On Love and Death

by Patrick Süskind, Anthea Bell (Translator)

In ON LOVE AND DEATH, Patrick Suskind reveals the hidden source of his mesmerizing an obsession with the darkly erotic link between love and death. In this witty and thought-provoking meditation on the two elemental forces of human existence, he brilliantly draws on scenes as contemporary as a young couple having oral sex in a traffic jam, as literary as Thomas Mann's discovery of forbidden love at an advanced age, and as mythical as the stories of death conquered through love in the narratives of Orpheus and Jesus.

Genres: Nonfiction, Philosophy, German Literature, Essays, Classics, Literature, Germany

80 pages, Paperback

First published January 1, 2005

About the author

From 1968-1974 he studied medieval and modern history in Munich and Aix-en-Provence. In the '80s he worked as a screenwriter, for Kir Royal and Monaco Franze among others.

After spending the 1970s writing what he has characterized as “short unpublished prose pieces and longer un-produced screenplays”, Patrick Süskind was catapulted to fame in the 1980s by the monodrama Der Kontrabass (The Double Bass, 1981), which became an instant success and a favourite of the German stage. In 1985 his status as literary wunderkind was confirmed with the publication of the novel Das Parfüm. Die Geschichte eines Mörders (Perfume: The Story of a Murderer), which quickly topped the European best-seller list and eventually sold millions of copies worldwide.

Reviews

[فايز غازي Fayez Ghazi · Rating 1 out of 5]

- لا بد من الإشادة اولاً بالمقدمة الجميلة للسيدة لطيفة الدليمي التي تساوي قيمتها اضعاف ما كتبه زوسكيند في الصفحات التي تلتها! وما شجعني على قراءة هذا الكتيب هو اسم "نبيل الحفار"، فانا احب طريقته في الترجمة وانا بإنتظار اعادة قراءة كافكا بترجمته التي صدرت حديثاً، لكني تفاجأت بما ترجمه هذه المرة، ليس لسوء في الترجمة بل لسوء في مضمون ما ترجم!

- حينما تكون البدايات سيئة فالنهايات ستكون كذلك، وحينما يكون المنطلق او المثال متطرفاً فالنتيجة ستكون مجتزءة وتخدم رأي الكاتب لا غير:
ثلاثة امثلة عن "الحب":
1- شابان يتضاجعان على الإشارة (جنس وغريزة)
2- كهل يشتهي نادلاً (شواذ)
3- سبعينية متزوجة بخمسيني (عقد شيطاني على رأي برناردشو)

اذا كانت هذه هي الأمثلة عن الحب فكيف ستكون النتيجة بتحليل هذه الأمثلة؟! ستكون "الحب والعشق تلازمهما كمية كبيرة من الغباء"، "ثمن الحب يدفع دائماً بخسران العقل"...

هذه النتائج المتطرفة قادت الكاتب الى فكرة الموت، ويبدأ بربط الأشخاص الذين يفضلون الموت من اجل الحب (كلايسات، تريستان وايزولدة) وينتقل الى اولئك الذين تمسكوا بالحياة وخاضوا في الموت من اجل الحب، وهنا بيت القصيد، حيث يأخذ الكاتب شخصيتين (اورفيوس والسيد المسيح!)ويخلص الى هذه النتيجة: "إن هذه الشخصية التي تحسب حساب الأمور، والمسيطرة على نفسها دائماً، والتي لم تجرفها نشوة إيروس قط، تسبغ على يسوع الناصري بروداً كبيراً وحيادية ولا انسانية. ولكن ربما كنا نطالبه بالكثير. وربما كان حقاً مجرد إله. ان اورفيوس أقرب الينا. ... وعلى الرغم من اخفاقه، بل بسببه، لقد كان اورفيوس بل شك الإنسان الأكمل" وانا اعتقد ان كل ما كتبه كان من اجل تمرير هذه الرسالة فقط!

كتاب بلا اي فائدة سوى انعاش الذاكرة بالأسماء...

[Larnacouer de SH · Rating 3 out of 5]

UFAK BİR SIR: Oldum olası sevmem bu Deneme'leri. Okumak için kendimi zorlamalıymışım gibi hissettirir, görünüşte azıcık olan sayfalar elimde, dilimde, beynimde büyür de büyür.

UFAK BİR GERÇEK: Süskind usta ile böyle bi' sorun yaşamadım, lakin kitabı da hakkıyla yaşatamadım. (bence!)

BİR TERCÜME: Daimon. Eski Yunanca; Doğa üstü bir güç.

GEREKSİZ BİR BİLGİ: Bu (okuduğum) Süskind ustanın Türkçe'ye kazandırılmış son eseriydi, bitti.

SPOILER: Kitap mitoloji ile alakalı.

BİR OYUN: GOD OF WAR.

BİR İKİ İSİM: TRISTREM AND YSONDE, Tristram ok Ísodd / Tristan ve Isolde.

BİR RESSAM: John William Waterhouse.

BİR AN: Bazen eve giderken dik bir yokuştan çıkıyor, çamurlu bir tarladan geçiyorum. Bir cadde ve iki ara sokaktan. Kestirme olması için sapılan bir kurak çölden, yeşil ışığı bekleme derdi olmayan şu meşhur yıldızlardan, belki biraz okyanustan, mükemmel bir bilemedin iki şarkıdan.

ALAKASIZ BİR ŞARKI: Şurada. (Hayır, resmen nokta atışı!)

BİR ANI: Merhaba, az önce deneme okumanın bünyemde nasıl etkilere yol açtığını görmüş oldunuz.

DÜNYANIN EN GÜZEL ŞEYİ: Bakış açısı.

Birilerine göre bu dünyanın en güzel yazısı, sana göre en kötüsü. Benim için en saçma, onun için en mantıklısı.
Bu gece kahvelerimizi hayatı güzel kılan şarkılara, Süskind'e ve onun güzel bakış açısına içelim.

UFAK BİR HATIRLATMA: Su Türk Kahvesinden önce içilir.

BİR DİLEK: İyi geceler.

[trestitia ⵊⵊⵊ deamorski · Rating 1 out of 5]

Her ne kadar ‘deneme’ dese de, kitabın işsiz bir blog kullanıcısı tarafından yazılmış uzun bir ‘denenmiş’ yazı olduğu hissini, okurken üzerimden atamadığım gibi ‘Koku’ gibi bir kitabı da aynı kişinin yazdığına inanamıyorum, gerçi kitabı okumamış ancak filmine hayran olsam da, ki kurgusal farklılık yok baktığım kadarıyla.

Konunun geliş kısmında, bahsi geçen Sokrates, Platon gibi düşünürleri, devamında Baudelaire, Goethe, Wild, Mozart (eğer eseri yanlış araştırmamışsam), Novalis, Kleist gibi sanatçıları temalar üzerinde örneklendirdiğinde, iyi veya kötü yönde ‘yorum’u var. Netine net bir araştırma, tezvari bir şey beklemiyorum elbette bu tarz kitapları gördüğümde ancak denemeden beklentim de böyle 'şımarık' değil, içerik olarak.

Adamın aşk ve ölüm, aşkın ölümü ve ölüm aşkı veya herhangi başka bir kombinasyonuna karşı düşündüğü neredeyse her şeye zıttım. Aşkın ilahi yani erdemli veya bilgelik, bir de ciddi olanında kanaati var gibi. Ancak beni çileden çıkaran nokta şu oldu: bir yazarın ait olduğu toplumun dini ögeleriyle alaycı olmasını aşırıya kaçmadığı sürece mazur görebilirim (çünkü geneli öyle :D), burada da aynı durum vardı ancak bnm olayım bu değil; Süskind, İsa'dan bahsederken (Lazarus’un dirilişi) ondan -anlaşılabilir olan iktidar düşkünü demesinin yanında- böyle pislik herifin teki gibi anlatıyor, İncil’den aktarırken dalga geçiyor, İsa’nın ‘propaganda’sı ve kötücül istismarından bahsediyor. Üstelik karşılaştırma yaptığı mit ozanı Orpheus’u da göklere, ta olimposun arşına kadar yüceltirken. E sevgili Süskind, sen İsa'yı veya Orpheus’u (veya yazarları) bana böyle öznel aktararak senin yaptığın ne?

İster blogger olsun ister araştırmacı, ister yazar, ‘yazan’ kişiden net tarafsızlık beklemesem de bir propaganda hissiyatı uyandırmasın, işin içine “yorum” katmasın isterim, araştırdığı şeyin elemanlarına yönelik, hele ki bu kitap gibi bir ‘tez konusu’ misali ise (eğer kitap salt veya dolaylı yoldan eleştiri, kara mizah, felsefik vesaire gibi bir eser değilse ya da işte bilmem ne imgesi üzerinden din ve falancayı irdelemiyorsa fln fln). Süskind resmen bir yerden sonra kendi kendinin gazına gelip verip veriştirmiş. Ve bu bir İsa'dan değil. Böyle olmaması gerekir, olması gereken, ikisinin de minimum subjektiflikle, bahsini etmeye çalıştığı aşk ve ölüm çizgisinde irdelenme yalnızca.

Ayrıca Lazarus’un diriltilmesinde aşk nerede, göremedim ben?

Bir diğer konu örneklerin eksikliği, yani mitte Eros’u kullanmasını anlıyorum da Afrodit’e, Hermaphrodite’e ne oldu, onlar da aşkla ilişkili birebir. Öte yandan neden sadece iki-üç düşünür var. Çerçeveye uzaktan baktın, antik yunan ve daha da eskisi yunan mitinden başlarken en çok Almanya’da takılıp şöyle de bi Avrupa turu yapıyoruz, Doğu’yu ben bizzat es geçtim zaten. Madem öyle, sadece Yunan düşünür ve yazarlardan yola çıkılarak oluşturulabilirdi.

En başta verdiği üç örnek çiftin de saçmalığı, giriş için saçmalığı daha doğrusu. Ki bu örnekler, konunun ötekisi olan ‘ölüm’e bağlanmamıştı bile, kitabın sonuna dahi iliştirilmemişti. Mesela burada, çiftlere ve aşklarına yönelik kendi düşüncelerini son derece makul ve kabul edilebilir buluyorum çünkü kendi deneyimi.

Bir takım istatistiki verilere dayandır demiyorum, ama bir şey anlatıyor tarihten misal (le petita mort), sen buna kalkıp ‘... gibi bir zırva’ diyorsan, mutlak doğruya inanmayan ben onun mutlaklığını isterim senden; kime göre, neye göre? Eğer bana bunu verseydi, verdiklerine kani olayım olmayım, bunun dayandırıldığı yerin ‘sen olmadığı’nı bilirdim.

Şimdi kalkıp Platon’unki, Goethe'ininki de kendi fikri diyecekler vardır, elbette öyle, ancak kitabı yazan kişi örneklerinden sonra kendi mantık, gözlem, tecrübe, fikir, analiz, deney veya örneklem varsayımlarını aktarabilir, ya da tüm bu prosedürlerini bana aktararak yazarsan, o anlattığın, örneklediğinin üzerine yaptığın ‘kişisel yorum’dan çıkar; üslub çok önemli. Ha felsefe veya deney yapıyorsan, iş başka, Yunan mitine girmeye ne gerek var? Sonuç çıkartmıyorsan, diyalektik kurmuyorsan, olguyu eleştiriyorsan, bana ne senin ne düşündüğünden.


Şimdi öznele inelim istiyorum çünkü:
Girişte, “Neden insanlık tarihinde meme, vajina ve fallus kültü vardır da, dışkı kültü yoktur?” (sf.12) demiş, ben de aklıma gelen ilk isimle ‘Bukowski var?’ demiştim (çoğaltılabilir). İşin güzel yani yorumu yazdıktan sonra, not aldığım ‘bahsi geçen kitaplar’a bakarken buraya tekrar denk geldim ve ‘dur lan’ deyip “dışkı kültü” diye arattım google’da. Karşıma bir inceleme çıktı, üstelik Türk (!); Ahmet Sarı’nın kısa bir inceleme kitabı var: “Alman Edebiyatında Dışkı Kültü”. Muazzam.

Ve devam ediyorum buradan hareketle.
Hemen bir sonraki sayfada diyor ki:
“Çok özel bir şey olduğuna inandığımız aşkı tartışmak istediğimizde, birisinin bize aşkın sindirim sistemine olduğu kadar meddücezre de hükmeden evrensel bir temel ilkeyi temsil ettiğini söylemesi pek işimize yaramaz. Ölümün, amiplerden tutun da Pegasus takımyıldızındaki bir kara deliğe kadar etki eden termodinamik bir olgu olduğunu söylemekle aynı kapıya çıkar bu - kaldı ki bununla da hiçbir şey söylemiş olmaz. Aşkın da fiziksel ve kimyasal, mekanik ve vejetatif veçheleri vardır elbette-…” (sf.13)
Aldığım not şu: ‘Ama bu yönüyle kullanılanlar melankolik tınıda metafizik şiir ortaya çıkıyor?’ olmuş. Gerçekten, o halde metafizikçi, avangard radikal romantikçi vd. edebiyatların hepsi ölsün zaten.

‘Bahsi geçen yazarlar’dan bir örnek: Kleist.
“Kleist, intiharı aklına koymuşken kaleme aldığı son mektuplarında yaşama sevinci ve şehvani duygularla dolup taşmaktadır adeta. Aylardır, kendisiyle birlikte ölmeyi göze alacak bir kadın arayışındadır. Nihayetinde, coşkuyla bu rolü üstlenecek kadar hasta, depresif ve aptal bir kadın bulmuştur; önemsiz bir memurun karısıdır -kadının yaşamının, silahla vurularak zirve yapacak kadar vasat, kederli, frijit ve dini yanılsamalarla dolu olduğunu düşünmek bile istemeyiz!” (sf.37)
Kaba tabiriyle adam Kleist’e bok atıyor, okumuş fln beğenmemiş resmen adamın hayatını, aşkını, bak hayat felsefesini değil, onu da bize aktarmaya çalışıyor, höh! Yani hiç kimse, bana bunun bir ‘edebiyatçı’ tarafından yazılmış ‘deneme’de olabileceğini kabul ettiremez.

Konusu açılmışken aşk için kendini öldürenler adına (Genç Werther'in Acıları, Anna Karenina, Madam Bovary, Effi Briest):
“…onları anlayabiliriz… Ama bu duygudaş anlayışımızın son bulduğu, ilgimizin solduğu ve yerini açık bir tiksinmeye bıraktığı bir nokta da vardır: O nokta… aşkın en yüce ve en saf biçimini, yani tam ifasını ölümde bulduğu andır.” (sf.35, 36) ifadesi var.
İsteyene de diğer hepsi için de böyle alıntılar verebilirim.

Yazar için bu saydıklarımın hepsi ‘öznel’ bir yorum, soyut da olsa nesnel hiçbir dayanak yok burada. Bir şeyi ‘yaşamadan’ da yorumlayabilirsin, yorumlamalısın, ancak işin içine kendi fikrini sokmayacaksın. Her savın başına ‘bence’ ekleseniz hiçbir şey kaybetmez veya kazanmazsınız. ‘Bence’ burada ‘gizli zarf’…
Yani ne bir çerçeve, ne bir yol, ne de bir objektiflik var. Dağınık, ilişkisiz ve yetersiz. Profesyonellik mesele değil. İnceleme, tez, makale ve adını bilmediğim diğer ‘ciddili’ yazım teknikleri beklemedim.
Ve lütfen, ‘İsa’yla dalga geçti, sevdiğim yazarlara gömdü, kafalar uyuşmuyor’ diye sevmedim gibi bir eblehliğe düşmeyin, yeterince iyi izah ettiğimi düşünüyorum.


Denemenin denemesini yazdım. Ya da sadece çelişiyorumdur belki. Belki şöyle bir dönüp bakınca, bu yorumun da başına ‘bence’ getirebiliriz.
Getirebilir miyiz?

Seni hep Koku’n ile bilmek isterdim Süskind
esenlikle
iko

[Jean Tessier · Rating 5 out of 5]

The books open with a passage by St. Augustine:

If no one asks me about it, then I know what it is; but if someone asks me about it and I try to explain it to him, then I do not know what it is.

I just love Patrick Süskind.

The opening quote is about time. Süskind co-opts it to talk about love. When I first read it, I thought it applied equally well to good programming. I think it really applies to any process of the mind that is deeply grounded in our personal experience. Each one of us has certain thoughts that we understand intuitively, through our unique experiences. When we try to explain these thoughts to someone else, we fail utterly because we cannot reason objectively about them and the other does not share our experiences.

This book is very short. Too short, actually. He starts down a number of promising avenues, but stops way too short. And in the latter parts, he gives a very one-sided opinion in his comparison between Orpheus and Jesus. I would have liked a slightly longer, more balanced exposition. He can still come to the same conclusions, but it would feel less forced.

I enjoyed reading the book. It brings up interesting questions. But I was left wanting for more. It felt a bit like a broken promise.

[Murat Dural · Rating 3 out of 5]

"Koku" gibi olağanüstü bir romandan, aynı isimli harika filmden, "Güvercin" gibi karanlık, çok güzel bir novelladan tanıdığım Patrick Süskind bu sefer aşk ve ölümden, daha doğrusu kestirmeden birbirlerine çıkan yollardan bahseden deneme yazıları ile önüme geldi. Oldukça kısa olan kitap çok güzel ve zihin açısı teorilerden, düşüncelerden oluşuyor. Aşk ya da ölüm üzerine düşünüyor, değişik bir şeyler okumak istiyorsanız Can Yayınları'ndan çıkan (kapağı çok güzel bu arada) bu eseri öneririm. Dili mi? Bu kadar zorlu, karışık iki mevzuyu birbirine bağlamasına rağmen herkesin anlayabileceği sadelikte. Eğer "Koku" ya da "Güvercin"i okumadıysanız önceliğinizi onlara verin.

[nicole · Rating 3 out of 5]

Suskind's telling of the story of Orpheus is beautiful. His take on the love/death of Jesus was very interesting, but shrouded by too much hostility. He kept an even temper with the rest of his subjects, but took every opportunity he could find (or make) to stick it to the J-Man. It worked as a comparison to Orpheus, but seemed out of line with the rest of the text. But perhaps that's because prior to the Orpheus/Jesus comparison, he seemed to mostly be restating the opinion of others, rather than his own...?

Really quick, really interesting, and amusing. I'm sure I'll read it again.

[Mary Louise · Rating 5 out of 5]

I sympathize with Süskind. Jesus is, indeed, an asshole.

[نادية أحمد · Rating 3 out of 5]

" الحب الحقيقي يجعل فكرة الموت متواترة، وسهلة، ودون رعب
أي مجرد أداة للمقارنة" ستندال

سيجد القارئ الشغوف بالأفكار الفلسفية متعة لا تضاهى
في قراءة هذا الكتاب.

يتساءل زوسكيند كيف أنّ موضوع الحب فوضوي ومشوّش
وكيف أنّه يُحتفى به على أساس أنّه:
" التجربة الأكثر أهمية في الحياة الإنسانية"

بإجماع الغالبية الحب هو من يمنح الحياة معنى وهدف
وغيابه يحيل الحياة صحراء موحشة
ويتساءل كيف للحب أن يكون عصي على الفهم البشري!

وإذا كانت حقيقة أنّ الحب هو كل ماتحتاجه فكيف له
بنفس الوقت أن ينساب في مسارات خاطئة
تقود إلى آلام ومعاناة مؤذية؟!
حتماً يكمن السبب في عدم فهمنا الكافي للحب.

وعرض موضوع الحس الجنسي خامس الحواس الداخلية
الوارد في كتاب هيغل "جدل الفكر"

بينما إريك فروم يرفض استخدام مفردة "الوقوع" في الحب
بإعتبار الوقوع فعل سلبي بينما الحب بذاته فعل إيجابي
يسمو بالحب ويخصّب طاقاته الحيوية

أمّا كلمة وقوع ربما توائم الطراز من التعلّق الجسدي النزوي
الذي ينشد اللّذة لا الألفة والحنان والمتعة الحقة

ونأتي لجوهر الحب والدي يقوم على:
_ التفهّم و الإتصال
_ الحنو
_ الرعاية والإهتمام

حيث يُعلّم الحب الإنسان كيف يُطلق مكامن الجمال من أعماقه
ويعلمه كيف يكون حسّاساً ويفجّر لديه شرر الإبداع
ويعلمه سحر الكلام وأسرار اللغة وفتنة الإتصال

أما عن الحب والموت فقد تناول تحوّل الرومانسية إلى فعل ميثولوجي طقوسي
بعد أن أسهم الأدب والسينما والغناء في الترويج لنمط
الحب الممجد بالألم والفقدان والموت
وأسبغت النصوص والأعمال الفنية كثيراً من شطحات الخيال
والجنون والهوس والكآبة المفضية إلى ربط الحب بالموت.

وأصاب قلب الصواب عندما تحدّث في صفحة ١٤ عن الصناعات الحديثة
وكيف أغرقت الأسواق بعمليات تجميل مفرطة مما جعل المجتمعات
تعجّ بالنسخ المكرّرة من الوجوه والأجساد والزينة والعطور
في الوقت الذي تعامي فيه الروح من هشاشة و بشاعة داخلية
وبالتالي فالرومانسية هنا هي مزيج من الأوهام والشعائر والأكاذيب

وهكذا نجد الحب فجأة تحوّل إلى سلعة قابلة للعرض والطلب
شأنه شأن الدمى والمشروبات والثياب وغيرها.

تناول زوسكيند قضية الحب والموت من خلال صراع
إيروس وثاناتوس
بإختصار:
تناول الحب كفعل باقٍ غير قابل للزوال والإندثار
حتى بعد الموت؛ وهذا بديهياً عندما تكون المشاعر صادقة
وحقيقية
فألف موت وغياب لن يقتل ويُنهي الحب
وكم من راحلين لازالوا حاضرين بقوة بيننا دون الجسد
لذلك الفناء للجسد أمّا البقاء ف للروح وديمومة الفكر

واستند إلى لوحة (الليل) لأدرك هودلر في تمثيل الصراع
الدائم بين إيروس وثاناتوس تحت تأثير مفهوم التوازي
حيث مُنعت من العرض عام ١٨٩١

وقارن زوسكيند بين البُعد الميلودرامي للفكرة الأم مع رواية
توماس مان (الموت في البندقية)

ويؤكّد بأنّ ماقاله القديس آوغستينوس عن الزمن يسري على الحب
فالشعراء كما هو معروف لا يكتبون عمّا يعرفونه حق المعرفة
لذلك عدم المعرفة هي الحافز الأساسي الذي دفعهم للإمساك
بالقلم أو الريشة أو القيثارة بدليل لو كان الوضع مغايراً
لما وجدت قصائد وروايات ومسرحيات بل تصريحات.

ومن الجلّي أنّ كل إنسان ينظر إلى الحب باعتباره مسألة شخصية
وأهم مسائل وجوده
بدليل خبير فيزياء الفضاء نفسه عند بحثه عن شريكة حياته
لا يولي اهتمام بنظرية نشوء الكون ناهيك عن حالة الطقس

ويُرجّح أن يكون للحب جوانب فيزيائية وكيميائية وميكانيكية
وتناول حكاية أورفيوس وموته وعودته ولازاروس وكلايست

عن الكتاب:
_ المقدمة وحدها ٢٠ صفحة
_ ثمّ تم الحديث عن باتريك كسيرة ذاتية موجزة
_ الفلسفة الواردة معقدة لحد ما ومتداخلة
_ جمال الفكرة والإستدلالات الواردة لبيانها
_ أغلب الكتاب بكلّه قائم على الميثولوجيا


عنوان الكتاب: عن الحب والموت "فلسفة"
اسم المؤلف : باتريك زوسكيند
سنة النشر: ٢٠١٧
الناشر: دار المدى
اسم المترجم: د.نبيل الحفّار
عدد الصفحات: ٦٤

نادية أحمد
١٩ سبتمبر ٢٠١٧

[dalal · Rating 4 out of 5]

تأملات فلسفية من منظور ميثولوجيا الموت والحب إيروس وثاناتوس، واسقاطها على الآن..
تأملات عميقة وشيقة

[Ahmed Ibrahim · Rating 3 out of 5]

دراسة صغيرة عن ارتباط الحب والموت من قديم الأزل، نبرة زوسكند الفلسفية الساخرة تجعلك تحبه، والامثال التي يتناولها أصابت المعنى، واختياره للمسيح كنموذج وتفضيل بطل الإنياذة عليه يريد بهذا الانتصار لضعف الجنس البشري وقدسية الشعور.

كتاب صغير لكنه جميل.

[Suad Alhalwachi · Rating 3 out of 5]

فجأة وبعد قراءة هذه القصة تذكرت كل قصص الحب التي عشتها وعاشها غيري أو شاهدتها في الأفلام أو في القصص التي قرأتها وكيف أنها جميعا تتفتت كما تتفتت الصخرة عندما تستمر الامواج بالارتطام بها. بعد سنين لن نجد الصخرة؟
إذا ماذا نفعل? هل نعيش بدون حب؟

هذا الكتاب سيعطيك نبذة عما سيكون لو جاء الحب.


ان ما يقوله القديس آوغستينوس عن الزمن يسري بالدرجة نفسها على الحب. كلما قللنا تفكيرنا به ، تبدى لنا اكثر بداهة، ولكن حالما نمعن التفكير فيه، نغوص في مطبخ الشيطان. وما يؤكد هذا الوضع الغريب حقيقة أن الإنسان كفنان منذ فجر التاريخ الحضاري والإنسان كشاعر منذ عهود أورفيوس لم تشغله سوى موضوعات معدودة مثل انشغاله بموضوع الحب وبهذا الإصرار. فالشعراء كما هو معروف لا يكتبون ما يعرفونه حق المعرفة،بل عما لا يعرفونه حق المعرفة، وهذا لأسباب هم ايضا لا يعرفونها حق المعرفة، ولكنهم بكل تأكيد يريدون معرفتها حق المعرفة. إن حالة عدم المعرفة أو حالة (أنا لا أعرف ما يعنيه هذا) هي الحافز الأساسي الذي دفعهم للإمساك بالقلم أو الريشة أو القيثارة. الغضب والحزن وفيض العاطفة والمال تأتي كلها بالدرجة الثانية. لو كان الوضع مغايرا لما وجدت قصائد وروايات ومسرحيات بل تصريحات فقط.

‎يبدو أن ثمة غموضا يلازم الحب، شيئا لا يتمكن الإنسان من معرفته بدقة، مثلما لا يستطيع شرحه إلا بصورة قاصرة. غير أن هذا يسري بطبيعة الحال على الأنفجار العظيم والتنبؤ بالأحوال الجوية لا يحركان لدى الشعراء وجمهورهم مثلما يفعل ابسط ما يتصل بالحب. وبناء على ذلك هناك ما يلازم الحب اكثر من مجرد الغموض. من الجلي ان كل إنسان ينظر إلى الحب باعتباره مسألة شخصية خاصة وأهم مسائل وجوده، الوحد ان خبير فيزياء الفضاء نفسه عند بحثه عن شريكة حياته لا يولي كبير اهتمام بنظرية نشوء الكون، ناهيك عندالناس الطقس

هاينريش فون كلايست درامي الماني كرس حياته لدراسة الرياضيات والفلسفة والفيزياء. كان رجلا طموحا للغاية بيد انه لم يكن واثقا منافسه وتعرضت مسرحياته إلى اخفاق شديد زاد من وطأتها احتقار غوته له، وغالبا ما كانت حالة الكآبة الشديدة تدفعه الى نوبات من الإغماء . إعتقد أن ما من شيء في الكون يخفف عجز الإنسان المأساوي عن رؤية الحقيقة إلا الثقة المطلقة والحب المطلق، غادر الحياة منتحراً عام ١٨١١

إن الحب والعشق تلازمهما كمية معتبرة من الغباء، لذلك أوصي على هذا الصعيد بقراءة رسائل الحب الشخصية، بمسافة زمنية من عشرين الى ثلاثين سنة. ستغمر وجه الواحد منا حمرة الخجل نظرا للركام الموثق من الحماقة والكبرياء والعنجهية والغرور: المضمون مبتذل والأسلوب ركيك. ويكاد المرء لا يستوعب، كيف لإنسان، ولو كان متوسط الذكاء، أن ينتابه هراء من المشاعر والأفكار من هذا القبيل وأن يدونه. هذا ممكن طبعا، إذا كان المرء طيبا، ولنقل ساذجا، يستحق العطف، ومثير للشفقة. ومع ذلك يجدر بنا الكلام عن غباء مرحلي يمر به المرء بسبب الحب. من المعروف ان النقاش عقلانيا مع عاشق أمر غير وارد، لا سيما في موضوع عشقه.
الحب البالغ حد التولّه يدفعنا الى الحافات الموغلة في التطرف على صعيدي الشعور والسلوك. ربما الحب بطبيعته حالة من اللاتوازن التخريبي وربما حتى غير الصحي!!
حبي يشبه الحمى التي تتوق دوما
لذلك الذي يتعهد المرض بالرعاية لوقت طويل
يقتات على ذلك الذي يطيل أمد المرض
الرغبة المرضية غير الواثقة من قدرتها على الإشباع ( من شعر شكسبير)

كيف يمكن لما يتسبب في غبائنا وخشونة قدراتنا أن نحسه كسعادة لا مثيل لها، ونسميه جالب السعادة كذلك؟
أليس الحب في نهاية المطاف لا أكثر من مرض، ليس من النوع الخفيف، بل من أشدّها شناعة؟ أم تراه سمّاً، تحدد درجة الجرعة ما إذا كان تأثيره مباركا أو مدمراً؟ أنجدنا يا سقراط بحكمتك

تمنى لابن الخالة العزيزة أن يطلبها الرب الى جواره قريباً "إلى ذلك العالم الآخر الأفضل، حيث سيمكننا جميعا مع حب الملائكه أن نضم قلوبنا إلى بعضها بعضا- وداعاً "

وما دمت لم تستوعب بعد
مقولة مُت وصِرْ
فستبقى ضيفاً باهتاً
على هذه الأرض القائمة

[Yazeed AlMogren · Rating 3 out of 5]

لأني أحب مايكتب زوسكيند تمنيت أن تنتشر مثل هذه الكتب التي تحمل أفكار بعض الكتاب الكبار في جوانب معينة، هي بمثابة نافذة على نظرة الكاتب تجاه بعض القضايا تساعد القراء على استيعاب شخصيته وفهم أعماله بطريقة أسهل، الكتاب كما هو واضح من عنوانه يحمل نظرة باتريك زوسكيند حول الروابط بين الحب والموت، أعجبني تقديم لطيفة الدليمي للكتاب في مقدمته

[Lee Klein · Rating 4 out of 5]

Pocket-sized 74-page airily formatted paperback essay about love and then about death and then about both. Worth it for the bit about the elder Mann (I presume) and the young waiter or the kids getting it on in an Opel at a stoplight or the description of Kleist’s suicide pact. Reads wonderfully thanks to the late great Anthea Bell translation. Would have liked ten or twenty more autobiographical pages about the occasion for this essay — wonder why he wrote it? It came out in 2006, around the time the author was pushing sixty and hadn't published in about ten years. Wikipedia says he's become a literary recluse, so this, his last publication, could be combed for autobiographical suggestion I suppose? Seems like one of those essays that come out of research for a forthcoming novel. A slant explanation for something off-stage? Worth it if you see a cheap copy somewhere. Suskind has a teleportive descriptive gear he hasn’t failed to reach with ease in each of the three books I’ve read of his lately. Also probably helps that his English renditions were handled by two of the greatest translators from the German.

[Ibrahim Abdulla · Rating 3 out of 5]

For me, the book can be summed up in three quotes:

- "The price paid for love is always the lose of reason, abandonment of the self, and thus the surrender of adult responsibility. The result in harmless cases is that lovers look ridiculous, in the worst case it can be political disaster on a world scale." p.35

- " [...] the point where empathy and understanding end and interest wanes, giving way to outright repugnance, is reached when Eros [love] throws himself violently into the arms of Thanatos [Death] as if to merge with him, when love seeks to find its highest and purest form, indeed its fulfillment, in death." p.43

- "The story of Orpheus moves us to this day because it is a story of failure. That wonderful attempt to reconcile the two mysterious and primeval forces of human existence, love and death, and move the fiercer of the two to come at least a small compromise, failed in the end." p.76-77

[bratzargenta · Rating 3 out of 5]

« Una mirada a la mirada de alguien que mira al amado basta para comprobarlo: esa mirada está vacía; como se dice con razón, entregada. Todo lo que en otro tiempo había en ella de ingenio, inteligencia, viveza, curiosidad y cuidado ha desaparecido. Lo que ha quedado es —como en la mirada del transfigurado, que cree contemplar la divinidad— expresión de la necedad más pura [...] El amor se paga siempre con la pérdida de la sensatez, con el autosacrificio y la minoría de edad resultante. El resultado es, en los casos inofensivos, la ridiculez; en el peor, una catástrofe política mundial. »



patrick s. es demasiado inteligente para mi, we could never be friends and i love it

[Marwa Eletriby · Rating 3 out of 5]

كتاب صغير - لطيف نوعاًا ما
أحببت لو كان متعمقًا أكثر - او كان هناك جانب نفسي أكثر

[Arzu D. · Rating 5 out of 5]

İsa, Orpheus ve Eurydike, ölüm ve aşk ..
Çağrışımın en yüksek seviyesini 60 sayfaya sığdırmış Süskind.
Aşkın getirdiği sarhoşluk hali, ölüm ve aşk arasındakii temellendirişi kesinlikle güçlüydü.

[فادي · Rating 3 out of 5]

زوسكيند يكتب بسلاسة ومباشرة ودون تزويق، قد لا تتفق مع كل ما يكتبه، لكنه يجبرك أن تحترم ما يكتبه.
فلسفته لطيفة عن الحب والموت
لم تجد فيه تعريفات عن الحب، بقدر ما يوضح لك أنّ ما نعرفه عن الحب قد لا يشبهه شيء.
ثم يعرّج على فلسفة الموت وارتباطها بالحبّ عبر ضرب الأمثلة.
دائماً تذهلك الأفكار إذا عرفتَ منبعها

[Yassmin · Rating 2 out of 5]

يمكن اعتبار هذا الكتاب رسالة بحثية أدبية تاريخية موجزة ومحدودة، قام فيها زوسكيند بعرض مبسط لمفهومي الحب ثم العلاقة بين الحب والموت، أصابني بعض الاحباط في النصف الأول من الكتاب لقدر سطحية تناول مفهوم الحب سواء كما اظهرته ملاحظات زوسكيند الشخصية أو لما قرر الاستعانة به من شواهد أدبية تاريخية لعرض ذلك المفهوم بدءًا من أفلاطون وحتى العصر الحديث، ولكن جذبني النصف الثاني من الكتاب عندما قام بالبحث في اقتران الحب بالموت في ثلاث نماذج للأعمال الأدبية والتي قام باجراء مقارنة لموضع الموت بهم.. ما جذبني حقًا قصة أوروفيس ويوريديس..القصة الأكثر تأثيرًا والأبرز معنى في ثنائية الحب والموت لدي زوسكيند!
كتاب لطيف غير فلسفي علي عكس المتوقع..
-ياسمين-

[Marisa Fernandes · Rating 4 out of 5]

Patrick Süskind oferece aos seus leitores na obra "Sobre o amor e a morte" um interessante e conciso ensaio sobre o que é o amor, sobre a morte e o modo como o amor e a morte se relacionam.

A sua escrita segue na linha do que o autor nos tem vindo a habituar... Directo, sem demasiados rondeios, por vezes um pouco crítico e mordaz. Lê-se fluentemente, sem grande vontade de fazer pausa.

E no decorrer da exposição das suas ideias vai buscar inúmeras vezes J. W.Goethe, que eu tanto gosto, e Heinrich von Kleist, que eu vou querer conhecer um pouco melhor. Traz-nos Platão, Santo Agostinho, Orfeu e a sua Eurídice e ainda recorre, de forma muito subtil e na medida certa, para justificar o seu argumento a uma ou outra passagem dos Evangelhos.

Gostei deste "apanhado"/"revisão"/"lufada de ar fresco" cultural!

*
"estar apaixonado é uma embriaguez, uma doença, um delírio. Não é uma embriaguez má, acrescenta ele, é precisamente a melhor das embriaguezes; não é uma doença nociva nem uma loucura humana no sentido patológico; é antes uma mania inspirada pelo divino, uma loucura sagrada que dá asas à alma confinada ao que é terrestre." (p.12)

[Burak Kuscu · Rating 2 out of 5]

Derleme gibi bir kitap. Yani Özel insanların özel aforizmalarını bir araya derlemiş Süskind. En çok aklımda kalan Orpheus'la ilgili kısım oldu. Bunun dışında Patrick Süskind'a yakışan bir kitap olduğunu düşünmüyorum. Hacminden dolayı belki okunabilir tabi.

Bir de ben denemem sevmem ya. Bana roman gerek roman.

[فهد الفهد · Rating 3 out of 5]

On Love and Death

كتيب صغير لباتريك زوسكيند عن الحب والموت، فلسفته جميلة.

[Sarah saied · Rating 2 out of 5]

ذلك النوع من الكتب التي تكتب بحيادية لا يروق لي أبدا ..
أضف الي الأمر تلك المقدمة التي يكاد يصل عدد صفحاتها لعدد صفحات الكتاب نفسه..مقدمة لم تزدني سوي برودة تجاه ما كتبه باتريك زوسكند ...

[Yassmeen Altaif · Rating 3 out of 5]

مقدمة الكتاب كانت لطيفة وجميلة، ووجدت بعض السخرية في قلم الكاتب عن الحب وما يراه الآخرون.

ولكنني تمنيت لو تحدث بشكل أحلى وأجمل عن الحب والموت.

[evdiyebiryer · Rating 3 out of 5]

"Romantik akımın diğer ucundaysa Baudelaire'in Kötülük Çiçekleri'nden hem verist hem barok tarzda keskin bir zührevi kadavra kokusu yayılmaktadır etrafa. Anatole France onun için, 'Ceset kokusu ona afrodizyak bir parfüm gibi tesir ederdi,' diye yazmıştır."

Öyle mi? A. France sanat tarihinde kimi başka konularda çok yerinde tespitleri olmadını öğrendiğim için temkinli yaklaşmak gerektiğini düşündüğüm bir isim, Suskind'in yaklaşımlarıysa elbette kendi perspektifinden...

Orpheus ve Eurydike'nin Orcus'ta son bulan yolculuğunu ayrıca okuyacağım, etkileyici bir mitolojik hikaye; iyi ki yer vermiş yazar denemesinde.

Sonuç olarak, Suskind'in (1949) aşk ve ölüm hakkında yazdığı uzun deneme türünde kitabı yer verdiği isim ve mitolojik konular yönünden fena değil. Kısa bir öğlen okuması...

[Hoda Elsayed · Rating 3 out of 5]

"إن حب الآخرفجوهره يقوم على التفهم والإتصال والحنو والرعاية والإهتمام،
ويُعلّم الحب الإنسان كيف يُطلِق مكامن الجمال من أعماقه ويعلمه كيف يكون حساسًا
ويفجرلديه شررالإبداع ويعلمه سحرالكلام وأسرار اللغة وفتنة الإتصال،
فالحب هو الذي يتكلم والموت هو الذي يخرس وينفي سحر اللغة وبهجة الحوار واللمس."

[Deniz · Rating 3 out of 5]

Daha çok mitoloji ve edebi örnekler üzerinden aşk ile ölümün ilişkisini anlatmaya çalışmış. Ben daha fazla fikir görmeyi beklemiştim, daha fazla yakıcı cümle istemiştim; duyguların ortasındayım diyebilirim.

[Aras 9¾]

ne kadar da iç karartan bir kitaptı öyle...
Edebiyatın da bir sınırı olmalı,umarım böyle bir kitapla bir daha karşılaşmam:)

[Jonathan Natusch · Rating 5 out of 5]

Just brilliant. A relatively short essay that I read at court in an afternoon while waiting for the registrar to call my matters. I regaled several of my colleagues with an initial pithy page regarding the horror of re-reading one's old love letters, and would have regaled them further throughout the afternoon had I not decided that I didn't actually like their company much, and they could suffer through life without the wisdom of Mr Suskind.

I particularly enjoyed the final section, where Jesus Christ is unfavourably compared to Orpheus. As I wrote at the start of this review, just brilliant!

[Ahmet Bakir Sbaai · Rating 3 out of 5]

#كتاب_كل_يوم (7)
عن الحب والموت، باتريك زوسكيند

اشتهر زوسكيند برواية العطر التي كُيفت على نحو ناجح إلى فيلم.. لكننا نتعرف في هذا الكتاب على زوسكيند الباحث الأدبي، فالكتاب يناقش مفهوم الحب وعلاقته بالموت على شكل بحث في الموروث الأدبي الأوروبي.
لن تخرج من هذا النص ب"ما هو الحب؟" لكنك ستعرف بالتأكيد ما ليس حبا.
لغة الترجمة جيدة وسلسة.
للتحميل:
http://www.8gharb.com/كتاب-عن-الحب-وا...