Gargantua and Pantagruel, Volume 2

by François Rabelais

Consisting of five books, this masterpiece is Rabelais\' magnum opus.

Genres: Fiction, Classics, Satire, French Literature

576 pages, Paperback

Published March 13, 2002

About the author

French humanist François Rabelais wrote satirical attacks, most notably Pantagruel (1532) and Gargantua (1534), on medieval scholasticism and superstition.

People historically regarded this major Renaissance doctor of fantasy, satire, the grotesque, bawdy jokes, and songs. Considered of the great of world literature, he created modern Europe. He also published under the names Alcofribas Nasier and Séraphin Calobarsy.

François Rabelais était un des grand écrivains de la Renaissance française, médecin et humaniste. Il a toujours été considéré comme un écrivain de fantaisie, de satire, de grotesque et à la fois de blagues et de chansons de débauche. Rabelais est considéré comme l'un des grands écrivains de la littérature mondiale et parmi les créateurs de l'écriture européenne moderne. Il a également publié sous les noms Alcofribas Nasier et Séraphin Calobarsy.

Reviews

[Russell · Rating 3 out of 5]

I only read the second book, out of five. It's an odd tale, rooted in an overly satirical style, mixed with tall tales, fairly descriptive violence and quite a bit scatological humor. It doesn't have much of a structure, Rabelais seems to be only having some sort of plot to make his character show up in the right places in order for him to satirize something. He dances around with the language, with the characters, with the setting and even the size of Gargantua. A lot of the play on words made a decent showing in English, but I wondered how much better it would be in the original French.

I enjoyed the book for the most part, but wasn't really enamored with it.

[lena]

dsl rabelais je crois que j'ai pas saisi le message

[Zeitwaise · Rating 3 out of 5]

Das war zäh.
Aber die Metaphern für Sexuelles sind einfacht enormst kreativ und unterhaltsam in Büchern, die mehr als 400 Jahre alt sind.
Außerdem ist es stellenweise ein beindruckendes Werk des Surrealismus, lang bevor das ein Ding war.

[ლუკა წიქორია · Rating 3 out of 5]

მომეწონა მეორე ნაწილი. სასაცილოც იყო და პირველ ნაწილთან შედარებით - საინტერესო.

წიგნის გასაგებად ეპოქის კარგად ცოდნა არის აუცილებელი, თორემ ისე მაქსიმუმ იმას მიხვდე, რომ თავისი ეპოქის საზოგადოებას და ქრისტიან ბერებს და ზოგადად ეკლესიის მაღალჩინოსნებს დასცინის.

ეს პანტაგრუელი მამამისისგან განსხვავებით ჭკვიანია და ასევე საკმაოდ კარგი განათლება აქვს მიღებული. ჰოდა, დავფიქრდი აქ მამამისში ძველი ეპოქა ხომ არ იგულისხმება,ანუ წინარენესანსული, ხოლო პანტაგრუელი სწორედ ახალი ეპოქის და რენესანსის განსახიერება. შეიძლება ვცდები, მაგრამ მე ესეთი შთაბეჭდილება დამრჩა.

ის თავისი ახალ შეძენილი მეგობარი პანტაგრუელი საპირისპირო სახეა - აფირისტი და ტრაბახა.

სასაცილო და მოულოდნელი იყო ინგლისელი განსწავლულის ჩამოსვლა პანტაგრუელთან საპაიქროდ. რომ გგონია- არიქა როგორც პლატონის წიგნებში ეპაიქრება სოკრატე სოფისტებს ისეთი ინტელექტუალური ჯახი აიწევაო და ამ დროს, ცხვირში და ტრაკში თითის ტიკების დაპირისპირება გაგვეჩითა :დ

ასევე მომეწონა მეძავი ქალის შეფასება - " ტუტუ დაჩხვლეტილი" :დ მართლა სასაცილო იყო.

ეს პანტაგრუელი რამდენიმე რამის სიმბოლოა მგონი, როგორც მონარქიული რეჟიმის, ისე ეპოქის.

[Maria Panova · Rating 5 out of 5]

Интересна книга, написана по странен начин, която ни учи на много неща. Радвам се, че я прочетох, въпреки че е трудна за четене. Но тъй като е забавна и поучителна, чете се лесно и приятно.

[Hooper Bring]

Be sure to read Urquhart’s translation for the exotic diction.

[tarzan001 · Rating 3 out of 5]

Book 2 was more focus on the dialogues and thoughts of characters rather than them engaging in obscene acts or conversing about funny nonsense. We see here more focus on the 'academic' side in which Pantagruel engages in and exposes their faults and hypocrisies such as pedantry. This is the first hint of my dislike towards Book 3 in that it begins to shift the focus more on Panurge than the Pantagruel. I am tolerant about him being dedicated a few chapters but it just becomes unbearable in Book 3 where Pantagruel acted more of a side character and Book 3 polluted with topic of cuckolds and unfunny stupidity.