. اما پیش‌بینی همه‌چیز یک بی‌قراری مفرط در من ایجاد می‌کند، که باعث می‌شود همه چیز مثل یک باد از روبه‌رویم بگذرد، بدون اینکه از آن ها لذتی ببرم. از بوسه لذت نمی برم تا اینکه تمام می‌شود؛ بعد با لذت یادش می‌افتم. در لحظه از آن لذت نمی برم چون، فرای عشق‌وعلاقه، تاریکی‌ها را می‌بینم، اتفاقات وحشتناکی را می‌بینم که پشت هر چیز دلچسبی پنهان شده‌اند.”
― Quim Monzó, A Thousand Morons