What do you think?
Rate this book
Gaspar & Mariana
«Ambos ficaram mais tranquilos. A trovoada era só lá fora e parecia ficar cada vez mais longe da casa da Mariana. Lá dentro, de mãos dadas, os dois amigos já não tinham medo, e a menina começou até a cantar a canção da chuva, enquanto, na praia, os barcos dos pescadores baloiçavam, rangendo sobre um mar de chumbo. E de mãos dadas vão, pela vida fora, Gaspar e Mariana, à descoberta do mundo. Felizes como num grande sonho, com céus eternamente azuis e anjos em rodas alegres...»
- GenresPortuguese Literature
113 pages, Paperback
First published January 1, 1991
12 people want to read
About the author
Maria Teresa Maia Gonzalez
152 books126 followersMaria Teresa Maia Gonzalez nasceu em Coimbra, em 1958. É licenciada em Línguas e Literaturas Modernas – Variante de Estudos Franceses e Ingleses – pela Faculdade de Letras da Universidade de Lisboa. Vive em Lisboa e tem como passatempo a pintura.
Foi professora de Português, Inglês e Francês, no ensino particular e público, entre 1982 e 1997, em Alverca do Ribatejo, Manique e Lisboa.
Muito cedo sentiu despertar o gosto pelas histórias ouvidas e lidas em família. Por volta dos nove anos, começou a sentir o gosto pela escrita, escrevendo poemas e histórias com regularidade. Iniciou a sua carreira na escrita em 1989, quando ainda era professora.
Recebeu o Prémio Verbo-Semanário, juntamente com Maria do Rosário Pedreira, pelo livro O Clube das Chaves Entra em Ação, em 1989.
Da sua obra constam sobretudo romances juvenis, sendo também da sua autoria histórias infantis, fábulas, poesia, contos, crónicas, ficção para adultos e uma coleção juvenil de peças de teatro. São temáticas recorrentes nos seus livros os direitos das crianças e dos adolescentes, a espiritualidade e os problemas da adolescência, nomeadamente, a solidão, as perdas, a depressão, os conflitos familiares, as dependências químicas, a violência em meio escolar, a violência doméstica, a sexualidade e a afetividade. Vê o livro destinado aos mais novos como veículo promotor dos valores humanos, sobretudo o respeito pelo indivíduo e pela natureza, a paz, a saúde, a harmoniosa convivência entre gerações e culturas diversas, e a espiritualidade.
Foi professora de Português, Inglês e Francês, no ensino particular e público, entre 1982 e 1997, em Alverca do Ribatejo, Manique e Lisboa.
Muito cedo sentiu despertar o gosto pelas histórias ouvidas e lidas em família. Por volta dos nove anos, começou a sentir o gosto pela escrita, escrevendo poemas e histórias com regularidade. Iniciou a sua carreira na escrita em 1989, quando ainda era professora.
Recebeu o Prémio Verbo-Semanário, juntamente com Maria do Rosário Pedreira, pelo livro O Clube das Chaves Entra em Ação, em 1989.
Da sua obra constam sobretudo romances juvenis, sendo também da sua autoria histórias infantis, fábulas, poesia, contos, crónicas, ficção para adultos e uma coleção juvenil de peças de teatro. São temáticas recorrentes nos seus livros os direitos das crianças e dos adolescentes, a espiritualidade e os problemas da adolescência, nomeadamente, a solidão, as perdas, a depressão, os conflitos familiares, as dependências químicas, a violência em meio escolar, a violência doméstica, a sexualidade e a afetividade. Vê o livro destinado aos mais novos como veículo promotor dos valores humanos, sobretudo o respeito pelo indivíduo e pela natureza, a paz, a saúde, a harmoniosa convivência entre gerações e culturas diversas, e a espiritualidade.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 6 of 6 reviews
November 4, 2021
Понякога най-радостните и най-съкрушителните мигове вървят ръка за ръка. „Гашпар и Мариана“ (изд. „Светулка 44“) е кратък роман от популярната португалска детско-юношеска писателка Мария Тереза Майа Гонзалеш. Но не оставяйте обема на книгата или пък наличието на илюстрации да ви заблудят. Като всяка истински добра проза, „Гашпар и Мариана“ е книга, готова да докосне читателите от всички възрасти. С поетичната си проза и многопластовото си повествование, това литературно произведение ще ви накара да съпреживеете една сърцераздирателна история за приятелството на две търсещи топлина деца, отчаяно вкопчили се едно в друго.
Гашпар расте без баща. Мъжките фигури в живота му са рибарите от крайбрежното португалско селце, което той и майка му наричат свой дом. Сутрин преди училище Гашпар обича да се отбива към пристана и да помага на приятеля си Финкау да разтоварва улова си, а в замяна често получава дребна риба и раци. Ех, да можеше и учителката да преподава като Финкау – сладкодумно, за морето, китовете, морските звезди… Но уви, в класната стая май не е място за Гашпар. Добре, че са неколцината му приятели и гледката през прозореца, иначе учебните дни щяха да са нетърпими.
След училище обаче Гашпар не тича с другарите си след топката. Той отива право в дома на своята приятелка Мариана. Незрящото момиче опознава света с върховете на пръстите си и от разказите на Гашпар. И точно както Гашпар, Мариана също расте без баща. Защото там, където свършва морето, започва небето. Мариана страда по загубата на баба си Бия, която сега е на небето и жадува да се срещне отново с нея час по-скоро, но с присъщата за децата невинност и наивност, момиченцето не осъзнава пълния смисъл на тези думи.
Историята се разгръща плавно, случка след случка. Мария Тереза Майа Гонзалеш рисува една реалистична, вярна на живота картина, в която възрастните живеят в своя свят, често откъснати от дома, дистанцирани от децата си, пленници на собствените си грижи, демони и несбъднати мечти. Преследвани от миналото си, те не съумяват да изградят бъдещето, а жестоката цена за това бива заплатена от собствените им синове и дъщери.
„Гашпар и Мариана“ е едновременно красива и тъжна книга, нежна, но и безкомпромисна. В нея се говори за грижите на уж безгрижните детски дни, говори се за приятелството, загубата, болката и надеждата. Черно-белите илюстрации, които й придават усещане за детска литература са дело на Крищина Малакиаш, а преводът от португалски е на Маргарита Дренска.
Прочетете ревюто на „Книжни Криле“: https://knijnikrile.wordpress.com/202...
Гашпар расте без баща. Мъжките фигури в живота му са рибарите от крайбрежното португалско селце, което той и майка му наричат свой дом. Сутрин преди училище Гашпар обича да се отбива към пристана и да помага на приятеля си Финкау да разтоварва улова си, а в замяна често получава дребна риба и раци. Ех, да можеше и учителката да преподава като Финкау – сладкодумно, за морето, китовете, морските звезди… Но уви, в класната стая май не е място за Гашпар. Добре, че са неколцината му приятели и гледката през прозореца, иначе учебните дни щяха да са нетърпими.
След училище обаче Гашпар не тича с другарите си след топката. Той отива право в дома на своята приятелка Мариана. Незрящото момиче опознава света с върховете на пръстите си и от разказите на Гашпар. И точно както Гашпар, Мариана също расте без баща. Защото там, където свършва морето, започва небето. Мариана страда по загубата на баба си Бия, която сега е на небето и жадува да се срещне отново с нея час по-скоро, но с присъщата за децата невинност и наивност, момиченцето не осъзнава пълния смисъл на тези думи.
Историята се разгръща плавно, случка след случка. Мария Тереза Майа Гонзалеш рисува една реалистична, вярна на живота картина, в която възрастните живеят в своя свят, често откъснати от дома, дистанцирани от децата си, пленници на собствените си грижи, демони и несбъднати мечти. Преследвани от миналото си, те не съумяват да изградят бъдещето, а жестоката цена за това бива заплатена от собствените им синове и дъщери.
„Гашпар и Мариана“ е едновременно красива и тъжна книга, нежна, но и безкомпромисна. В нея се говори за грижите на уж безгрижните детски дни, говори се за приятелството, загубата, болката и надеждата. Черно-белите илюстрации, които й придават усещане за детска литература са дело на Крищина Малакиаш, а преводът от португалски е на Маргарита Дренска.
Прочетете ревюто на „Книжни Криле“: https://knijnikrile.wordpress.com/202...
August 26, 2025
quando era miúda adorava a escrita da Maria Teresa e foi por isso que este ano, na feira do livro do Porto, quando vi este livro à venda em segunda mão decidi trazê-lo! honestamente, e não sei porquê, estava à espera duma história levezinha e feliz e saí com o coração despedaçado!
fiquei com curiosidade de saber o que iria achar se o tivesse lido quando era pequena, mas acho que ia ficar ainda mais triste do que a lê-lo com 30 anos!
Ainda assim a escrita dela sempre me cativa, é interessante que o livro seja escrito do ponto de vista de uma criança e ver a amizade destas duas crianças e o quanto as vezes falta aos adultos prestarem atenção aos mais pequenos!
Tem uma boa história, uma boa lição, ligeiramente datado em alguns pontos, porque estou a lê-lo em 2025 quando ele foi lançado em 91! aconselho a leitura, mas não vão a achar que é um livro fofinho sobre amizades improváveis como eu achei!
fiquei com curiosidade de saber o que iria achar se o tivesse lido quando era pequena, mas acho que ia ficar ainda mais triste do que a lê-lo com 30 anos!
Ainda assim a escrita dela sempre me cativa, é interessante que o livro seja escrito do ponto de vista de uma criança e ver a amizade destas duas crianças e o quanto as vezes falta aos adultos prestarem atenção aos mais pequenos!
Tem uma boa história, uma boa lição, ligeiramente datado em alguns pontos, porque estou a lê-lo em 2025 quando ele foi lançado em 91! aconselho a leitura, mas não vão a achar que é um livro fofinho sobre amizades improváveis como eu achei!
January 15, 2021
Chorei com este livro, mas também ri. Uma amizade entre uma menina invisual e um menino que não é muito bom na escola, o que não invalida a sua inteligência e compaixão. Gostei muito da amizade e da mensagem. Só não foi 5 estrelas porque a escrita não foi a minha favorita, mas isto também é um livro infantil/infantojuvenil, por isso não podia ser muito mais elaborada e floreada (digamos assim vá).
January 12, 2022
É um dos meus livros preferidos de sempre! Li-o quando era adolescente e a história de amizade entre o Gaspar e Mariana é tão profunda, que após 10 anos me fiquei com vontade de o reler!
O facto do narrador ser a criança traz uma pureza e uma leveza à história, faz o leitor questionar sobre determinadas situações incompreendidas para a criança que poderão ter efeito no crescimento pessoal.
Uma história acima de tudo de uma grande amizade!
O facto do narrador ser a criança traz uma pureza e uma leveza à história, faz o leitor questionar sobre determinadas situações incompreendidas para a criança que poderão ter efeito no crescimento pessoal.
Uma história acima de tudo de uma grande amizade!
February 24, 2012
First of all I would like to say I'm not that much of a fan of Maria Gonzalez work, as far as I know I'm the only girl in Portugal who hated "A Lua de Joana". Hate probably being a strong word since everyone was so in love with the book and it just didn't echoed in me at all.
"Gaspar & Mariana" however were a totally different story. Told in the point of view of the children this book is a story about lost, friendship and what happens when grown ups don't try to connect and understand their own children.
It's a very sad book and I was crying like a baby in the end of it but even so it has a very special place in my heart. I truly believe it's one of the best ones by Maria Gonzalez.
"Gaspar & Mariana" however were a totally different story. Told in the point of view of the children this book is a story about lost, friendship and what happens when grown ups don't try to connect and understand their own children.
It's a very sad book and I was crying like a baby in the end of it but even so it has a very special place in my heart. I truly believe it's one of the best ones by Maria Gonzalez.
Displaying 1 - 6 of 6 reviews