What do you think?
Rate this book
The Beast in the Nursery: On Curiosity and Other Appetites
If you are disturbed by the idea that to grow up is to learn to live with disillusionment, if you are fascinated by the perplexity of child-rearing, or if you fear you were more creative as a child, The Beast in the Nursery offers an illuminating and possibly life-changing experience. In four interrelated essays, Adam Phillips arrives at startling new insights into issues that preoccupied Freud, showing in the process that far from having lost its relevance, psychoanalysis is still one of our most incisive tools for the exploration of the human psyche and its possibilities. Phillips transforms the genre of the essay into an instrument for intellectual investigation of the most absorbing kind.
165 pages, Kindle Edition
First published January 27, 1998
17 people are currently reading
350 people want to read
About the author
Adam Phillips
124 books657 followersAdam Phillips is a British psychotherapist and essayist.
Since 2003 he has been the general editor of the new Penguin Modern Classics translations of Sigmund Freud. He is also a regular contributor to the London Review of Books.
Phillips was born in Cardiff, Wales in 1954, the child of second-generation Polish Jews. He grew up as part of an extended family of aunts, uncles and cousins and describes his parents as "very consciously Jewish but not believing". As a child, his first interest was the study of tropical birds and it was not until adolescence that he developed an interest in literature. He went on to study English at St John's College, Oxford, graduating with a third class degree. His defining influences are literary – he was inspired to become a psychoanalyst after reading Carl Jung's autobiography and he has always believed psychoanalysis to be closer to poetry than medicine.
Adapted from Wikipedia.
Phillips is a regular contributor to the London Review of Books. He has been described by The Times as "the Martin Amis of British psychoanalysis" for his "brilliantly amusing and often profoundly unsettling" work; and by John Banville as "one of the finest prose stylists in the language, an Emerson of our time."
Since 2003 he has been the general editor of the new Penguin Modern Classics translations of Sigmund Freud. He is also a regular contributor to the London Review of Books.
Phillips was born in Cardiff, Wales in 1954, the child of second-generation Polish Jews. He grew up as part of an extended family of aunts, uncles and cousins and describes his parents as "very consciously Jewish but not believing". As a child, his first interest was the study of tropical birds and it was not until adolescence that he developed an interest in literature. He went on to study English at St John's College, Oxford, graduating with a third class degree. His defining influences are literary – he was inspired to become a psychoanalyst after reading Carl Jung's autobiography and he has always believed psychoanalysis to be closer to poetry than medicine.
Adapted from Wikipedia.
Phillips is a regular contributor to the London Review of Books. He has been described by The Times as "the Martin Amis of British psychoanalysis" for his "brilliantly amusing and often profoundly unsettling" work; and by John Banville as "one of the finest prose stylists in the language, an Emerson of our time."
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 11 of 11 reviews
August 14, 2019
This small (165 pages) book was a beast of a book. It often had several complex ideas condensed into a single sentence which made it difficult to understand. Also, I think one needs a background in Freudian theories of Oedipus, sublimation, humiliation, narcissism, omnipotence, transference, "day residues", "object usage", and id, ego and superego to appreciate this book. It may help to read the "Notes" on page 157 before you begin the book. Freud was mentioned on most pages, so the reader may want to prepare to read this book with a review of a basic knowledge of Freud and his sexual theories.
Some of the paragraphs lasted two or more pages which may weary any reader. Many of the sentences were so dense that I could not unravel them into understanding. On the other hand, a certain kind of properly oriented reader might glean epiphanies.
I had never realized before reading this book that Freud seems lacking in understanding of the human female. I think that Freud can be enlightening to women in understanding men, and the extreme importance to men of their penises and of their sexuality. Freud, as a man, seems to relate everything back to sex.
Chapter One was "The Interested Party" and I think "interest" means curiosity and infantile sexuality and infantile omnipotence and infantile sublimation.
Chapter Two was "The Beast in the Nursery" and I'm not sure what the Beast was. On page 150, he states: "It was Freud's ambition that psychoanalysis should become a science...But the dreamer and the child...kept reminding him that there were other ways of doing things....individual is the site for this conflict between the dreamer and the scientist, between the child and the realist, between the beast and the nursery." Here the Beast is a choice, not "in" the nursery. I was unable to understand this.
Chapter Two said that the unconscious is sexuality. The infant lacks linguistic competence and so cannot communicate its sexual passion. Page 61 and 62 speak of learning to speak and language. So maybe the Beast is the sexual passion that the infant cannot speak?
Chapter Three was "A Stab at Hinting". Is it better to buzz around like a busy bee and give and receive (pollen, nectar) or is it better to await the bee as a patient flower to give and receive the pollen from the bee? What about a spider who waits for a fly to touch its web? Is it better to be a passive predator like a spider? Hints related to perfume and devolved into the Oedipus complex as the mother's perfume is shared with the public and the infant does not want to share its mother. There was talk of sovereignty, tyranny, rules, order and freedom - which is the opposite of these. There were good expositions of teaching and learning. Teaching is forcing rules on a student, whereas learning requires a desire of the student.
Chapter Four was "Just Rage" and spoke of order as justice. Revenge is justice for humiliation, getting even, getting justice for some violation of some ideal of order. The individual is always vulnerable to a narcissistic wound of humiliation, a violation of some rule or order, and so rage is the tool to effect justice.
The last chapter was called "Coda" and spoke of a culture where women were submissive and did not talk back. It spoke of women talking back and transference.
I only gave one star to this beast of a book because I think it could be disappointing to the general public; however, it could be four or five stars to someone interested in Freud's ideas.
Some of the paragraphs lasted two or more pages which may weary any reader. Many of the sentences were so dense that I could not unravel them into understanding. On the other hand, a certain kind of properly oriented reader might glean epiphanies.
I had never realized before reading this book that Freud seems lacking in understanding of the human female. I think that Freud can be enlightening to women in understanding men, and the extreme importance to men of their penises and of their sexuality. Freud, as a man, seems to relate everything back to sex.
Chapter One was "The Interested Party" and I think "interest" means curiosity and infantile sexuality and infantile omnipotence and infantile sublimation.
Chapter Two was "The Beast in the Nursery" and I'm not sure what the Beast was. On page 150, he states: "It was Freud's ambition that psychoanalysis should become a science...But the dreamer and the child...kept reminding him that there were other ways of doing things....individual is the site for this conflict between the dreamer and the scientist, between the child and the realist, between the beast and the nursery." Here the Beast is a choice, not "in" the nursery. I was unable to understand this.
Chapter Two said that the unconscious is sexuality. The infant lacks linguistic competence and so cannot communicate its sexual passion. Page 61 and 62 speak of learning to speak and language. So maybe the Beast is the sexual passion that the infant cannot speak?
Chapter Three was "A Stab at Hinting". Is it better to buzz around like a busy bee and give and receive (pollen, nectar) or is it better to await the bee as a patient flower to give and receive the pollen from the bee? What about a spider who waits for a fly to touch its web? Is it better to be a passive predator like a spider? Hints related to perfume and devolved into the Oedipus complex as the mother's perfume is shared with the public and the infant does not want to share its mother. There was talk of sovereignty, tyranny, rules, order and freedom - which is the opposite of these. There were good expositions of teaching and learning. Teaching is forcing rules on a student, whereas learning requires a desire of the student.
Chapter Four was "Just Rage" and spoke of order as justice. Revenge is justice for humiliation, getting even, getting justice for some violation of some ideal of order. The individual is always vulnerable to a narcissistic wound of humiliation, a violation of some rule or order, and so rage is the tool to effect justice.
The last chapter was called "Coda" and spoke of a culture where women were submissive and did not talk back. It spoke of women talking back and transference.
I only gave one star to this beast of a book because I think it could be disappointing to the general public; however, it could be four or five stars to someone interested in Freud's ideas.
February 24, 2014
Not a parenting book but it goes in that category for me because it was due to this blurb on that back that I selected it from the library shelves: "a look at childhood curiosity and appetite - what inspires it, what kills it and how it may be sustained." I got more than I bargained for - large dollops of Freudian psychology which were challenging and rewarding. A book I have finished thinking I should read again soon.
"Ultimately the child needs to abrogate him omnipotence - abjure his magic - and learn to wait ... he makes good his survival and his pleasure by relinquishing his fantasies of self-sufficiency ... being realistic is a better guarantee of pleasure. The child may expect the earth of himself and others, but if he grows up properly he will begin to want something else. But what happens to wanting when it isn't wanting what one wants?"
"Humankind can bear too much reality; sensible wanting ... can also be the death of desire"
Phillips quotes Northrop Frye "nearly all of us have felt at least in childhood, that if we imagine that a thing is so, it therefore either is so or can be made to become so. All of us have to learn that this almost never happens, or happens only in very limited ways.: but the visionary , like the child, continues to believe that it always ought to happen. We are so possessed with the idea of the duty of acceptance that we are inclined to forget our mental birthright, and prudent and sensible people encourage us in this. That is why Blake is so full of aphorisms like "if the fool would persist in his folly he would become wise". Such wisdom is based on the fact that imagination creates reality, and as desire is a part of imagination, the world we desire is more real than the world we passively accept"
"Ultimately the child needs to abrogate him omnipotence - abjure his magic - and learn to wait ... he makes good his survival and his pleasure by relinquishing his fantasies of self-sufficiency ... being realistic is a better guarantee of pleasure. The child may expect the earth of himself and others, but if he grows up properly he will begin to want something else. But what happens to wanting when it isn't wanting what one wants?"
"Humankind can bear too much reality; sensible wanting ... can also be the death of desire"
Phillips quotes Northrop Frye "nearly all of us have felt at least in childhood, that if we imagine that a thing is so, it therefore either is so or can be made to become so. All of us have to learn that this almost never happens, or happens only in very limited ways.: but the visionary , like the child, continues to believe that it always ought to happen. We are so possessed with the idea of the duty of acceptance that we are inclined to forget our mental birthright, and prudent and sensible people encourage us in this. That is why Blake is so full of aphorisms like "if the fool would persist in his folly he would become wise". Such wisdom is based on the fact that imagination creates reality, and as desire is a part of imagination, the world we desire is more real than the world we passively accept"
February 22, 2018
A short meditation, from a neo-Freudian perspective, on the relationship between the sexual or preconscious creativity of childhood and its sublimation into language as the “price” of maturity and acculturation. It is commonly understood that when we leave our early childhood by acquiring language, we lose our sense of omnipotence, our direct access to our thoughts and feelings, and our attachment to the sexual mystery of our own biological destiny. But, as Wordsworth wrote, “The Child is father of the Man”; we never really lose our childhood; rather, we make a compromise with reality (Freud’s reality principle) in order to have a functional, “civilized” life. The adult does not and should not replace the childish impulses; the creative person must keep his sexual and civilized selves in a perpetual creative tension.
December 15, 2012
«η συμμόρφωση και η όρεξη είναι πάντοτε αταίριαστο ζευγάρι»
Λέγεται, ξανά και ξανά, πως μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Μπορεί χίλιες λέξεις να είναι πολλές ή λίγες για μια εικόνα, μα είναι σίγουρο πως τελικά περιγράφεται με κάποια σχετική ακρίβεια με τη βοήθεια του λόγου. Αν προσπαθήσουμε να είμαστε το ίδιο περιγραφικοί, αναλυτικοί και σαφείς με μια μυρωδιά, μια αίσθηση, ένα συναίσθημα, μια εντύπωση, θα διαπιστώσουμε αμέσως πως είναι ιδιαίτερα δύσκολο.
Υπάρχει ένα μέρος της ζωής μας που δεν μπορεί να μπει σε λέξεις, δεν περιγράφεται εύκολα, αντιθέτως, χρειάζεται πάντοτε φαντασία, έμπνευση και πολλές μεταφορές για να μπορέσουμε να το διατυπώσουμε. Αυτό το κομμάτι αφορά συνήθως το σώμα μας και όλα όσα αντιλαμβανόμαστε χωρίς λέξεις, χωρίς τη διαμεσολάβηση του λόγου και της λογικής. Σύμφωνα με ψυχαναλυτικές θεωρίες, το πέρασμα στον κόσμο των λέξεων σηματοδοτεί το πρώτο βήμα προς την ενηλικίωση.
Στο βιβλίο, το θηρίο στο παιδικό δωμάτιο, ο παιδοψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής Adam Phillips εξετάζει με διάφορους τρόπους, από διάφορες οπτικές γωνίες και με ιδιαίτερο στυλ, το πέρασμα του νηπίου στην παιδική ηλικία μέσω της ομιλίας, κι ύστερα, τη μετάβαση από την απόλαυση των αισθήσεων στη συμμόρφωση με τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, το πέρασμα από το σώμα στην ψυχή και τι είναι αυτό που αλλάζει μέσα μας και γύρω μας με όλες αυτές τις διαδρομές. Ο συγγραφέας, άλλοτε ακολουθώντας τη φροϋδική θεωρία, άλλοτε ερμηνεύοντάς την, υποστηρίζει πως η ανατροφή των παιδιών οδηγεί στην πρώτη και κύρια απομάγευση του κόσμου. Προσδίδει ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτό που υπάρχει εκτός του λόγου, πίσω από τις λέξεις, σ’ αυτό που προηγείται: μια Υπόσχεση, η οποία δεν λέγεται και δεν χωρά σε λέξεις, όπως άλλωστε κάθε καλή υπόσχεση.
Τα νήπια αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από τις ανάγκες, τις απογοητεύσεις και τις απολαύσεις τους. Τα παιδιά θέλουν κι επιθυμούν με ένταση συγκεκριμένα πράγματα και δεν έχουν μάθει ακόμα να συγκαλύπτουν ή να μεταμφιέζουν τις επιθυμίες, τις διαθέσεις ή τα συναισθήματά τους. Όλα αυτά τα σημεία του πολιτισμού έρχονται σιγά-σιγά καθώς το παιδί μαθαίνει να εκφράζεται με λέξεις, καθώς εκπαιδεύεται. Tην ώρα που οι γονείς μπορεί να νιώθουν περήφανοι και ανακουφισμένοι για την πρόοδο του παιδιού, δεν βλέπουν πως την ίδια στιγμή γίνεται ένα τεράστιο πέρασμα από την επιθυμία στον κανόνα, από τη δημιουργία στη συνήθεια, από την όρεξη στη συμμόρφωση: μια μετάβαση –επιτυχής ή όχι- που μας στερεί κάτι και μας συνοδεύει ώς το τέλος.
Η δύναμη του λόγου και των λέξεων είναι τόσο ισχυρή που μας αποκόβει από το προ-λεκτικό κομμάτι του εαυτού μας και του κόσμου, μια διχοτόμηση που παρά την αναγκαιότητά της μπορεί να μας οδηγήσει μέχρι και στη ματαίωση των επιθυμιών, στην έλλειψη αυτού που χρειάζεται για να ανανεώνουμε διαρκώς το ενδιαφέρον και τα ενδιαφέροντά μας, με δυο λόγια, στην κατάθλιψη. Και τα δύο μέρη όμως –ο άναρθρος κι ο έναρθρος κόσμος- παραμένουν άθικτα, ανεξάρτητα από εμάς, κι ένας τρόπος να συνεργάζονται και να κινητοποιούνται, κι άρα να κεντρίζεται πάλι, ξαφνικά και στιγμιαία, το ενδιαφέρον μας είναι με τη βοήθεια των νύξεων. Μόνο που η νύξη και ο υπαινικτικός λόγος είναι κάτι που μάλλον προκύπτει αυθόρμητα παρά προσχεδιάζεται. Οι νύξεις μας προκαλούν και στρέφουν τη σκέψη προς δεκάδες διαδρομές ανάλογα με τα ενδιαφέροντά μας, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως μία διαφορετική, εναλλακτική εκπαιδευτική μέθοδος, αφήνοντας ελεύθερο τον μαθητή να κινηθεί προς τις κατευθύνσεις που τον απασχολούν.
Η πρώτη μας επαφή με τη γλώσσα λοιπόν είναι που σχηματοποιεί τον κόσμο και μας μαθαίνει ότι για να είμαστε κατανοητοί πρέπει να σεβόμαστε και να ακολουθούμε κάποιους κανόνες. Η απόκτηση της γλωσσικής ικανότητας συνεπάγεται και την αποδοχή της ηθικής. Τα πράγματα που μας εξοργίζουν, που μας κόβουν τη μιλιά, κρύβουν τις βάσεις της προσωπικότητάς μας, τις μετουσιωμένες επιθυμίες μας, κι έτσι μπορούμε να ισχυριζόμαστε, παραφράζοντας, πως «αν μου πεις τι σε εξοργίζει θα σου πω ποιος είσαι».
Αυτό το βιβλίο περιλαμβάνει πολλά θέματα -από την κριτική της ψυχαναλυτικής θεωρίας και νέες προτάσεις για την ανάλυση ώς απόψεις για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και προτάσεις για την εύρεση της προσωπικής ευτυχίας. Εξαιτίας του εύρους των θεμάτων που θίγονται ρητά ή έμμεσα αλλά και της απουσίας μιας βασικής κεντρικής ιδέας ή την υποστήριξη μίας ενιαίας, συγκεκριμένης θέσης, μπορεί να μοιάζει εκ πρώτης όψεως ότι απουσιάζει η ενότητα και η συνάφεια του κειμένου. Αν όμως αξίζει για κάτι η ανάγνωση αυτού του κειμένου είναι ακριβώς για το εύρος των θεμάτων που θίγονται με το ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα.
Λέγεται, ξανά και ξανά, πως μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις. Μπορεί χίλιες λέξεις να είναι πολλές ή λίγες για μια εικόνα, μα είναι σίγουρο πως τελικά περιγράφεται με κάποια σχετική ακρίβεια με τη βοήθεια του λόγου. Αν προσπαθήσουμε να είμαστε το ίδιο περιγραφικοί, αναλυτικοί και σαφείς με μια μυρωδιά, μια αίσθηση, ένα συναίσθημα, μια εντύπωση, θα διαπιστώσουμε αμέσως πως είναι ιδιαίτερα δύσκολο.
Υπάρχει ένα μέρος της ζωής μας που δεν μπορεί να μπει σε λέξεις, δεν περιγράφεται εύκολα, αντιθέτως, χρειάζεται πάντοτε φαντασία, έμπνευση και πολλές μεταφορές για να μπορέσουμε να το διατυπώσουμε. Αυτό το κομμάτι αφορά συνήθως το σώμα μας και όλα όσα αντιλαμβανόμαστε χωρίς λέξεις, χωρίς τη διαμεσολάβηση του λόγου και της λογικής. Σύμφωνα με ψυχαναλυτικές θεωρίες, το πέρασμα στον κόσμο των λέξεων σηματοδοτεί το πρώτο βήμα προς την ενηλικίωση.
Στο βιβλίο, το θηρίο στο παιδικό δωμάτιο, ο παιδοψυχολόγος-ψυχοθεραπευτής Adam Phillips εξετάζει με διάφορους τρόπους, από διάφορες οπτικές γωνίες και με ιδιαίτερο στυλ, το πέρασμα του νηπίου στην παιδική ηλικία μέσω της ομιλίας, κι ύστερα, τη μετάβαση από την απόλαυση των αισθήσεων στη συμμόρφωση με τους κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς, το πέρασμα από το σώμα στην ψυχή και τι είναι αυτό που αλλάζει μέσα μας και γύρω μας με όλες αυτές τις διαδρομές. Ο συγγραφέας, άλλοτε ακολουθώντας τη φροϋδική θεωρία, άλλοτε ερμηνεύοντάς την, υποστηρίζει πως η ανατροφή των παιδιών οδηγεί στην πρώτη και κύρια απομάγευση του κόσμου. Προσδίδει ιδιαίτερη σημασία σ’ αυτό που υπάρχει εκτός του λόγου, πίσω από τις λέξεις, σ’ αυτό που προηγείται: μια Υπόσχεση, η οποία δεν λέγεται και δεν χωρά σε λέξεις, όπως άλλωστε κάθε καλή υπόσχεση.
Τα νήπια αντιλαμβάνονται τον κόσμο μέσα από τις ανάγκες, τις απογοητεύσεις και τις απολαύσεις τους. Τα παιδιά θέλουν κι επιθυμούν με ένταση συγκεκριμένα πράγματα και δεν έχουν μάθει ακόμα να συγκαλύπτουν ή να μεταμφιέζουν τις επιθυμίες, τις διαθέσεις ή τα συναισθήματά τους. Όλα αυτά τα σημεία του πολιτισμού έρχονται σιγά-σιγά καθώς το παιδί μαθαίνει να εκφράζεται με λέξεις, καθώς εκπαιδεύεται. Tην ώρα που οι γονείς μπορεί να νιώθουν περήφανοι και ανακουφισμένοι για την πρόοδο του παιδιού, δεν βλέπουν πως την ίδια στιγμή γίνεται ένα τεράστιο πέρασμα από την επιθυμία στον κανόνα, από τη δημιουργία στη συνήθεια, από την όρεξη στη συμμόρφωση: μια μετάβαση –επιτυχής ή όχι- που μας στερεί κάτι και μας συνοδεύει ώς το τέλος.
Η δύναμη του λόγου και των λέξεων είναι τόσο ισχυρή που μας αποκόβει από το προ-λεκτικό κομμάτι του εαυτού μας και του κόσμου, μια διχοτόμηση που παρά την αναγκαιότητά της μπορεί να μας οδηγήσει μέχρι και στη ματαίωση των επιθυμιών, στην έλλειψη αυτού που χρειάζεται για να ανανεώνουμε διαρκώς το ενδιαφέρον και τα ενδιαφέροντά μας, με δυο λόγια, στην κατάθλιψη. Και τα δύο μέρη όμως –ο άναρθρος κι ο έναρθρος κόσμος- παραμένουν άθικτα, ανεξάρτητα από εμάς, κι ένας τρόπος να συνεργάζονται και να κινητοποιούνται, κι άρα να κεντρίζεται πάλι, ξαφνικά και στιγμιαία, το ενδιαφέρον μας είναι με τη βοήθεια των νύξεων. Μόνο που η νύξη και ο υπαινικτικός λόγος είναι κάτι που μάλλον προκύπτει αυθόρμητα παρά προσχεδιάζεται. Οι νύξεις μας προκαλούν και στρέφουν τη σκέψη προς δεκάδες διαδρομές ανάλογα με τα ενδιαφέροντά μας, μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως μία διαφορετική, εναλλακτική εκπαιδευτική μέθοδος, αφήνοντας ελεύθερο τον μαθητή να κινηθεί προς τις κατευθύνσεις που τον απασχολούν.
Η πρώτη μας επαφή με τη γλώσσα λοιπόν είναι που σχηματοποιεί τον κόσμο και μας μαθαίνει ότι για να είμαστε κατανοητοί πρέπει να σεβόμαστε και να ακολουθούμε κάποιους κανόνες. Η απόκτηση της γλωσσικής ικανότητας συνεπάγεται και την αποδοχή της ηθικής. Τα πράγματα που μας εξοργίζουν, που μας κόβουν τη μιλιά, κρύβουν τις βάσεις της προσωπικότητάς μας, τις μετουσιωμένες επιθυμίες μας, κι έτσι μπορούμε να ισχυριζόμαστε, παραφράζοντας, πως «αν μου πεις τι σε εξοργίζει θα σου πω ποιος είσαι».
Αυτό το βιβλίο περιλαμβάνει πολλά θέματα -από την κριτική της ψυχαναλυτικής θεωρίας και νέες προτάσεις για την ανάλυση ώς απόψεις για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης και προτάσεις για την εύρεση της προσωπικής ευτυχίας. Εξαιτίας του εύρους των θεμάτων που θίγονται ρητά ή έμμεσα αλλά και της απουσίας μιας βασικής κεντρικής ιδέας ή την υποστήριξη μίας ενιαίας, συγκεκριμένης θέσης, μπορεί να μοιάζει εκ πρώτης όψεως ότι απουσιάζει η ενότητα και η συνάφεια του κειμένου. Αν όμως αξίζει για κάτι η ανάγνωση αυτού του κειμένου είναι ακριβώς για το εύρος των θεμάτων που θίγονται με το ιδιαίτερο ύφος του συγγραφέα.
May 12, 2020
A compelling and thought-provoking exploration of a few aspects of Freudian psychoanalysis. I enjoy Adam Phillips's writing style -- poetic, iterative, coaxing, and thoughtful -- but I'm sure some will find it maddening and obscurant. Combined with the Freud, some readers might wish to throw this book away after five pages.
July 13, 2021
Another chewy book from Phillips. Some stuff I just did not get but other stuff is just so spot on...if only I could find a shrink who did this stuff!
August 26, 2022
Very interesting literary twist to an essential question ! A whimsical walk into psychoanalytical space …
April 14, 2010
the person who loaned me this book said that adam phillips is obnoxious. but in a good way.
June 22, 2010
This book was a challenge and I have gotten a lot more out of other psychoanalysis books.
January 18, 2014
Interesting guy... Loves his psychoanalysis though
October 15, 2014
Would love to just put quotation marks around the whole book and make it a quotable quote.
Displaying 1 - 11 of 11 reviews