What do you think?
Rate this book
Listen, Little Man!
Listen, Little Man! is a great physician's quiet talk to each one of us, the average human being, the Little Man. Written in 1946 in answer to the gossip and defamation that plagued his remarkable career, it tells how Reich watched, at first naively, then with amazement, and finally with horror, at what the Little Man does to himself; how he suffers and rebels; how he esteems his enemies and murders his friends; how, wherever he gains power as a "representative of the people," he misuses this power and makes it crueler than the power it has supplanted.
Reich has us to look honestly at ourselves and to assume responsibility for our lives and for the great untapped potential that lies in the depth of human nature.
Reich has us to look honestly at ourselves and to assume responsibility for our lives and for the great untapped potential that lies in the depth of human nature.
144 pages, Paperback
First published January 1, 1946
395 people are currently reading
7912 people want to read
About the author
Wilhelm Reich
151 books702 followersWilhelm Reich (24 March 1897 – 3 November 1957) was a Jewish Austrian-American doctor of medicine, psychiatrist/psychoanalyst and a member of the second generation of analysts after Sigmund Freud. Author of several influential books, he became one of the most radical figures in the history of psychiatry.
Reich was a respected analyst for much of his life, focusing on character structure, rather than on individual neurotic symptoms. He promoted adolescent sexuality, the availability of contraceptives and abortion, and the importance for women of economic independence. Synthesizing material from psychoanalysis, cultural anthropology, economics, sociology, and ethics, his work influenced writers such as Alexander Lowen, Fritz Perls, Paul Goodman, Saul Bellow, Norman Mailer, A. S. Neill, and William Burroughs.
He was also a controversial figure, who came to be viewed by the psychoanalytic establishment as having gone astray or as having succumbed to mental illness. His work on the link between human sexuality and neuroses emphasized "orgastic potency" as the foremost criterion for psycho-physical health. He said he had discovered a form of energy, which he called "orgone," that permeated the atmosphere and all living matter, and he built "orgone accumulators," which his patients sat inside to harness the energy for its reputed health benefits. It was this work, in particular, that cemented the rift between Reich and the psychoanalytic establishment.
Reich, of Jewish descent and a communist, was living in Germany when Adolf Hitler came to power. He fled to Scandinavia in 1933 and subsequently to the United States in 1939. In 1947, following a series of critical articles about orgone and his political views in The New Republic and Harper's, the U.S. Food and Drug Administration (FDA) began an investigation into his claims, winning an injunction against the interstate sale of orgone accumulators. Charged with contempt of court for violating the injunction, Reich conducted his own defense, which involved sending the judge all his books to read, and arguing that a court was no place to decide matters of science. He was sentenced to two years in prison, and in August 1956, several tons of his publications were burned by the FDA. He died of heart failure in jail just over a year later, days before he was due to apply for parole.
Reich was a respected analyst for much of his life, focusing on character structure, rather than on individual neurotic symptoms. He promoted adolescent sexuality, the availability of contraceptives and abortion, and the importance for women of economic independence. Synthesizing material from psychoanalysis, cultural anthropology, economics, sociology, and ethics, his work influenced writers such as Alexander Lowen, Fritz Perls, Paul Goodman, Saul Bellow, Norman Mailer, A. S. Neill, and William Burroughs.
He was also a controversial figure, who came to be viewed by the psychoanalytic establishment as having gone astray or as having succumbed to mental illness. His work on the link between human sexuality and neuroses emphasized "orgastic potency" as the foremost criterion for psycho-physical health. He said he had discovered a form of energy, which he called "orgone," that permeated the atmosphere and all living matter, and he built "orgone accumulators," which his patients sat inside to harness the energy for its reputed health benefits. It was this work, in particular, that cemented the rift between Reich and the psychoanalytic establishment.
Reich, of Jewish descent and a communist, was living in Germany when Adolf Hitler came to power. He fled to Scandinavia in 1933 and subsequently to the United States in 1939. In 1947, following a series of critical articles about orgone and his political views in The New Republic and Harper's, the U.S. Food and Drug Administration (FDA) began an investigation into his claims, winning an injunction against the interstate sale of orgone accumulators. Charged with contempt of court for violating the injunction, Reich conducted his own defense, which involved sending the judge all his books to read, and arguing that a court was no place to decide matters of science. He was sentenced to two years in prison, and in August 1956, several tons of his publications were burned by the FDA. He died of heart failure in jail just over a year later, days before he was due to apply for parole.
Ratings & Reviews
Friends & Following
Create a free account to discover what your friends think of this book!
Community Reviews
Displaying 1 - 30 of 653 reviews
June 8, 2020
Στα είκοσι τέσσερά μου διαβάζοντας το βιβλίο αυτό, αντλώ ιδέες που με βοηθούν να αυτοπροσδιοριστώ και να χτίσω τη δύναμή μου πάνω στα θεμέλια της αδυναμίας μου. Διότι, ναι, όλοι έχουμε αδυναμίες και κρύβουμε έναν ανθρωπάκο που φοβάται μέσα μας. Όμως την ίδια στιγμή κρύβουμε και έναν σπουδαίο άνθρωπο, έναν δημιουργό τέχνης και επιστήμης, έναν παραγωγό ιδεών και μεγαλειωδών συλλήψεων. Πρέπει όμως πρώτα να αποκοπούμε από τα είδωλα που έχουμε εξυψώσει στο βάθρο του αλάθητου, του αδιαμφησβήτητου κύρους και της απόλυτης αλήθειας. Οι αυθεντίες αυτές υπάρχουν επειδή ΕΣΥ τους έδωσες το σκήπτρο και με τον ίδιο τρόπο μπορείς να τις ανατρέψεις. Ως τέτοιες οφείλουν να δρουν και όχι με τρόπο αυθαίρετο, εγωιστικό και με κύριο γνώμονα το ατομικό τους όφελος. Ο μόνος που μπορεί να σώσει τον ανθρωπάκο είναι ο εαυτός του και ο φασισμός τρυπώνει ακριβώς εκεί που ψάχνουμε να βρούμε σωτηρία στους άλλους.
‘’Κατά βάθος, περιφρονείς τον εαυτό σου ακόμα κι όταν κάνεις φανταχτερή επίδειξη της αξιοπρέπειάς σου. Και αφού περιφρονείς τον εαυτό σου, δεν είναι δυνατόν να τρέφεις εκτίμηση για το φίλο σου σου. Δεν πιστεύεις ότι κάποιος που κάθισε στο ίδιο τραπέζι με σένα ή έζησε στο ίδιο σπίτι με σένα, μπορεί να πετύχει κάτι σημαντικό. Γι’ αυτό όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι ήταν μόνοι…. Γιατί όσο πιο λίγα καταλαβαίνεις, τόσο πιο πρόθυμος είσαι να δείξεις σεβασμό…. Ό,τι είναι κοντά σου, το περιφρονείς! Για αυτό και τοποθετείς τον στρατηγό σου ή τον στρατάρχη του προλεταριάτου πάνω σε μια στήλη για να μπορείς να τους τιμάς, έστω κι αν είναι αξιοκαταφρόνητοι’’.
Ο Ράιχ, μέσα από τον απόλυτα δικαιολογημένο θυμό και την αδιαμφισβήτητη πικρία του, προσπαθεί να κρατήσει λεπτές ισορροπίες μεταξύ άκρως αντίθετων εννοιών, μεταξύ κόκκινης και μαύρης απόχρωσης του φασισμού, μεταξύ της ατομικής – οικογενειακής ευτυχίας και της συνεργασίας των πολιτών όλου του κόσμου για μια παγκόσμια ευημερία που δεν έχει ανάγκη από ευγενείς ιππότες και κορδωμένους πρίγκιπες που θα υποδείξουν το σωστό και το λάθος (προφανώς επηρεασμένος από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που κυριαρχούσαν την περίοδο που αυτός έζησε και έδρασε).
Ένας άνθρωπος που καταδικάστηκε και κατέληξε να πεθάνει στη φυλακή σαν κοινός εγκληματίας χωρίς ουσιαστικά να έχει διαπράξει κάποιο έγκλημα. Ένας επιστήμονας που είδε το έργο μιας ζωής να καταστρέφεται και να γίνεται παρανάλωμα του πυρός. Αλήθεια ποιος μπορεί να μην δικαιολογήσει την ένταση και τον θυμωμένο του λόγο;
Μια προσπάθεια να ισορροπήσει μεταξύ της απαισιοδοξίας που εκκινεί από τον τρόπο δράσης του ανθρωπάκου και της πίστης στον σπουδαίο άνθρωπο που κάθε κοινός ανθρωπάκος κρύβει μέσα του. Γιατί τον αγαπάει τον ανθρωπάκο, έχει δει ξεγυμνωμένη την ψυχή του, ξέρει τις αδυναμίες και τις δυνατότητές του.
Όπως πολύ όμορφα λέγεται στον υπέροχο πρόλογο του βιβλίου, η ομιλία του Ράιχ δεν έχει στόχο να αγαπηθεί και να υιοθετηθεί ως τρόπος ζωής από όλους. Άλλωστε δεν γράφτηκε για να εκδοθεί αλλά ως μια απολογία για όσους κατέκριναν το έργο του πάνω στην οργόνη και την κοσμική ενέργεια και ως ιστορικό ντοκουμέντο για τα Αρχεία του Οργονικού Ινστιτούτου. ‘’Περιγράφει μόνο τις περιπέτειες του ψυχισμού ενός παραγωγικού ανθρώπου που αγαπάει τη ζωή’’. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζουν οι προσωπικές αναφορές στο έργο και τη ζωή του συγγραφέως.
Δεν είδα κομπορρημοσύνη, καυχησιολογία ή μεγαλομανία στα λόγια του. Αυτό που είδα ήταν ένας πληγωμένος άνθρωπος που δικαίως αναρωτιέται γιατί ο ‘’ανθρωπάκος’’ δεν διστάζει να σηκώσει όπλα και να σκοτώσει στο όνομα ενός ‘’πολεμικού ηγέτη’’ που επικαλείται το καλό του έθνους και δεν έχει την ίδια φλογερή επιθυμία, το πάθος και την ένταση να υποστηρίξει ‘’πνευματικούς ηγέτες’’ που αγωνίζονται για την ανάπτυξη και την πρόοδο, βλέπε Γαλιλαίο, Σωκράτη και πόσα άλλα παραδείγματα. Για να αξίζεις όμως τα φρούτα του παραδείσου, πρέπει να δεχτείς να μοιραστείς και την κόλαση.
Αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι πως ο ίδιος ο Ράιχ προέβλεψε πολλές από τις αντιδράσεις που υπάρχουν σήμερα στα λεγόμενά του. Και δίνει τις κατάλληλες απαντήσεις στους αντιρρησίες. Άλλωστε όπως λέει:
‘’Μπορεί ν’ ανακαλύψεις τον εαυτό σου σε μένα και τον εαυτό μου σε σένα κι έτσι να πανικοβληθείς και να σκοτώσεις τον εαυτό σου στο πρόσωπό μου’’.
Μια επισκόπηση λοιπόν του ανθρωπάκου. ‘’Αυτόν που καταπιέζεται και επαναστατεί, και που ωστόσο μπορεί να προσκυνήσει τους εχθρούς του και να δολοφονήσει τους φίλους του. Που αισθάνεται <λαός>, και που αν τύχει να χρησθεί εκπρόσωπος αυτού του λαού, κάνει κατάχρηση της εξουσίας του και συμπεριφέρεται πιο βάναυσα από την άρχουσα τάξη που ως τότε τον είχε συνθλίψει’’.
Και το αγαπημένο μου απόσπασμα:
‘’Ο έρωτας, η εργασία και η γνώση είναι οι πηγές της ύπαρξής μας. Αυτές που πρέπει και να τη διαφεντεύουν’’.
Έτσι το βλέπω το βιβλίο αυτό…… στα είκοσι τέσσερα μου….. Ίσως αργότερα στη ζωή να μπορέσω να καταλάβω έστω και λίγο τους αντιρρησίες….
‘’Κατά βάθος, περιφρονείς τον εαυτό σου ακόμα κι όταν κάνεις φανταχτερή επίδειξη της αξιοπρέπειάς σου. Και αφού περιφρονείς τον εαυτό σου, δεν είναι δυνατόν να τρέφεις εκτίμηση για το φίλο σου σου. Δεν πιστεύεις ότι κάποιος που κάθισε στο ίδιο τραπέζι με σένα ή έζησε στο ίδιο σπίτι με σένα, μπορεί να πετύχει κάτι σημαντικό. Γι’ αυτό όλοι οι σπουδαίοι άνθρωποι ήταν μόνοι…. Γιατί όσο πιο λίγα καταλαβαίνεις, τόσο πιο πρόθυμος είσαι να δείξεις σεβασμό…. Ό,τι είναι κοντά σου, το περιφρονείς! Για αυτό και τοποθετείς τον στρατηγό σου ή τον στρατάρχη του προλεταριάτου πάνω σε μια στήλη για να μπορείς να τους τιμάς, έστω κι αν είναι αξιοκαταφρόνητοι’’.
Ο Ράιχ, μέσα από τον απόλυτα δικαιολογημένο θυμό και την αδιαμφισβήτητη πικρία του, προσπαθεί να κρατήσει λεπτές ισορροπίες μεταξύ άκρως αντίθετων εννοιών, μεταξύ κόκκινης και μαύρης απόχρωσης του φασισμού, μεταξύ της ατομικής – οικογενειακής ευτυχίας και της συνεργασίας των πολιτών όλου του κόσμου για μια παγκόσμια ευημερία που δεν έχει ανάγκη από ευγενείς ιππότες και κορδωμένους πρίγκιπες που θα υποδείξουν το σωστό και το λάθος (προφανώς επηρεασμένος από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα που κυριαρχούσαν την περίοδο που αυτός έζησε και έδρασε).
Ένας άνθρωπος που καταδικάστηκε και κατέληξε να πεθάνει στη φυλακή σαν κοινός εγκληματίας χωρίς ουσιαστικά να έχει διαπράξει κάποιο έγκλημα. Ένας επιστήμονας που είδε το έργο μιας ζωής να καταστρέφεται και να γίνεται παρανάλωμα του πυρός. Αλήθεια ποιος μπορεί να μην δικαιολογήσει την ένταση και τον θυμωμένο του λόγο;
Μια προσπάθεια να ισορροπήσει μεταξύ της απαισιοδοξίας που εκκινεί από τον τρόπο δράσης του ανθρωπάκου και της πίστης στον σπουδαίο άνθρωπο που κάθε κοινός ανθρωπάκος κρύβει μέσα του. Γιατί τον αγαπάει τον ανθρωπάκο, έχει δει ξεγυμνωμένη την ψυχή του, ξέρει τις αδυναμίες και τις δυνατότητές του.
Όπως πολύ όμορφα λέγεται στον υπέροχο πρόλογο του βιβλίου, η ομιλία του Ράιχ δεν έχει στόχο να αγαπηθεί και να υιοθετηθεί ως τρόπος ζωής από όλους. Άλλωστε δεν γράφτηκε για να εκδοθεί αλλά ως μια απολογία για όσους κατέκριναν το έργο του πάνω στην οργόνη και την κοσμική ενέργεια και ως ιστορικό ντοκουμέντο για τα Αρχεία του Οργονικού Ινστιτούτου. ‘’Περιγράφει μόνο τις περιπέτειες του ψυχισμού ενός παραγωγικού ανθρώπου που αγαπάει τη ζωή’’. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να μας ξενίζουν οι προσωπικές αναφορές στο έργο και τη ζωή του συγγραφέως.
Δεν είδα κομπορρημοσύνη, καυχησιολογία ή μεγαλομανία στα λόγια του. Αυτό που είδα ήταν ένας πληγωμένος άνθρωπος που δικαίως αναρωτιέται γιατί ο ‘’ανθρωπάκος’’ δεν διστάζει να σηκώσει όπλα και να σκοτώσει στο όνομα ενός ‘’πολεμικού ηγέτη’’ που επικαλείται το καλό του έθνους και δεν έχει την ίδια φλογερή επιθυμία, το πάθος και την ένταση να υποστηρίξει ‘’πνευματικούς ηγέτες’’ που αγωνίζονται για την ανάπτυξη και την πρόοδο, βλέπε Γαλιλαίο, Σωκράτη και πόσα άλλα παραδείγματα. Για να αξίζεις όμως τα φρούτα του παραδείσου, πρέπει να δεχτείς να μοιραστείς και την κόλαση.
Αυτό που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι πως ο ίδιος ο Ράιχ προέβλεψε πολλές από τις αντιδράσεις που υπάρχουν σήμερα στα λεγόμενά του. Και δίνει τις κατάλληλες απαντήσεις στους αντιρρησίες. Άλλωστε όπως λέει:
‘’Μπορεί ν’ ανακαλύψεις τον εαυτό σου σε μένα και τον εαυτό μου σε σένα κι έτσι να πανικοβληθείς και να σκοτώσεις τον εαυτό σου στο πρόσωπό μου’’.
Μια επισκόπηση λοιπόν του ανθρωπάκου. ‘’Αυτόν που καταπιέζεται και επαναστατεί, και που ωστόσο μπορεί να προσκυνήσει τους εχθρούς του και να δολοφονήσει τους φίλους του. Που αισθάνεται <λαός>, και που αν τύχει να χρησθεί εκπρόσωπος αυτού του λαού, κάνει κατάχρηση της εξουσίας του και συμπεριφέρεται πιο βάναυσα από την άρχουσα τάξη που ως τότε τον είχε συνθλίψει’’.
Και το αγαπημένο μου απόσπασμα:
‘’Ο έρωτας, η εργασία και η γνώση είναι οι πηγές της ύπαρξής μας. Αυτές που πρέπει και να τη διαφεντεύουν’’.
Έτσι το βλέπω το βιβλίο αυτό…… στα είκοσι τέσσερα μου….. Ίσως αργότερα στη ζωή να μπορέσω να καταλάβω έστω και λίγο τους αντιρρησίες….
November 16, 2015
Το διάβασα τόσο γρήγορα και ανυπόμονα, -αν και ήθελα πραγματικά, να το διαβάσω αργά και να το περάσω μέσα μου- διότι μου ήταν αδύνατο να το αφήσω. Κ η ειρωνεία ήταν ότι το φοβόμουν πριν το ανοίξω. Με τρόμαζε αυτός ο «ανθρωπάκος». Η αλήθεια είναι αυτή, τα λόγια του Βιλχελμ Ραιχ. Μου είναι δύσκολο όμως να αναλύσω αυτό τον καταιγισμό των σκέψεων του, τον τρόμο του όταν συνειδητοποίησε πόσο λάθος λειτουργεί η ανθρώπινη κοινωνία, -η κάθε κοινωνία, μαύρη ή κόκκινη για αυτόν δε έχει σημασία- ενώ ξέρει ότι αυτό δεν είναι απαραίτητο. Ξέρει πόσο ικανός είναι ο άνθρωπος για το μεγαλείο αρκεί να πάψει να σκέπτεται σαν «ανθρωπάκος». Θα κλείσω με κάποια από τα αγαπημένα μου σημεία.
Σε θυσίασαν σ’ ένα σύμβολο κι εσύ τους παίρνεις στους ώμους σου και τους οδηγείς στην δόξα. (…) Πραγματικά, σου το’ παν με πάρα πολλά λόγια: «Είσαι κατώτερο ον χωρίς καμία υπευθυνότητα και πάντα θα είσαι έτσι». Κι εσύ τους ονομάζεις «Σωτήρες», «Νέους απελευθερωτές» και κραυγάζεις «Ζήτω, Ζήτω».
Για το λόγο αυτό σε φοβάμαι. Ανθρωπάκο σε φοβάμαι θανάσιμα. Γιατί η μοίρα της ανθρωπότητας εξαρτάται από σένα.
σσ. 30-32.
Θέλω να πάψεις να είσαι «Untermensch» και να γίνεις ο εαυτός σου. Ο εαυτός σου και όχι η εφημερίδα που διαβάζεις, ούτε η άθλια γνώμη του κακού γείτονα σου.
(…)
Μα εσύ πιστεύεις ότι είσαι μέλος της Λεγεώνας, της Λέσχης μπόουλινγκ, της Κου- Κλουξ- Κλαν. Κι επειδή ακριβώς πιστεύεις κάτι τέτοιο γι’ αυτό και συμπεριφέρεσαι έτσι.
σ. 45.
«Κλέφτης, σταματήστε τον! Είναι αλλοδαπός, μετανάστης. Ενώ εγώ είμαι Γερμανός, Αμερικάνος, Δανός, Νορβηγός.»
Κόφτο Ανθρωπάκο. Είσαι και θα είσαι αιώνια ο μετανάστης. Τυχαία βρέθηκες σ’ αυτό τον κόσμο και σιωπηλά θα τον αφήσεις. Κραυγάζεις επειδή φοβάσαι θανάσιμα.
σ. 69.
Σε θυσίασαν σ’ ένα σύμβολο κι εσύ τους παίρνεις στους ώμους σου και τους οδηγείς στην δόξα. (…) Πραγματικά, σου το’ παν με πάρα πολλά λόγια: «Είσαι κατώτερο ον χωρίς καμία υπευθυνότητα και πάντα θα είσαι έτσι». Κι εσύ τους ονομάζεις «Σωτήρες», «Νέους απελευθερωτές» και κραυγάζεις «Ζήτω, Ζήτω».
Για το λόγο αυτό σε φοβάμαι. Ανθρωπάκο σε φοβάμαι θανάσιμα. Γιατί η μοίρα της ανθρωπότητας εξαρτάται από σένα.
σσ. 30-32.
Θέλω να πάψεις να είσαι «Untermensch» και να γίνεις ο εαυτός σου. Ο εαυτός σου και όχι η εφημερίδα που διαβάζεις, ούτε η άθλια γνώμη του κακού γείτονα σου.
(…)
Μα εσύ πιστεύεις ότι είσαι μέλος της Λεγεώνας, της Λέσχης μπόουλινγκ, της Κου- Κλουξ- Κλαν. Κι επειδή ακριβώς πιστεύεις κάτι τέτοιο γι’ αυτό και συμπεριφέρεσαι έτσι.
σ. 45.
«Κλέφτης, σταματήστε τον! Είναι αλλοδαπός, μετανάστης. Ενώ εγώ είμαι Γερμανός, Αμερικάνος, Δανός, Νορβηγός.»
Κόφτο Ανθρωπάκο. Είσαι και θα είσαι αιώνια ο μετανάστης. Τυχαία βρέθηκες σ’ αυτό τον κόσμο και σιωπηλά θα τον αφήσεις. Κραυγάζεις επειδή φοβάσαι θανάσιμα.
σ. 69.
January 5, 2016
Bir kitap ancak bu kadar insanı döver,
Bir kitap ancak bu kadar insanı aşağılar,
Bir kitap ancak bu kadar insana nasihat verir ve yücelmenin yoluna ışık tutar.
Bir kitap ancak bu kadar insanı aşağılar,
Bir kitap ancak bu kadar insana nasihat verir ve yücelmenin yoluna ışık tutar.
February 28, 2020
Εναλλακτικός τίτλος: Εαυτέ μου που σ' αγάπησα και σε λάτρεψα τόσο. Danke schön αλλά δε θα πάρω.
Καταρχάς, συμφωνώ σχεδόν με όλα όσα υποστηρίζει ο συγγραφέας και κατανοώ απόλυτα την οργή και την πικρία του λόγω καταδίωξης και φυλάκισης. Εκτός από τις επιστημονικές του θεωρίες που έχουν καταρριφθεί (ή που μάλλον ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν) και πλέον έχουν μόνο ιστορική αξία, δε μας λέει κάτι που δεν ξέρουμε ήδη. Εντάξει, ότι έχω δυσκοιλιότητα και χρειάζομαι καθαρτικά και για την ανέραστη δασκάλα που κανείς λογικός άνδρας δε θα δεχτεί να την κάνει γυναίκα γιατί είναι χοντρή και άσχημη και δε θα έπρεπε να διδάσκει, δεν το ήξερα. Νομίζω μάλιστα πως δε θα ήθελα και ποτέ να το μάθω.
Τότε πού χάλασε η δουλειά; Ε, λοιπόν ναι, στη διατύπωση.
Μου φαίνεται αδιανόητο να πάρω στα σοβαρά τα λόγια ενός ανθρώπου τόσο ερωτευμένου με τον ήχο της ίδιας του της φωνής. Άλλωστε, τα επιχειρήματα από τη σκοπιά της αυθεντίας σπάνια ήταν πειστικά και στο λογύδριο αυτό (γιατί περί βιβλίου δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια) μας παρουσιάζεται ως Μεσσίας, παρεξηγημένος οσιομάρτυρας ή γνώστης της απόλυτης αλήθειας, αποκλειστικά και μόνο λόγω επιστημονικής ιδιότητας. Αν μη τι άλλο, επικίνδυνο γιατί, αλήθεια, το ίδιο δεν κάνουν οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες που με τόσο πάθος πολεμάει;
Προφανώς και δεν περιλαμβάνει τον εαυτό του στους "ανθρωπάκους" που κράζει ασταμάτητα, με λόγο που κινείται μεταξύ οργισμένου εφήβου σε μαθητικές καταλήψεις και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή καταρρίπτοντας ισοπεδωτικά τα πάντα αλλά χωρίς καμία αντιπρόταση. Πόσο βολικό. But thank you, Captain Obvious, δεν μας είχε περάσει ποτέ από το μυαλό πως ο άνθρωπος κρύβει ελαττώματα κι αδυναμίες, πάλι καλά που έχουμε και σένα και μας άνοιξες τα μάτια! Μας μιλάει για ευθύνη, ακεραιότητα και ήθος αλλά σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τα χώσει σε όλους ανεξαιρέτως, υποπίπτει σε λαϊκισμό, ο οποίος ουδέποτε συμβαδίζει με την ηθική.
Διαβάζουμε στο εισαγωγικό σημείωμα πως το έργο αυτό δεν επρόκειτο να δημοσιευτεί ποτέ. Ίσως να ήταν καλύτερο για όλους, κυρίως όμως για την υστεροφημία του ίδιου του Reich.
Καταρχάς, συμφωνώ σχεδόν με όλα όσα υποστηρίζει ο συγγραφέας και κατανοώ απόλυτα την οργή και την πικρία του λόγω καταδίωξης και φυλάκισης. Εκτός από τις επιστημονικές του θεωρίες που έχουν καταρριφθεί (ή που μάλλον ποτέ δεν αναγνωρίστηκαν) και πλέον έχουν μόνο ιστορική αξία, δε μας λέει κάτι που δεν ξέρουμε ήδη. Εντάξει, ότι έχω δυσκοιλιότητα και χρειάζομαι καθαρτικά και για την ανέραστη δασκάλα που κανείς λογικός άνδρας δε θα δεχτεί να την κάνει γυναίκα γιατί είναι χοντρή και άσχημη και δε θα έπρεπε να διδάσκει, δεν το ήξερα. Νομίζω μάλιστα πως δε θα ήθελα και ποτέ να το μάθω.
Τότε πού χάλασε η δουλειά; Ε, λοιπόν ναι, στη διατύπωση.
Μου φαίνεται αδιανόητο να πάρω στα σοβαρά τα λόγια ενός ανθρώπου τόσο ερωτευμένου με τον ήχο της ίδιας του της φωνής. Άλλωστε, τα επιχειρήματα από τη σκοπιά της αυθεντίας σπάνια ήταν πειστικά και στο λογύδριο αυτό (γιατί περί βιβλίου δεν πρόκειται ούτε κατά διάνοια) μας παρουσιάζεται ως Μεσσίας, παρεξηγημένος οσιομάρτυρας ή γνώστης της απόλυτης αλήθειας, αποκλειστικά και μόνο λόγω επιστημονικής ιδιότητας. Αν μη τι άλλο, επικίνδυνο γιατί, αλήθεια, το ίδιο δεν κάνουν οι πολιτικοί και θρησκευτικοί ηγέτες που με τόσο πάθος πολεμάει;
Προφανώς και δεν περιλαμβάνει τον εαυτό του στους "ανθρωπάκους" που κράζει ασταμάτητα, με λόγο που κινείται μεταξύ οργισμένου εφήβου σε μαθητικές καταλήψεις και αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, δηλαδή καταρρίπτοντας ισοπεδωτικά τα πάντα αλλά χωρίς καμία αντιπρόταση. Πόσο βολικό. But thank you, Captain Obvious, δεν μας είχε περάσει ποτέ από το μυαλό πως ο άνθρωπος κρύβει ελαττώματα κι αδυναμίες, πάλι καλά που έχουμε και σένα και μας άνοιξες τα μάτια! Μας μιλάει για ευθύνη, ακεραιότητα και ήθος αλλά σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να τα χώσει σε όλους ανεξαιρέτως, υποπίπτει σε λαϊκισμό, ο οποίος ουδέποτε συμβαδίζει με την ηθική.
Διαβάζουμε στο εισαγωγικό σημείωμα πως το έργο αυτό δεν επρόκειτο να δημοσιευτεί ποτέ. Ίσως να ήταν καλύτερο για όλους, κυρίως όμως για την υστεροφημία του ίδιου του Reich.
November 5, 2017
Το βιβλίο αυτό συναναγνώστηκε με την παρέα των αλλοπρόσαλλων κοριτσιών Chara και Magdalen. Και ξεκινάει η κριτική μίσους για το έν λόγω βιβλίο.
Μου λές και μου ξαναλες ότι είσαι φίλος μου. Όμως αρνούμαι να έχω φίλο έναν άνθρωπο νάρκισσο, που μου κουνάει το δάχτυλο και με βυθίζει στην απάθεια. Που νομίζει ότι ξέρει τα πάντα για μένα, που γενικεύει και αερολογεί. Kαι αυτό το οργιαστικό συνονθύλευμα θα έπρεπε να με συγκινεί ή να με ταρακουνήσει υποτίθεται ? Nope.
Ο κύριος αυτός ήταν ψυχαναλυτής και όμως θα έπρεπε να ξέρει ότι δεν κατηγορείς τον άλλο ουτε τον προσβάλλεις γιατί πολύ απλά απομακρύνεσαι από αυτό που θες να επιτύχεις. Αν υποθέσουμε βέβαια ότι έχεις σκοπό να βοηθήσεις τους ανθρώπους και οχι να τους χτυπάς τις αδυναμίες και τα λάθη τους παίζοντας το θεός. Προσπαθείς να του δώσεις κάποια εργαλεία για να αλλάξει, του προσφέρεις διαφορετικές οπτικές, είσαι η φωνή μιας συγκροτημένης λογικής. Δεν του τα κρύβεις γιατι είναι πολύ μικρός και καλά για να τα αντιληφθεί εκνευριστικέ παρλαπίπα. Αν δεν αλλάξει είναι δικό του θέμα. Εννοείται βέβαια πως όποιος σε αντικρούσει είναι μικροπρεπής και φοβάται να ξεβολευτεί κλπ κλπ γιατί η δική σου αλήθεια είναι ξαφνικά και η μόνη αλήθεια. Και επειδή το έχω απορία εσείς που σας άρεσε το βιβλίο θεωρείτε τον εαυτό σας ανθρωπάκο ή κρυφά θεωρείτε όλους τους υπόλοιπους έτσι ? Εγώ επιλέγω να μην χωρίσω τους ανθρώπους σε μεγάλους και μικρούς(είναι αρκετά πιο σύνθετοι για να μπούν σε τέτοιες απόλυτες κατηγορίες).
Όλα αυτά τα οποία προσάπτει στην ανθρωπότητα τα ξέρουμε και αυτός δεν κάνει τίποτα άλλο από το να απαριθμεί. Όταν μπαίνει στην διαδικασία να εξηγήσει τους λόγους που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται έτσι χάνεται μέσα στον θυμό του ή στο μεγαλείο του και δεν εξηγεί τίποτα εν τέλει. Είναι δεκτό κι αυτό αλλα είναι ξεκάθαρα ένα κείμενο που δε θα έπρεπε να δημοσιευθεί. Ναι έχει απογοητευτεί από τον κόσμο το καταλαβαίνω αλλα και πάλι με κουράζει το παραμιλητό του.Και στην τελική δεν κατάλαβα, τι σε ορίσαμε εσένα ‘’μεγάλε άνθρωπε’’? Σωτήρα του κόσμου ?? Κάνε αυτό που θεωρείς καλύτερο, δώσε τον αγώνα σου, προσπάθησε μα μη μας τα πρήζεις. Γιατί αν σε είχα μπροστά μου θα στο δάγκωνα αυτό το δάχτυλο που μου το κουνάς μές στην μούρη και θα στο έκοβα από την ρίζα.
Mην ανοίξετε την πλοκή αν θίγεστε εύκολα αλλα το αφιερώνω εξαιρετικά στον Βίλχελμ όπου κι αν βρίσκεται (θα είναι ένα με την φύση τώρα πια)
Μου λές και μου ξαναλες ότι είσαι φίλος μου. Όμως αρνούμαι να έχω φίλο έναν άνθρωπο νάρκισσο, που μου κουνάει το δάχτυλο και με βυθίζει στην απάθεια. Που νομίζει ότι ξέρει τα πάντα για μένα, που γενικεύει και αερολογεί. Kαι αυτό το οργιαστικό συνονθύλευμα θα έπρεπε να με συγκινεί ή να με ταρακουνήσει υποτίθεται ? Nope.
Ο κύριος αυτός ήταν ψυχαναλυτής και όμως θα έπρεπε να ξέρει ότι δεν κατηγορείς τον άλλο ουτε τον προσβάλλεις γιατί πολύ απλά απομακρύνεσαι από αυτό που θες να επιτύχεις. Αν υποθέσουμε βέβαια ότι έχεις σκοπό να βοηθήσεις τους ανθρώπους και οχι να τους χτυπάς τις αδυναμίες και τα λάθη τους παίζοντας το θεός. Προσπαθείς να του δώσεις κάποια εργαλεία για να αλλάξει, του προσφέρεις διαφορετικές οπτικές, είσαι η φωνή μιας συγκροτημένης λογικής. Δεν του τα κρύβεις γιατι είναι πολύ μικρός και καλά για να τα αντιληφθεί εκνευριστικέ παρλαπίπα. Αν δεν αλλάξει είναι δικό του θέμα. Εννοείται βέβαια πως όποιος σε αντικρούσει είναι μικροπρεπής και φοβάται να ξεβολευτεί κλπ κλπ γιατί η δική σου αλήθεια είναι ξαφνικά και η μόνη αλήθεια. Και επειδή το έχω απορία εσείς που σας άρεσε το βιβλίο θεωρείτε τον εαυτό σας ανθρωπάκο ή κρυφά θεωρείτε όλους τους υπόλοιπους έτσι ? Εγώ επιλέγω να μην χωρίσω τους ανθρώπους σε μεγάλους και μικρούς(είναι αρκετά πιο σύνθετοι για να μπούν σε τέτοιες απόλυτες κατηγορίες).
Όλα αυτά τα οποία προσάπτει στην ανθρωπότητα τα ξέρουμε και αυτός δεν κάνει τίποτα άλλο από το να απαριθμεί. Όταν μπαίνει στην διαδικασία να εξηγήσει τους λόγους που οι άνθρωποι συμπεριφέρονται έτσι χάνεται μέσα στον θυμό του ή στο μεγαλείο του και δεν εξηγεί τίποτα εν τέλει. Είναι δεκτό κι αυτό αλλα είναι ξεκάθαρα ένα κείμενο που δε θα έπρεπε να δημοσιευθεί. Ναι έχει απογοητευτεί από τον κόσμο το καταλαβαίνω αλλα και πάλι με κουράζει το παραμιλητό του.Και στην τελική δεν κατάλαβα, τι σε ορίσαμε εσένα ‘’μεγάλε άνθρωπε’’? Σωτήρα του κόσμου ?? Κάνε αυτό που θεωρείς καλύτερο, δώσε τον αγώνα σου, προσπάθησε μα μη μας τα πρήζεις. Γιατί αν σε είχα μπροστά μου θα στο δάγκωνα αυτό το δάχτυλο που μου το κουνάς μές στην μούρη και θα στο έκοβα από την ρίζα.
Mην ανοίξετε την πλοκή αν θίγεστε εύκολα αλλα το αφιερώνω εξαιρετικά στον Βίλχελμ όπου κι αν βρίσκεται (θα είναι ένα με την φύση τώρα πια)
December 24, 2020
Στο συγκεκριμένο βιβλιο ο συγγραφέας εκφράζει την οργή του!Ολο το βιβλιο του εχει υπότόνους οργής,μισους,αγανάκτησης,αγάπης,αναπόλησης.Ειναι εξαιρετικό βιβλιο!Απλως κατα την γνωμη μου για να προχωρήσει κάποιος στην ανάγνωση του συγκεκριμένου Βίβλου πρεπει να εχει κανει πολύ προσωπική δουλεια..Να εχει αυτογνωσία και να εχει κανει φοβερά επιτεύγματα με τον Εαυτό του κατι που εγω το προσπαθώ καθημερινά και λόγω επαγγέλματος και το εχω κατα ενα μεγαλο κομματι καταφέρει.Ειναι ενα βιβλιο που απευθύνεται σε όλους αλλα δεν ειναι για όλους.Ειναι ενας μονόλογος που σε κρατάει σε επιφυλακή!Εξαιρετικο!
August 7, 2016
Εδώ έχουμε τα απωθημένα ενός ανθρώπου ο οποίος αφιέρωσε την ζωή του στην έρευνα της οργόνης (ρίχτε μια ματιά στο ίντερνετ ή και εδώ, είναι πολύ ενδιαφέρουσα εξιστόρηση: http://www.youtube.com/watch?v=h7Ajkp...), της κοσμικής ενέργειας η οποία κρύβεται πίσω από τον οργασμό, συνδέεται με το κι και το πράνα, έχει καταπραϋντική επίδραση της σε καρκινοπαθείς σε τελικό στάδιο και την δημιουργία βροχής από το πουθενά. Ο Ράιχ ξεσπάει προς τον ανθρωπάκο, τον δειλό άνθρωπο ο οποίος ποτέ δεν παίρνει την ζωή του στα χέρια του παρά ζητωκραυγάζει ηγέτες, ακολουθεί μόδες, κρύβεται πίσω από το συντηρητικό και το καθεστημένο, πιστεύει πως ο ίδιος δεν μπορεί να εγγυηθεί την ελευθερία του και αφήνει αυτό το χρέος στα χέρια «μεγάλων». Ο ανθρωπάκος είναι «δυσκοίλιος και ανέραστος», καταδικάζει οτιδήποτε το καινούργιο και επαναστατικό και είναι πάντα πρώτος στο να κατηγορεί χωρίς να μπορεί να γνωρίζει, όπως έγινε και στην περίπτωση του Ράιχ, ο οποίος τελικά κλείστηκε στην φυλακή για το έργο και τις απόψεις του, όπου και πέθανε.
Το Άκου Ανθρωπάκο δεν έχει συνοχή, είναι 121 σελίδες κράξιμο το οποίο όπως διαβάζω δεν προοριζόταν για δημοσίευση. Ο κ. Ράιχ επαναλαμβάνεται αρκετά και μπορείς σχεδόν να νιώσεις πόσο αδικημένος νιώθει από τον ανθρωπάκο -- από εκεί που ήθελε να βοηθήσει τον κόσμο να προχωρήσει, πίστευε πως η οργόνη θα ανέτρεπε, όπως και θα ήταν πρέπον, το επιστημονικό status quo, στην πορεία υπονομεύεται και τελικά συμπεραίνει πως ο γεμάτος ανθρωπάκους κόσμος δεν είναι έτοιμος για εκείνον... Ούτε το προλεταριάτο, ούτε οι συμπατριώτες του, ούτε οι Αμερικάνοι, κανείς.
Σίγουρα μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση, αν μη τι άλλο. Απλά λίγο υπερβολικά κοντά στα όρια της παράκρουσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Το Άκου Ανθρωπάκο δεν έχει συνοχή, είναι 121 σελίδες κράξιμο το οποίο όπως διαβάζω δεν προοριζόταν για δημοσίευση. Ο κ. Ράιχ επαναλαμβάνεται αρκετά και μπορείς σχεδόν να νιώσεις πόσο αδικημένος νιώθει από τον ανθρωπάκο -- από εκεί που ήθελε να βοηθήσει τον κόσμο να προχωρήσει, πίστευε πως η οργόνη θα ανέτρεπε, όπως και θα ήταν πρέπον, το επιστημονικό status quo, στην πορεία υπονομεύεται και τελικά συμπεραίνει πως ο γεμάτος ανθρωπάκους κόσμος δεν είναι έτοιμος για εκείνον... Ούτε το προλεταριάτο, ούτε οι συμπατριώτες του, ούτε οι Αμερικάνοι, κανείς.
Σίγουρα μια ενδιαφέρουσα ανάγνωση, αν μη τι άλλο. Απλά λίγο υπερβολικά κοντά στα όρια της παράκρουσης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
April 24, 2020
Εξαιρετικό! Αν και μετά λύπης μου διαπιστώνω ότι δεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε! Ο ανθρωπάκος του Reich συνεχίζει να βρίσκεται ανάμεσα μας και μέσα μας. Δυστυχώς...
April 23, 2016
Απογοητεύτηκα πολύ! Δεν νομίζω οτι έχει να δώσει κάτι αυτό το βιβλιο. Εγώ προσωπικά το μόνο που εισέπραξα είναι το μένος και το δριμύ κατηγορώ του συγγραφέα απέναντι σε όλους και όλα. Είναι ενας ύμνος προς τον ευατό του. Αν και γνωρίζω το έργο του και συνυπολογίζοντας το γεγονός ότι το συγκεκριμένο βιβλίο γράφτηκε σε μια εποχή με έντονες αναταραχές καθώς και μετά από πολύ πόλεμο προς το πρόσωπο του συγγραφέα, δεν νομίζω ότι αυτή η οπτική μπορεί να βοηθήσει κάποιον. Εμένα προσωπικά δεν μου ταιριάζει. Αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να είχε μεταβεί σε ένα άλλο επίπεδο ανάλυσης (συνυπολογίζοντας τις συμπαντικές αναφορές του), κι όχι να κατηγορεί τους πάντες για τις κακοτοπιές. Προφανώς υπάρχει προσωπική ευθύνη αλλά το εύρος διαχείρισης αυτής της ευθύνης εξαρτάται από πολλούς παράγοντες που δεν αναφέρονται καθόλου στο βιβλίο. Νομίζω πως δεν έχει αλλάξει κανένας προς το καλύτερο με τον να τον κατηγορείς για ηλιθιότητα και απραξία, και ο συγγραφέας έπρεπε να το γνωρίζει αυτό λόγω της ιδιότητας του ψυχαναλυτή που είχε. Κλείνω με ένα απόσπασμα από το βιβλίο χαρακτηριστικό της γενικότερης ατμόσφαιρας. Το απόσπασμα ακολουθεί μετά από μία αναφορά στον πόλεμο που δέχθηκε ο συγγραφέας: "Μια στιγμή, Ανθρωπάκο! Δεν θελω να σε μειώσω, θέλω μόνο να σου εξηγήσω γιατι δεν κατάφερες μέχρι τώρα να αποκτήσεις ή να διασφαλίσεις την ελευθερία σου. Δεν θέλεις να μάθεις; ΚΑΤΩΩΩ!!"... Και κάτι ακόμα: Το γεγονός ότι το βιβλίο τυγχάνει ευρείας αποδοχής στα δικά μου αυτιά ηχεί ότι αυτοί που το διαβάζουν και το αποδέχονται απλά βρίσκουν ότι πάντα ο άλλος φταίει. Υποσυνείδητα προωθείται μια αποταύτηση από τον Ανθρωπάκο, και όχι μια ανάληψη ευθύνης.
November 5, 2017
Συνανάγνωση με τα fellow fangirls Αγγελική και Χαρά
Ομολογώ πως την πρώτη φορά που διάβασα το Άκου Ανθρωπάκο μου είχε αρέσει περισσότερο.
Ας είμαστε ειλικρινείς πρόκειται για ένα εκτενές κράξιμο προς τον ανθρωπάκο, πολλές φορές άνευ λόγου και ταυτόχρονα ένα κείμενο όπου ο Ράιχ εξυμνεί τον εαυτό του. Ισχυρίζεται πως είναι φίλος του ανθρωπάκου και σκοπός του είναι να τον αφυπνίσει, ωστόσο, σε ποιο σύμπαν κάποιος που θέλει να βοηθήσει κάποιον τον μειώνει συνεχώς; Σαφώς δεν χρειάζεται να σου χαϊδεύει τα αυτιά, αλλά ούτε και να σε πιάσει από τα μούτρα. Στην αρχή δεν με ενοχλούσε τόσο μετά από ένα σημείο με κούρασε ο ναρκισσισμός του και η αλαζονεία του. (Κατ' εμέ οι σπουδαίοι άνθρωποι είναι ταπεινοί και δεν χρειάζεται να βροντοφωνάζουν την σπουδαιότητα τους όσο και αν αμφισβητούνται)
Δεν μπορώ, ωστόσο, να μην παραδεχτώ πως σε ορισμένα σημεία ταυτίστηκαν οι απόψεις μου με του Ράιχ.
Αν έστω και ένας άνθρωπος με αυτές τις σάπιες αντιλήψεις διάβαζε το βιβλίο και ενστερνιζόταν τις θεωρίες του ο κόσμος θα ήταν λιγότερο σιχαμένος. Και κλείνω με το εξής απόσπασμα:
"Τον αποκαλείς "ακοινώνητο" επειδή προτιμά το γραφείο, όπου είναι μόνος με τις σκέψεις του, ή το εργαστήριο, με τη δουλειά του, από τις ανούσιες και υπερφίαλες κοινωνικές "εκδηλώσεις" σου. [...] τον μετράς με τα δικά σου ποταπά μέτρα και σταθμά και διαπιστώνεις ότι δεν πληροί τις απαιτήσεις της ομαλότητάς σου. Δεν μπορείς να καταλάβεις. Ανθρωπάκο, ότι εσύ είσαι η αιτία που αυτός ο άνθρωπος, που νιώθει μόνο αγάπη για σένα και είναι διατεθειμένος να σε βοηθήσει, οδηγείται στην απομόνωση, γιατί έχεις καταστήσει κάθε κοινωνική δραστηριότητα, από τα χαμαιτυπεία μέχρι τα παλάτια, ανυπόφορη. "
Ομολογώ πως την πρώτη φορά που διάβασα το Άκου Ανθρωπάκο μου είχε αρέσει περισσότερο.
Ας είμαστε ειλικρινείς πρόκειται για ένα εκτενές κράξιμο προς τον ανθρωπάκο, πολλές φορές άνευ λόγου και ταυτόχρονα ένα κείμενο όπου ο Ράιχ εξυμνεί τον εαυτό του. Ισχυρίζεται πως είναι φίλος του ανθρωπάκου και σκοπός του είναι να τον αφυπνίσει, ωστόσο, σε ποιο σύμπαν κάποιος που θέλει να βοηθήσει κάποιον τον μειώνει συνεχώς; Σαφώς δεν χρειάζεται να σου χαϊδεύει τα αυτιά, αλλά ούτε και να σε πιάσει από τα μούτρα. Στην αρχή δεν με ενοχλούσε τόσο μετά από ένα σημείο με κούρασε ο ναρκισσισμός του και η αλαζονεία του. (Κατ' εμέ οι σπουδαίοι άνθρωποι είναι ταπεινοί και δεν χρειάζεται να βροντοφωνάζουν την σπουδαιότητα τους όσο και αν αμφισβητούνται)
Δεν μπορώ, ωστόσο, να μην παραδεχτώ πως σε ορισμένα σημεία ταυτίστηκαν οι απόψεις μου με του Ράιχ.
Αν έστω και ένας άνθρωπος με αυτές τις σάπιες αντιλήψεις διάβαζε το βιβλίο και ενστερνιζόταν τις θεωρίες του ο κόσμος θα ήταν λιγότερο σιχαμένος. Και κλείνω με το εξής απόσπασμα:
"Τον αποκαλείς "ακοινώνητο" επειδή προτιμά το γραφείο, όπου είναι μόνος με τις σκέψεις του, ή το εργαστήριο, με τη δουλειά του, από τις ανούσιες και υπερφίαλες κοινωνικές "εκδηλώσεις" σου. [...] τον μετράς με τα δικά σου ποταπά μέτρα και σταθμά και διαπιστώνεις ότι δεν πληροί τις απαιτήσεις της ομαλότητάς σου. Δεν μπορείς να καταλάβεις. Ανθρωπάκο, ότι εσύ είσαι η αιτία που αυτός ο άνθρωπος, που νιώθει μόνο αγάπη για σένα και είναι διατεθειμένος να σε βοηθήσει, οδηγείται στην απομόνωση, γιατί έχεις καταστήσει κάθε κοινωνική δραστηριότητα, από τα χαμαιτυπεία μέχρι τα παλάτια, ανυπόφορη. "
October 8, 2018
Καταβροχθίζεις την ευτυχία σου. Ποτέ δεν απόλαυσες την ευτυχία με πλήρη ελευθερία, και γι ‘ αυτό την καταβροχθίζεις λαίμαργα, χωρίς να φροντίζεις να τη διασφαλίσεις. Δε σε άφησαν ποτέ να μάθεις πώς να φροντίζεις την ευτυχία σου, να την καλλιεργείς όπως ο κηπουρός τα λουλούδια του και ο αγρότης τα σπαρτά του…. Κοντά σου ανθρωπάκο είναι εύκολο να καταβροχθίσει κανείς την ευτυχία, αλλά δύσκολο να την προστατέψει.
Μου άρεσε αρκετά. Ίσως όχι όσο θα περίμενα ξεκινώντας την ανάγνωση όμως προσωπικά επειδή διαβάζω αντιφατικά σχόλια δε με ενόχλησε τόσο το τόσο έντονο δριμύ κατηγορώ που απευθύνει ο συγγραφέας για να ξεσπάσει το θυμό που έχει μέσα του. Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε έρθει αντιμέτωποι με ανάλογες σκέψεις και αντιδράσαμε το ίδιο έντονα γιατί όπως είπε και ο ίδιος ο ανθρωπάκος στην πραγματικότητα κραυγάζεις γιατί φοβάσαι θανάσιμα. Ενδιαφέρουσα αναγνωστική εμπειρία.
Μου άρεσε αρκετά. Ίσως όχι όσο θα περίμενα ξεκινώντας την ανάγνωση όμως προσωπικά επειδή διαβάζω αντιφατικά σχόλια δε με ενόχλησε τόσο το τόσο έντονο δριμύ κατηγορώ που απευθύνει ο συγγραφέας για να ξεσπάσει το θυμό που έχει μέσα του. Λίγο πολύ όλοι μας έχουμε έρθει αντιμέτωποι με ανάλογες σκέψεις και αντιδράσαμε το ίδιο έντονα γιατί όπως είπε και ο ίδιος ο ανθρωπάκος στην πραγματικότητα κραυγάζεις γιατί φοβάσαι θανάσιμα. Ενδιαφέρουσα αναγνωστική εμπειρία.
October 8, 2021
YouTube kitap kanalımda psikoloji kitaplarına nasıl başlangıç yapabileceğinizden bahsedip pek çok kitap önerdim : https://youtu.be/d2xQVSEUsUU
İdeolojisi küçük olan bütün insanlar dinlesin!
"Ben kimim ki, kendi fikrim olsun?"
Sen, küçük adam, bir zamanlar Vitruvius'tun. Mimardın. Fikirlerin vardı aslında. Mesela 3 ilken vardı tasarımlarında kullanmak için : Fayda, kalıcılık ve güzellik.
Sen, küçük adam, bir zamanlar Wilhelm Reich'din. Psikiyatrist ve psikanalisttin. Fikirlerin vardı aslında. Mesela 3 ilken vardı yaşamımızın tükenmez kaynağı olarak gösterdiğin : Sevgi, çalışma ve bilgi.
Sen, küçük adam, bir zamanlar Mustafa Kemal Atatürk'tün. Bir geleceğin kurtarıcısıydın. Fikirlerin ülken oldu. 6 ilken vardı : Cumhuriyetçilik, milliyetçilik, halkçılık, devletçilik, laiklik ve inkılapçılık.
Geçmişinde bu kadar büyük insanlar olabilmişken, ezilip büzülmeyi, seni yönetene karşı kayıtsız şartsız ve sorgusuz itaati, sevgisizliği, gaz odalarını, bilgin yerine tabancayı seçmeyi, kendinden olmayanı asmayı kesmeyi, hırsızlığı, yalan söylemeyi, eski can düşmanını dostun ya da eski can dostunu düşmanın bellemeyi, kişisel özgürlüğünü unutmayı, dedikoduyu, aşkla cinselliğin tanımlarını karıştırmayı, kendi fikirlerin dururken başkasının fikirlerini benimseyecek kadar küçülmeyi nasıl becerdin be?
Nasıl bu kadar ilkesizleşebildin? Bu yazıyı okuyan sen, ben, hepimiz. Nasıl bu kadar ilkesizleşebildik, kendi fikrimizden bu kadar uzaklaşabildik?
Hani Nietzsche'nin üst insanı olmayacak mıydık? Ne oldu? Ne ters gitti, küçük adam? Neden küçülmeye gittin?
Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde en tepeye çıkmak için hazırlığımızı yıllardır yapmıyor muyduk? Ne oldu? Ne ters gitti, küçük adam? Para ve iktidar hırsı gözünü mü bürüdü yoksa? Bu mudur bu kadar küçülmüşlüğünün nedeni?
Oysa ki sen Hitler'in, Stalin'in, Napolyon'un kontrol ettiği kitlelerin zafer çığlıklarını dinlemiştin. Kendini öyle büyük zannediyordun ki sanki hiçbir zaman ölüm sana gelip çatmayacak, hiçbir ülke senin kılına bile dokunamayacak sanıyordun. Para ve silah dolu depolar eşliğinde dünyanın en büyük insanı zannediyordun kendini. Bu senin en büyük yanılgındı. Çünkü kulaklığında çalan tek şarkı olan savaş naraları açıkken, dünyanın diğer bütün müziklerini kaçırıyordun.
Kütüphaneye gitmiyordun çünkü kitap okumanın insanı küçülteceğini düşünüyordun.
Dans etmiyordun çünkü dans edersen insanlar seni kötüler ve eleştirir diye düşünüyordun.
Harekete geçmek, bir şeyler yapmak, elinden geleni ardına koymamak istiyordun ama insanlar seni onaylamaz, kabul etmez ve takdir etmez diye düşünüyordun.
Oysa ki deli gibi kütüphaneye gitmek, dans etmek ve harekete geçmek istiyordun!
Dinle Küçük Adam, bütün ülkelerin liderlerine ve halklarına yazılmış bir mektup, öğüt, öz eleştiri; kimliklerine karşı tutulmuş bir aynadır. Kendisini hiçbir konuda çaba göstermiyor olarak görüp harekete geçmeye meyilli olan insanlara kesinlikle tavsiye edebileceğim bir kitaptır. Her gün dış görünüşünüze baktığınız aynanın, bir kitap tarafından ideolojik ve siyasi temelle birlikte karşınıza geçmiş harmanlı bir bakış açısı aynası olarak sunulduğu bir tepsidir. Tepsinin üstündekini ister alırsınız isterseniz de almazsınız fakat Reich bu tepsiyi sizin yanınıza çoktan koymuştur, bu mektubu okumaktan, bu öz eleştiri oklarını kendinize saplamaktan başka çare yoktur. Halil Cibran dedi :
"Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar."
Öz eleştiri yapacağız ki kendi çocuklarımız geleceğin yetişkinleri olacak. Öz eleştiri yapacağız ki kendimizde yaptığımız hataları şimdinin küçükleri ama geleceğin büyükleri olan çocuklarımızda yapmayacağız. Atatürk'ün de dediği gibi, bugünün çocuğunu yarının büyüğü olarak yetiştirmek hepimizin insanlık görevi olacak ki "küçük adam" olarak anılmayacağız. Büyük işler, büyük hayaller, büyük fikirler üreteceğiz. Dünyayı terk etmeyeceğiz mesela, kendimizi kapatmayacağız, başka dünyamız yok ki çünkü, nerede başka dünya, ben göremiyorum, bu dünya bizim, hepimizin, üretmesi de bizim tüketmesi de, kendi hayatımızı üretemiyorsak onu tüketme hakkı neden?
Acı yoksa kazanmak da yok. İdeolojisinde küçük olarak kalmak istemeyen herkes okumalı!
İdeolojisi küçük olan bütün insanlar dinlesin!
"Ben kimim ki, kendi fikrim olsun?"
Sen, küçük adam, bir zamanlar Vitruvius'tun. Mimardın. Fikirlerin vardı aslında. Mesela 3 ilken vardı tasarımlarında kullanmak için : Fayda, kalıcılık ve güzellik.
Sen, küçük adam, bir zamanlar Wilhelm Reich'din. Psikiyatrist ve psikanalisttin. Fikirlerin vardı aslında. Mesela 3 ilken vardı yaşamımızın tükenmez kaynağı olarak gösterdiğin : Sevgi, çalışma ve bilgi.
Sen, küçük adam, bir zamanlar Mustafa Kemal Atatürk'tün. Bir geleceğin kurtarıcısıydın. Fikirlerin ülken oldu. 6 ilken vardı : Cumhuriyetçilik, milliyetçilik, halkçılık, devletçilik, laiklik ve inkılapçılık.
Geçmişinde bu kadar büyük insanlar olabilmişken, ezilip büzülmeyi, seni yönetene karşı kayıtsız şartsız ve sorgusuz itaati, sevgisizliği, gaz odalarını, bilgin yerine tabancayı seçmeyi, kendinden olmayanı asmayı kesmeyi, hırsızlığı, yalan söylemeyi, eski can düşmanını dostun ya da eski can dostunu düşmanın bellemeyi, kişisel özgürlüğünü unutmayı, dedikoduyu, aşkla cinselliğin tanımlarını karıştırmayı, kendi fikirlerin dururken başkasının fikirlerini benimseyecek kadar küçülmeyi nasıl becerdin be?
Nasıl bu kadar ilkesizleşebildin? Bu yazıyı okuyan sen, ben, hepimiz. Nasıl bu kadar ilkesizleşebildik, kendi fikrimizden bu kadar uzaklaşabildik?
Hani Nietzsche'nin üst insanı olmayacak mıydık? Ne oldu? Ne ters gitti, küçük adam? Neden küçülmeye gittin?
Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisinde en tepeye çıkmak için hazırlığımızı yıllardır yapmıyor muyduk? Ne oldu? Ne ters gitti, küçük adam? Para ve iktidar hırsı gözünü mü bürüdü yoksa? Bu mudur bu kadar küçülmüşlüğünün nedeni?
Oysa ki sen Hitler'in, Stalin'in, Napolyon'un kontrol ettiği kitlelerin zafer çığlıklarını dinlemiştin. Kendini öyle büyük zannediyordun ki sanki hiçbir zaman ölüm sana gelip çatmayacak, hiçbir ülke senin kılına bile dokunamayacak sanıyordun. Para ve silah dolu depolar eşliğinde dünyanın en büyük insanı zannediyordun kendini. Bu senin en büyük yanılgındı. Çünkü kulaklığında çalan tek şarkı olan savaş naraları açıkken, dünyanın diğer bütün müziklerini kaçırıyordun.
Kütüphaneye gitmiyordun çünkü kitap okumanın insanı küçülteceğini düşünüyordun.
Dans etmiyordun çünkü dans edersen insanlar seni kötüler ve eleştirir diye düşünüyordun.
Harekete geçmek, bir şeyler yapmak, elinden geleni ardına koymamak istiyordun ama insanlar seni onaylamaz, kabul etmez ve takdir etmez diye düşünüyordun.
Oysa ki deli gibi kütüphaneye gitmek, dans etmek ve harekete geçmek istiyordun!
Dinle Küçük Adam, bütün ülkelerin liderlerine ve halklarına yazılmış bir mektup, öğüt, öz eleştiri; kimliklerine karşı tutulmuş bir aynadır. Kendisini hiçbir konuda çaba göstermiyor olarak görüp harekete geçmeye meyilli olan insanlara kesinlikle tavsiye edebileceğim bir kitaptır. Her gün dış görünüşünüze baktığınız aynanın, bir kitap tarafından ideolojik ve siyasi temelle birlikte karşınıza geçmiş harmanlı bir bakış açısı aynası olarak sunulduğu bir tepsidir. Tepsinin üstündekini ister alırsınız isterseniz de almazsınız fakat Reich bu tepsiyi sizin yanınıza çoktan koymuştur, bu mektubu okumaktan, bu öz eleştiri oklarını kendinize saplamaktan başka çare yoktur. Halil Cibran dedi :
"Siz yaysınız, çocuklarınız ise sizden çok ilerilere atılmış oklar."
Öz eleştiri yapacağız ki kendi çocuklarımız geleceğin yetişkinleri olacak. Öz eleştiri yapacağız ki kendimizde yaptığımız hataları şimdinin küçükleri ama geleceğin büyükleri olan çocuklarımızda yapmayacağız. Atatürk'ün de dediği gibi, bugünün çocuğunu yarının büyüğü olarak yetiştirmek hepimizin insanlık görevi olacak ki "küçük adam" olarak anılmayacağız. Büyük işler, büyük hayaller, büyük fikirler üreteceğiz. Dünyayı terk etmeyeceğiz mesela, kendimizi kapatmayacağız, başka dünyamız yok ki çünkü, nerede başka dünya, ben göremiyorum, bu dünya bizim, hepimizin, üretmesi de bizim tüketmesi de, kendi hayatımızı üretemiyorsak onu tüketme hakkı neden?
Acı yoksa kazanmak da yok. İdeolojisinde küçük olarak kalmak istemeyen herkes okumalı!
December 31, 2020
Μ' ένα βιβλίο γροθιά στο στομάχι γίνεται ο αποχαιρετισμός του 2020! Δύο φράσεις θα πάρω μαζί μου, κλείνοντας αυτό το βιβλίο και ταυτόχρονα αυτή τη χρονιά: "Αν εσύ, ανθρωπάκο, ο ένας μέσα στο εκατομμύριο, αναλάμβανες έστω και ένα μόριο από την ευθύνη που σου αναλογεί, ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός."
"Είσαι σπουδαίος, ανθρωπάκο, όταν δεν είσαι μικρός και μικροπρεπής. Η σπουδαιότητα σου, ανθρωπάκο, είναι η μόνη ελπίδα που απέμεινε."
Όμορφη και γεμάτη χρονιά να έχουμε!! 🎅🎄
"Είσαι σπουδαίος, ανθρωπάκο, όταν δεν είσαι μικρός και μικροπρεπής. Η σπουδαιότητα σου, ανθρωπάκο, είναι η μόνη ελπίδα που απέμεινε."
Όμορφη και γεμάτη χρονιά να έχουμε!! 🎅🎄
July 29, 2016
Looking for a sustained rant of 130ish pages? This may be your book. Wilhelm Reich was a noted psychoanalyst and Austrian MD, lauded in Sigmund Freud's inner circle for the concept of character armour, i.e. people closing up and dealing with only a slice of the incoming sense data about the world in order to protect themselves, becoming an expert in that slice, and sniping from within the protection of that narrow fetishization of the world.
Later on, he fell out of favour with Freud when he began experimenting with what he called "orgone," or human life force, which could be ascertained like an aura under certain scientifical conditions in the dark. According to Reich, orgone is increased by doing what you love, meditating, encouraging others to be their best selves, and having copious amounts of sex.
During and after WII, he was refused medical licences throughout Europe and the US, as he emigrated westward, because of his zany view that people should be getting off lots and not shy talking about it. Personally, Reich had lots of sex with many ladies he worked with in hospitals, labs, or clinics, whether staff or patients, which was found to be both ethically troubling and scintillating.
He built orgone accumulators, which are essentially upright wooden boxes with a door and a bench inside, where a person sits, meditating on his or her life force and thereby accumulating more of it. The Beat poets, Sean Connery, J.D. Salinger, and Robert Anton Wilson had orgone accumulators. Some of these men probably sat inside them hoping to lay as much pipe as Reich. I find this rather funny, a psychoanalyst getting 1950s type-men to calmly meditate and self-reflect through the promise of more sex.
Reich was as unashamed as a clinician talking about sex. In the 1940s and 50s. In America. This did not go well.
Reich was probably gently mad in his old age. He milled around his Maine estate, building and selling orgone accumulators, working away on his cure for cancer that yielded results that only he could see, much like orgone, and building cloudbusters, i.e. gun-shaped turret-shells he claimed dissipated clouds. At one point, Albert Einstein experimented with both the accumulators and Reich's cancer cure and diplomatically stopped speaking with Reich, who either wanted confirmation or to argue someone into yielding confirmation.
Eventually, someone found him weird enough to poke at, question his views enough to fuck up his batty retirement, and object to him looking at a microscope in his basement while making unsubstantiated claims about cancer. He was investigated. A court ordered that he burn his books and chop up his remaining accumulators. He did.
This book is his angry, sustained rant at the critiques and encroachments on his kooky world view. It is rancorous and sad. The book is long howl of a man who has been harmed but still wants to carry on, despite his general misanthropy brought on by being fucked with because he was a strange, alienated loner. It's also kooky much like Reich himself.
I am glad to have finally read one of his books. I have been fascinated by Reich since I learned about him from my favourite Kate Bush song, Cloudbusting.
Listen, Little Man! is a later, angry book. Reich seems to want to impart something, but mostly rants that readers are too stupid and narrow minded to listen. His critiques are random, sometimes scoring points. Generally, there is not much beyond Reich sounding aggrieved for not being left alone and for not being recognized as a genius (These were not mutually exclusive in his mind, both based on a cancer cure and a life force that only he could see). At some point, I will read another of his books, probably Character Analysis, an earlier book from when he was a Freudian darling. This one was decent, but only read it if you are looking for a scattershot memo on why people generally suck in large groups.
Later on, he fell out of favour with Freud when he began experimenting with what he called "orgone," or human life force, which could be ascertained like an aura under certain scientifical conditions in the dark. According to Reich, orgone is increased by doing what you love, meditating, encouraging others to be their best selves, and having copious amounts of sex.
During and after WII, he was refused medical licences throughout Europe and the US, as he emigrated westward, because of his zany view that people should be getting off lots and not shy talking about it. Personally, Reich had lots of sex with many ladies he worked with in hospitals, labs, or clinics, whether staff or patients, which was found to be both ethically troubling and scintillating.
He built orgone accumulators, which are essentially upright wooden boxes with a door and a bench inside, where a person sits, meditating on his or her life force and thereby accumulating more of it. The Beat poets, Sean Connery, J.D. Salinger, and Robert Anton Wilson had orgone accumulators. Some of these men probably sat inside them hoping to lay as much pipe as Reich. I find this rather funny, a psychoanalyst getting 1950s type-men to calmly meditate and self-reflect through the promise of more sex.
Reich was as unashamed as a clinician talking about sex. In the 1940s and 50s. In America. This did not go well.
Reich was probably gently mad in his old age. He milled around his Maine estate, building and selling orgone accumulators, working away on his cure for cancer that yielded results that only he could see, much like orgone, and building cloudbusters, i.e. gun-shaped turret-shells he claimed dissipated clouds. At one point, Albert Einstein experimented with both the accumulators and Reich's cancer cure and diplomatically stopped speaking with Reich, who either wanted confirmation or to argue someone into yielding confirmation.
Eventually, someone found him weird enough to poke at, question his views enough to fuck up his batty retirement, and object to him looking at a microscope in his basement while making unsubstantiated claims about cancer. He was investigated. A court ordered that he burn his books and chop up his remaining accumulators. He did.
This book is his angry, sustained rant at the critiques and encroachments on his kooky world view. It is rancorous and sad. The book is long howl of a man who has been harmed but still wants to carry on, despite his general misanthropy brought on by being fucked with because he was a strange, alienated loner. It's also kooky much like Reich himself.
I am glad to have finally read one of his books. I have been fascinated by Reich since I learned about him from my favourite Kate Bush song, Cloudbusting.
Listen, Little Man! is a later, angry book. Reich seems to want to impart something, but mostly rants that readers are too stupid and narrow minded to listen. His critiques are random, sometimes scoring points. Generally, there is not much beyond Reich sounding aggrieved for not being left alone and for not being recognized as a genius (These were not mutually exclusive in his mind, both based on a cancer cure and a life force that only he could see). At some point, I will read another of his books, probably Character Analysis, an earlier book from when he was a Freudian darling. This one was decent, but only read it if you are looking for a scattershot memo on why people generally suck in large groups.
November 18, 2017
Kitabın başı ve sonu gerçekten güzeldi. Wilhelm'in yaşadığı topluma, insanlığa yaptığı çağrıda belli bir amaç vardı. Düşüncelerini aktarırken kullandığı dil, yeri geliyor okuru uyuşturuyor ve en beklenmedik anda acımasızca sokmakta tereddüt etmiyordu. Ancak bir yerden sonra olay toplumsallıktan çıkıp kişiselliğe kaydı.
Kitabın yarısından fazlası Wilhelm'in kişisel davasına dönüverdi. Olayları belli belirsiz anlatarak bir veya daha fazla kişiye cevaplar veriyordu. Onları aşağılarken kullandığı dil beni gereğinden fazla rahatsız etti. Haklılık payı olduğu meseleleri savunurken özgüven ile ego arasındaki ince çizgiyi bir hayli aştı. Hatta kibir diyebilece��im boyutta ulaştı söylevleri... Ben bu tarz konuşmaları sevmiyorum ve dinlediğim kişinin haklılık payını aşağıya çektiğini düşünüyorum.
Bu kısımları geçecek olursak Wilhelm'i acımasızca eleştirdiği, benim de okurken zevkten dört köşe olduğum yerlerden bahsetmek istiyorum. Favorilerim arasına giren iki konu başlığı da bir kesim Hristiyanlara karşı gösterilen haklı tepkilerdi.
Yahudi Soykırımı savunucuları ve destekçilerine Yahudi ırkı kimdir? diye sorarak amaçlarını açıklamaya zorlaması; sorusuna aldığı, belkide alamadığı, cevaplar vardı. Yahudilerin Alman halkının büyük çoğunluğunun aksine sarışın-mavi gözlü olmayışı ancak siyah saçları koyu renk gözleriyle herhangi bir Fransız ve İtalyandan da farkının olmadığını yüzlerine acımasızca vuruşu o dönemin olaylarının ne kadar boş hevesler uğruna milyonların hayatına bedel olduğunu gösteriyordu.
Bir de toplum tarafından dışlanan, gayri meşru çocuklar meselesi vardı. Olaya getirilen bu farklı bakış açısı bir hayli ilgimi çekti:
Hristiyan inancında Tanrı'nın oğlu kabul edilen İsa'nın da gayri meşru, evlilik dışı oluşu ancak toplumun bu kişiliğin liderliğini kabul edişine dikkat çekiyor. Evliliğin toplum üzerinde kurduğu baskıya rağmen tam tersi bir dini inanca sahip oldukları, bunun ironisini aktarışı ve acımasızlığı konuyu daha etkileyici ve vurucu hale getiriyor.
Kitabın yarısından fazlası Wilhelm'in kişisel davasına dönüverdi. Olayları belli belirsiz anlatarak bir veya daha fazla kişiye cevaplar veriyordu. Onları aşağılarken kullandığı dil beni gereğinden fazla rahatsız etti. Haklılık payı olduğu meseleleri savunurken özgüven ile ego arasındaki ince çizgiyi bir hayli aştı. Hatta kibir diyebilece��im boyutta ulaştı söylevleri... Ben bu tarz konuşmaları sevmiyorum ve dinlediğim kişinin haklılık payını aşağıya çektiğini düşünüyorum.
Bu kısımları geçecek olursak Wilhelm'i acımasızca eleştirdiği, benim de okurken zevkten dört köşe olduğum yerlerden bahsetmek istiyorum. Favorilerim arasına giren iki konu başlığı da bir kesim Hristiyanlara karşı gösterilen haklı tepkilerdi.
Yahudi Soykırımı savunucuları ve destekçilerine Yahudi ırkı kimdir? diye sorarak amaçlarını açıklamaya zorlaması; sorusuna aldığı, belkide alamadığı, cevaplar vardı. Yahudilerin Alman halkının büyük çoğunluğunun aksine sarışın-mavi gözlü olmayışı ancak siyah saçları koyu renk gözleriyle herhangi bir Fransız ve İtalyandan da farkının olmadığını yüzlerine acımasızca vuruşu o dönemin olaylarının ne kadar boş hevesler uğruna milyonların hayatına bedel olduğunu gösteriyordu.
Bir de toplum tarafından dışlanan, gayri meşru çocuklar meselesi vardı. Olaya getirilen bu farklı bakış açısı bir hayli ilgimi çekti:
Hristiyan inancında Tanrı'nın oğlu kabul edilen İsa'nın da gayri meşru, evlilik dışı oluşu ancak toplumun bu kişiliğin liderliğini kabul edişine dikkat çekiyor. Evliliğin toplum üzerinde kurduğu baskıya rağmen tam tersi bir dini inanca sahip oldukları, bunun ironisini aktarışı ve acımasızlığı konuyu daha etkileyici ve vurucu hale getiriyor.
July 20, 2019
Στον χειμαρρωδη αυτο λογο μπορουμε να αναγνωρισουμε τοσο το μεγαλειο οσο και την τιποτενια πλευρα του ανθρωπου.Ο συγγραφεας προτεινει το αυτονοητο:εγκειται στο χερι μας η αναταση ή η καταβαραθρωση του Ανθρωπου και της ζωης.
March 11, 2016
Ήθελα να μου αρέσει παραπάνω, ο συγγραφέας δεν με βοήθησε.
May 29, 2019
ΠΟΣΟ ΥΠΕΡΟΧΟ, ΠΟΣΟ ΕΠΙΚΑΙΡΟ!
ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΙΣΣΑΛΟΔΟΞΙΑ-ΑΛΑΖΟΝΙΑ-ΣΑΠΙΛΑ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΣΕ 140 ΣΕΛΙΔΕΣ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!
ΟΛΗ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΙΣΣΑΛΟΔΟΞΙΑ-ΑΛΑΖΟΝΙΑ-ΣΑΠΙΛΑ ΚΑΤΑΓΕΓΡΑΜΜΕΝΗ ΣΕ 140 ΣΕΛΙΔΕΣ.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ!
September 7, 2020
Μακάρι ο ανθρωπάκος να βγάλει κάποια στιγμή αυτιά και να ακούσει..
Μακάρι να καταλάβει ότι έχει δική του γνώμη και ότι οφείλει να την εκφράζει..
Ανθρωπάκο "θα 'χεις μια καλή και ασφαλή ζωή όταν το δώρο της ζωής θα σημαίνει για σένα περισσότερα από την ασφάλεια, ο έρωτας περισσότερα από τα χρήματα, η ελευθερία σου περισσότερα από την κοινή ή την κομματική γνώμη."
Μακάρι να καταλάβει ότι έχει δική του γνώμη και ότι οφείλει να την εκφράζει..
Ανθρωπάκο "θα 'χεις μια καλή και ασφαλή ζωή όταν το δώρο της ζωής θα σημαίνει για σένα περισσότερα από την ασφάλεια, ο έρωτας περισσότερα από τα χρήματα, η ελευθερία σου περισσότερα από την κοινή ή την κομματική γνώμη."
Read
November 12, 2017Review will follow
November 18, 2019
πολύ οργή και θυμό. Ίσως γιατί ο συγγραφέας αντιμετώπισε πολλά προβλήματα στην ζωή του και αποτυπώνεται ο θυμός του στις σελίδες. Ένα διαφορετικό ανάγνωσμα.
July 22, 2018
Πολύ οργή, όχι πάντα αδικαιολόγητη. Άνθρωποι είμαστε όλοι ή έστω ανθρωπάκια αλλά όλοι μας θαρρώ, με τα καλά και τα κακά μας.
February 11, 2018
خطاب نقدي بل صفعة من الرجل الكبير على وجه الرجل الصغير..فمن هو الرجل الصغير ؟
بداية قبل الريفيو : الرجل الكبير هو المفكر او المكتشف الذي يضحي بحياته ووقته لكي يطرح فكرة او اختراع او اي علم وايضا الذي يشرح للرجل الصغير انه هو الذي يستعبد نفسه بيده وأنه وحده بيده تغيير ذلك
اما الصغير فلتقرأ معي اختصار لما جاء بهذا الكتاب العظيم وسوف تعلم يقينا من هو !!!
اختصار لبعض أهم ما جاء بالكتاب :
يبدأ الكاتب بأن يقول انت ايها الرجل الصغير يقولون عليك انسان صغير مبتذل وحقبتك قد بدأت ومن يقول هذا هم رؤساء الأمم الكبري ، مدراء العمل ، أبناء البرجوازيين ، رجال الدولة
فما الفرق بين الرجل الكبير والصغير فالرجل الكبير كان يوما رجلا صغيرا ولكن استطاع ان يطور ميزة مهمة جدا انه يكتشف متي يكون صغيرا وضيقا في تفكيره ومتي يصبح صغره خطرا علي سعادته...
ولكن الرجل الصغير لا يعرف ذلك ويخاف معرفه ذلك يخفي صغره وضيق تفكيره بأوهام القوة والعظمة فالرجل الصغير فخور بجنراله العظيم وليس بنفسه ..ويعتقد بقوة الأشياء كلما كان عاجزا عن فهمها وهو لا يعتقد بالأفكار التي يفهمها بسهولة
وكلما كان غير قادر علي الفهم كلما كان مستعد علي اظهار إجلال أكبر ..انك تعرف هتلر اكثر من نيتشه، نابليون أكثر من بيتالوزي
فيجب ايها الرجل الصغير ان تعلم من يستعبدك ، انت من تستعبد نفسك ولا أحد غيرك
هم يقولون لك بكل صراحة انك وحياتك واطفالك وعائلتك لا قيمة لكم ، بأنك غبي وعبد ، أنهم لم يعدوك بالحرية الشخصية ولكن بالحرية القومية ، وهم لم يعدوك باحترام الانسان ولكن باحترام الدولة ، ليس بالعظمة الشخصية ولكن بالعظمة الوطنية فلأنك تجهل الحرية الشخصية في الوقت الذي يسيل لعابك كما تسيل عظمة لعاب الكلب كلمات مثل الحرية القومية ومصالح الدولة وانك تهلل خلفهم
انهم يحتقرونك ولا يحبونك لأنك تحتقر نفسك وانت تحملهم نحو السلطة علي ظهرك ، انك وحدك من ترفع اسيادك ، من تطعمهم ، مع انهم اسقطوا كل الأقنعة
لأنك لا تستطيع ان تحس او تري الرجل الكبير , جوهره ، ألمه ثورته نضاله من أجلك ايها الرجل الصغير ، فهم بالنسبة لك اشياء غريبة ولا تستطيع ان تفهم ان هناك رجالا ونساءا غير قادرين علي قمعك ويريدونك حرا
فأنك تحكم علي الرجل الكببر بأنه مجرم فاشل او مريض عقليا او غريب الاطوار لمجرد أنه ليس مثلك لأنه لا يعتبر هدف حياته ان يصبح غنيا او يحقق زواج مناسب او منصب سياسي وتسميه احمق اذا أنفق امواله علي البحث العلمي فيكون من وجهة نظرك رجل غير طبيعي وتجعل منه رجل منبوذ ومعزول لأنك تقيسه بمقايسك الصغيرة فأنك دائما لا تسال نفسك اذا كنت تفكر بطريقة خاطئة بل تفكر ماذا سيقول جارك حول ذلك
يريد الكاتب ان يفهم من الرجل الصغير ما الغريزة التي تدفعك لضرب زوجتك او تعذيب طفلك اذا لم يحبه جارك السئ ، الي خداع صديقك ، الي استهزاء الرجل الطيب واستغلاله لأخر قطرة ، الي الركوع امام السوط ، الي الكذب حيث الحقيقة
اني اريدك ايها الرجل الصغير ان تصبح انت وليس كما تريدك الجريدة التي تقراءها او جارك الذي تسمع له ولكن كن انت وقد قال لك هذا الكلام هاينشر مان وسانكلير ولكنك لا تعرف مان ولا سانكلير بل تعرف بطل الملاكمة وال كابون واذا خيرت بين الذهاب للمكتبة او التفرج علي مشاجرة فستختار بلا شك المشاجرة
ايها الرجل الصغير انك لا تأتي قط لمن يحاول مساعدتك لتقديم يد المساعدة تسأل لم ؟ لأن المكتشف ليس له ما يعطيك غير أفكاره لا ربحا ولا أجرا كبيرا ولا طريقة حياة سهلة إن له فقط مسئوليات يوزعها وانت لا تريد تحمل المسئولية ولكن المكتشف لن يصبح تعيسا بسببك انه يفكر ويتحمل المشاق ويكتشف من أجلك
انت لا تكتفي بعدم تقديم المساعدة ولكنك تزعج بخبث ما يتم انجازه من اجلك او عنك فتقول علي مكتشف انه نصاب وخنزير ولكن اذا ما كتبت الجريدة عن اهمية ذلك الاكتشاف ستقول علي نفس الفكرة او المكتشف انه عبقري لأنك لا تثق بعينك وحواسك ...انك تحترم من يسخر منك
طبعا ايها الرجل الصغير انك تريد ان يكون هناك عباقرة ولكنك تريدهم عباقرة طيبين علي مقاسك وغير مثيرين للقلاقل باختصار عبقري ملائم ومتكيف وليس متمرد وغير قابلل للتدجين وثائر علي كل قيودك وحواجزك..
الرجل كبير حاول ان يعلمك ان عليك ان تطور اقتصادك اذا ما اردت ان تستمتع بحياتك وان الجوعي لا يمكنهم تطوير الثقافة وان كل عوامل الحياة ضرورية وليس فقط العوامل الاقتصادية ولكن الرجل الكبير اخطأ عندما اعتقد انه من الممكن ان تحافظ علي حريتك متي حصلت عليها
سوف اقول لك ايها الرجل الصغير لقد كان لك الخيار بين :
بين نيتشه الذي اراد ان يصنع منك رجلا اعلي وهتلر الذي حولك لعبد فصرخت باسم هتلر واخترت العبودية
بين بساطة المسيح وباولوس الذي فرض العزوبية علي رهبانك والزواج القهري
بين ماركس ونظريته عن قوة العمل الحية وايدولوجية الدولة فقتلت كل ما هو حي في عملك واخترت ايدولوجية الدولة
في الثورة الفرنسية بين روبسيبيير الدموي وبين دانتون الكبير فاخترت الدم وارسلت الرجل العظيم الي المقصلة
بين محاكم التفتيش الدموية وحقيقة غاليلي الكبير الذي تتمتع اليوم باكتشافاته فأنتهي به الامر الي الموت بفعل تحقيرك له
بين ان تسبر سر المرض العقلي وبين العلاج عن طريق الصدمة الكهربائية فاخترت الصدمة الكهربائية حتي لا تقف حقيقة بؤسك وحتي لا تظل اعمي
ختاما :
ايها الرجل الصغير ستتيه عبر القرون حتي تتقدم انت وامثالك للتخلص من هذا البؤس الاجتماعي وحتي ينبعث من وجودك بصيص ادراك خافت حينها ستتعلم كيف تبحث عن رجل الحب والمعرفة والعمل ..وكيف اذا عثرت عليه تحترمه وتقدره...وسوف تدرك ان المكتبات اهم من مباريات الملاكمة وان التجول في الغاب اهم مم الماراشات العسكرية وان الحياة افضل من القتل وان الوعي الذاتي افضل من الوعي القومي وان التواضع افضل من فم ملئ بالشعارات القومية
بداية قبل الريفيو : الرجل الكبير هو المفكر او المكتشف الذي يضحي بحياته ووقته لكي يطرح فكرة او اختراع او اي علم وايضا الذي يشرح للرجل الصغير انه هو الذي يستعبد نفسه بيده وأنه وحده بيده تغيير ذلك
اما الصغير فلتقرأ معي اختصار لما جاء بهذا الكتاب العظيم وسوف تعلم يقينا من هو !!!
اختصار لبعض أهم ما جاء بالكتاب :
يبدأ الكاتب بأن يقول انت ايها الرجل الصغير يقولون عليك انسان صغير مبتذل وحقبتك قد بدأت ومن يقول هذا هم رؤساء الأمم الكبري ، مدراء العمل ، أبناء البرجوازيين ، رجال الدولة
فما الفرق بين الرجل الكبير والصغير فالرجل الكبير كان يوما رجلا صغيرا ولكن استطاع ان يطور ميزة مهمة جدا انه يكتشف متي يكون صغيرا وضيقا في تفكيره ومتي يصبح صغره خطرا علي سعادته...
ولكن الرجل الصغير لا يعرف ذلك ويخاف معرفه ذلك يخفي صغره وضيق تفكيره بأوهام القوة والعظمة فالرجل الصغير فخور بجنراله العظيم وليس بنفسه ..ويعتقد بقوة الأشياء كلما كان عاجزا عن فهمها وهو لا يعتقد بالأفكار التي يفهمها بسهولة
وكلما كان غير قادر علي الفهم كلما كان مستعد علي اظهار إجلال أكبر ..انك تعرف هتلر اكثر من نيتشه، نابليون أكثر من بيتالوزي
فيجب ايها الرجل الصغير ان تعلم من يستعبدك ، انت من تستعبد نفسك ولا أحد غيرك
هم يقولون لك بكل صراحة انك وحياتك واطفالك وعائلتك لا قيمة لكم ، بأنك غبي وعبد ، أنهم لم يعدوك بالحرية الشخصية ولكن بالحرية القومية ، وهم لم يعدوك باحترام الانسان ولكن باحترام الدولة ، ليس بالعظمة الشخصية ولكن بالعظمة الوطنية فلأنك تجهل الحرية الشخصية في الوقت الذي يسيل لعابك كما تسيل عظمة لعاب الكلب كلمات مثل الحرية القومية ومصالح الدولة وانك تهلل خلفهم
انهم يحتقرونك ولا يحبونك لأنك تحتقر نفسك وانت تحملهم نحو السلطة علي ظهرك ، انك وحدك من ترفع اسيادك ، من تطعمهم ، مع انهم اسقطوا كل الأقنعة
لأنك لا تستطيع ان تحس او تري الرجل الكبير , جوهره ، ألمه ثورته نضاله من أجلك ايها الرجل الصغير ، فهم بالنسبة لك اشياء غريبة ولا تستطيع ان تفهم ان هناك رجالا ونساءا غير قادرين علي قمعك ويريدونك حرا
فأنك تحكم علي الرجل الكببر بأنه مجرم فاشل او مريض عقليا او غريب الاطوار لمجرد أنه ليس مثلك لأنه لا يعتبر هدف حياته ان يصبح غنيا او يحقق زواج مناسب او منصب سياسي وتسميه احمق اذا أنفق امواله علي البحث العلمي فيكون من وجهة نظرك رجل غير طبيعي وتجعل منه رجل منبوذ ومعزول لأنك تقيسه بمقايسك الصغيرة فأنك دائما لا تسال نفسك اذا كنت تفكر بطريقة خاطئة بل تفكر ماذا سيقول جارك حول ذلك
يريد الكاتب ان يفهم من الرجل الصغير ما الغريزة التي تدفعك لضرب زوجتك او تعذيب طفلك اذا لم يحبه جارك السئ ، الي خداع صديقك ، الي استهزاء الرجل الطيب واستغلاله لأخر قطرة ، الي الركوع امام السوط ، الي الكذب حيث الحقيقة
اني اريدك ايها الرجل الصغير ان تصبح انت وليس كما تريدك الجريدة التي تقراءها او جارك الذي تسمع له ولكن كن انت وقد قال لك هذا الكلام هاينشر مان وسانكلير ولكنك لا تعرف مان ولا سانكلير بل تعرف بطل الملاكمة وال كابون واذا خيرت بين الذهاب للمكتبة او التفرج علي مشاجرة فستختار بلا شك المشاجرة
ايها الرجل الصغير انك لا تأتي قط لمن يحاول مساعدتك لتقديم يد المساعدة تسأل لم ؟ لأن المكتشف ليس له ما يعطيك غير أفكاره لا ربحا ولا أجرا كبيرا ولا طريقة حياة سهلة إن له فقط مسئوليات يوزعها وانت لا تريد تحمل المسئولية ولكن المكتشف لن يصبح تعيسا بسببك انه يفكر ويتحمل المشاق ويكتشف من أجلك
انت لا تكتفي بعدم تقديم المساعدة ولكنك تزعج بخبث ما يتم انجازه من اجلك او عنك فتقول علي مكتشف انه نصاب وخنزير ولكن اذا ما كتبت الجريدة عن اهمية ذلك الاكتشاف ستقول علي نفس الفكرة او المكتشف انه عبقري لأنك لا تثق بعينك وحواسك ...انك تحترم من يسخر منك
طبعا ايها الرجل الصغير انك تريد ان يكون هناك عباقرة ولكنك تريدهم عباقرة طيبين علي مقاسك وغير مثيرين للقلاقل باختصار عبقري ملائم ومتكيف وليس متمرد وغير قابلل للتدجين وثائر علي كل قيودك وحواجزك..
الرجل كبير حاول ان يعلمك ان عليك ان تطور اقتصادك اذا ما اردت ان تستمتع بحياتك وان الجوعي لا يمكنهم تطوير الثقافة وان كل عوامل الحياة ضرورية وليس فقط العوامل الاقتصادية ولكن الرجل الكبير اخطأ عندما اعتقد انه من الممكن ان تحافظ علي حريتك متي حصلت عليها
سوف اقول لك ايها الرجل الصغير لقد كان لك الخيار بين :
بين نيتشه الذي اراد ان يصنع منك رجلا اعلي وهتلر الذي حولك لعبد فصرخت باسم هتلر واخترت العبودية
بين بساطة المسيح وباولوس الذي فرض العزوبية علي رهبانك والزواج القهري
بين ماركس ونظريته عن قوة العمل الحية وايدولوجية الدولة فقتلت كل ما هو حي في عملك واخترت ايدولوجية الدولة
في الثورة الفرنسية بين روبسيبيير الدموي وبين دانتون الكبير فاخترت الدم وارسلت الرجل العظيم الي المقصلة
بين محاكم التفتيش الدموية وحقيقة غاليلي الكبير الذي تتمتع اليوم باكتشافاته فأنتهي به الامر الي الموت بفعل تحقيرك له
بين ان تسبر سر المرض العقلي وبين العلاج عن طريق الصدمة الكهربائية فاخترت الصدمة الكهربائية حتي لا تقف حقيقة بؤسك وحتي لا تظل اعمي
ختاما :
ايها الرجل الصغير ستتيه عبر القرون حتي تتقدم انت وامثالك للتخلص من هذا البؤس الاجتماعي وحتي ينبعث من وجودك بصيص ادراك خافت حينها ستتعلم كيف تبحث عن رجل الحب والمعرفة والعمل ..وكيف اذا عثرت عليه تحترمه وتقدره...وسوف تدرك ان المكتبات اهم من مباريات الملاكمة وان التجول في الغاب اهم مم الماراشات العسكرية وان الحياة افضل من القتل وان الوعي الذاتي افضل من الوعي القومي وان التواضع افضل من فم ملئ بالشعارات القومية
July 19, 2015
Art:
***
***
January 21, 2016
Δεν ξέρω γιατί το είχα αδιάβαστο τόσα χρόνια.
Γνώμη μου είναι πως αυτό το αριστούργημα θα έπρεπε να το διδάσκουν στα σχολεία (στην θέση των θρησκευτικών αν δεν έχουν χώρο για άλλο μάθημα). Αν όχι στο γυμνάσιο σίγουρα στο λύκειο.
Δεν θέλω να πω πολλά για το βιβλίο. Απλά διαβάστε το με ανοιχτό μυαλό και έτοιμοι να δεχτείτε τα άσχημα της ανθρώπινης ράτσας. Οι συγκλονιστικές του αλήθειες για την ανθρωπότητα δεν παρουσιάζονται ωραιοποιημένες, αλλά όπως είναι. Οι σκληρές του λέξεις έχουν ως σκοπό να μας αφυπνίσουν από τον πνευματικό μας λήθαργο και την κατρακύλα που έχουμε πάρει.
Με λίγα λόγια: Αριστούργημα!!
Γνώμη μου είναι πως αυτό το αριστούργημα θα έπρεπε να το διδάσκουν στα σχολεία (στην θέση των θρησκευτικών αν δεν έχουν χώρο για άλλο μάθημα). Αν όχι στο γυμνάσιο σίγουρα στο λύκειο.
Δεν θέλω να πω πολλά για το βιβλίο. Απλά διαβάστε το με ανοιχτό μυαλό και έτοιμοι να δεχτείτε τα άσχημα της ανθρώπινης ράτσας. Οι συγκλονιστικές του αλήθειες για την ανθρωπότητα δεν παρουσιάζονται ωραιοποιημένες, αλλά όπως είναι. Οι σκληρές του λέξεις έχουν ως σκοπό να μας αφυπνίσουν από τον πνευματικό μας λήθαργο και την κατρακύλα που έχουμε πάρει.
Με λίγα λόγια: Αριστούργημα!!
November 7, 2023
Listen! Great book by this often neglected thinker! If you have never read anything by Wilhelm Reich you are in for treat; flashes of brilliance and then crossing over into the X-Files - I always like finding his works when I go 'book hunting' for new stuff to read - and he never disappoints! I find this book one of his more approachable works.
January 20, 2021
Το είχα δει στα χέρια πολλών, την εποχή που ήμουν φοιτητής, όμως δεν του είχα δώσει σημασία. Σημασία του έδωσα, όταν το είδα στο «Goodreads». Μια χρήστης μόλις είχε τελειώσει την ανάγνωση του και το «κατηγορώ» της προς το πόνημα ήταν πιο σφοδρό και από αυτό του Βίλχελμ Ράιχ στον «ανθρωπάκο». Αποφεύγω να χρησιμοποιώ τόσο οξείς και απόλυτους χαρακτηρισμούς για ένα έργο, πόσο, μάλλον, για έναν άνθρωπο. Έτσι, μπήκα στον πειρασμό να το αγοράσω από τον «Πλου», ώστε να αντιληφθώ γιατί τόσοι άνθρωποι αντιδρούν με αυτόν τον τρόπο.
Τα συναισθήματα είναι εναλλασσόμενα από την αρχή έως το τέλος του βιβλίου. Υπήρξαν στιγμές που θύμωσα, στιγμές που ντράπηκα, στιγμές που αγάπησα και στιγμές που συμφώνησε το «είναι» μου με τον Ράιχ. Ο Ράιχ, με τον θυμό του να κοχλάζει για την κοινωνία στην οποία ζει και άκρως αδικημένος από αυτήν, αποκαθηλώνει τα είδωλα/τοτέμ της εποχής με σκοπό την απελευθέρωση των «χρηστών» μελών της κοινωνίας. Προσπαθεί να ισορροπήσει την απαισιόδοξη άποψη, πως ο κόσμος συντίθετο από «ανθρωπάκους», και την αισιόδοξη άποψη πως ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν «άριστο».
Read More Here: https://nikolasinbookland.wordpress.c...
Τα συναισθήματα είναι εναλλασσόμενα από την αρχή έως το τέλος του βιβλίου. Υπήρξαν στιγμές που θύμωσα, στιγμές που ντράπηκα, στιγμές που αγάπησα και στιγμές που συμφώνησε το «είναι» μου με τον Ράιχ. Ο Ράιχ, με τον θυμό του να κοχλάζει για την κοινωνία στην οποία ζει και άκρως αδικημένος από αυτήν, αποκαθηλώνει τα είδωλα/τοτέμ της εποχής με σκοπό την απελευθέρωση των «χρηστών» μελών της κοινωνίας. Προσπαθεί να ισορροπήσει την απαισιόδοξη άποψη, πως ο κόσμος συντίθετο από «ανθρωπάκους», και την αισιόδοξη άποψη πως ο κάθε άνθρωπος κρύβει μέσα του έναν «άριστο».
Read More Here: https://nikolasinbookland.wordpress.c...
June 27, 2023
کتابی بسیار روان. من این کتاب را در یک روز خواندم. حتما ما بین کتاب های بزرگ و حجیم خود یک روز را برای این کتاب خالی کنید. پشیمان نمیشوید. من تضیمن میکنم.
این کتاب را به پیشنهاد عابد توانچه خواندم. در اینستاگرامش نوشته بود: "اگر میخواهی خودت را بشناسی این کتاب را بخوان."
عجب خودشناسی تلخ و کوبنده ایی.
منظور از آدمک من هستم، و شما. این خطابه ایی است خشن، زننده، تند و کوبنده به من و شما و همه ما مردم کوچک و بی مقدار جامعه. حقارت ما را، دنائت، پستی و مسکنت ما را به صورتمان میکوبد و از ما میخواهد زندگی را بشناسیم، قدر بزرگان عالم علم و اندیشه را بدانیم. به خودمان و کسانی که برای سعادت ما و بشر تلاش و ممارست کرده اند از پشت خنجر نزنیم. نامرد و بی معرفت نباشیم، و وقتی دارند مارا میزنند، میکشند، شکنجه میکنند، تحقیر میکنند، و حال و آینده مان را نابود میکنند، فریاد "هورااااا، زنده باد این حذب، زنده باد آن شخص" سر ندهیم.
این کتاب را به پیشنهاد عابد توانچه خواندم. در اینستاگرامش نوشته بود: "اگر میخواهی خودت را بشناسی این کتاب را بخوان."
عجب خودشناسی تلخ و کوبنده ایی.
منظور از آدمک من هستم، و شما. این خطابه ایی است خشن، زننده، تند و کوبنده به من و شما و همه ما مردم کوچک و بی مقدار جامعه. حقارت ما را، دنائت، پستی و مسکنت ما را به صورتمان میکوبد و از ما میخواهد زندگی را بشناسیم، قدر بزرگان عالم علم و اندیشه را بدانیم. به خودمان و کسانی که برای سعادت ما و بشر تلاش و ممارست کرده اند از پشت خنجر نزنیم. نامرد و بی معرفت نباشیم، و وقتی دارند مارا میزنند، میکشند، شکنجه میکنند، تحقیر میکنند، و حال و آینده مان را نابود میکنند، فریاد "هورااااا، زنده باد این حذب، زنده باد آن شخص" سر ندهیم.
June 11, 2022
Ο όρος «ψυχιατρική οργονοθεραπεία» δεν αφορά στη χρήση συσκευών συσσώρευσης οργόνης ή άλλων ιδιοκατασκευών του Ράιχ, ούτε σχετίζεται επ’ ουδενί με αυτά. Πρόκειται για την ίδια τη χαρακτηραναλυτική νευροφυτοθεραπεία, την οποία ο ίδιος μετονόμασε σε οργονοθεραπεία, όταν θεώρησε ότι ανακάλυψε μία συμπαντική ενέργεια στην ατμόσφαιρα, της ίδιας φύσης και προέλευσης με τη λιμπιντική ενέργεια του οργανισμού.
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ «ΚΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ» ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΚΕΝΟ». ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ. ΟΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΑΥΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΟΥΝ. ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΧΘΟΥΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΘΟΥΝ. ΟΙ ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ «ΚΟΣΜΙΚΗ ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ».
Αχ! Ανθρωπάκο.
Πόσο λίγο!.. ΣΕ ξέρεις.
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς και σεμνούς ασπασμούς.
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ «ΚΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ» ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΚΕΝΟ». ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ. ΟΙ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΑΥΤΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΤΗΡΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΟΥΝ. ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΠΑΡΑΧΘΟΥΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΛΕΓΧΘΟΥΝ. ΟΙ ΦΥΣΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΟΣ ΟΦΕΙΛΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΟΡΙΣΜΕΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ. Η ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΥΤΗ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑΣΤΕΙ «ΚΟΣΜΙΚΗ ΟΡΓΟΝΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ».
Αχ! Ανθρωπάκο.
Πόσο λίγο!.. ΣΕ ξέρεις.
Καλή ανάγνωση.
Πολλούς και σεμνούς ασπασμούς.
August 31, 2020
" حين ترفع رأسك خارج المستنقع لكي تصرخ بحياة الزعيم ! نقيق الضفادع في الوحل أقرب منك إلي الحياة "
يمكن وصف خنوع ومشاكل الفترة الحالية بمئات وألاف الكلمات التي تعبر عن أشخاص اختاروا الوقوف في جانب المال او السلطة او العنف من اجل بقاء واستمرار دائرتهم الصغيرة في مقابل إنهيار دوائر باقي أفراد الدول ولكن لن نجد أفضل من وصف رايش لهم بالرجال الصغار, الرجل الصغير هو رجل كبير في السن واعي مدرك لوجوده وله أفكاره وأرائه الخاصة, المشكلة هنا هي أن ارائه تلك مدسوسة في عقله وحتي لو كانت أصيلة فسيعتقد انها الحق وما غيرها معصية كبيرة يستحق معتنقيها النفي او حتي الحرق والشنق, الرجل الصغير هو من اختلط بتراب قصر الحكومة فأحب العنف والبذائة واستخدمهم كلما امكن له ذلك سواء امام معترض علي مصروفات الحكومة لا يفرق بينهم فالنوعان يزعجان الرجال الكبار/الصغار, الرجل الصغير هو اول من اعترض علي كوبرنيكس حين صرح ان الارض كروية ثم عاد بعدها بعده قرون ليتحدث عن كروية الأرض وأنها من المسلمات ! .
الرجال الكبار/الصغار عند رايش هم اصحاب القصور من خارج طبقة البرولتارليا والذين وصلوا للحكم وحولهم الكرسي من رجل صغير خاص لشبه رجل كبير, فحتي السلطة لم تستطع ان تغير هؤلاء فمازالت أفكارهم مدسوسة من أشخاص اكبر منهم او مضللة بسبب حب المال او حتي حب السلطة نفسها, تكمن مشكلة الرجل الكبير هنا ان الرجل الكبير يستطيع ان يستخرج اسواء مافي الرجل الصغير - المواطن الصالح - لأهدافة الشخصية, فكيف سيدرك هذا الصغير دون توجيه ان مزارعه موجودة لإعمار الأرض وليست لزرع الألغام ومصانعه موجودة لإنتاج الأثاث او الطعام وليست لإنتاج القذائف والصواريخ .
في خطاب كبير كتبه رايش للرجل الصغير في كل مكان في العالم, في صورة الكبسولة الزمنية والمكانية التي لا تفتح في اي مكان ولا اي زمان إلا المناسبين فقط كمسكن سريع لمن اضطرب عقله جراء ضوضاء الرجال الصغار من حوله ولمن تاهت الحقيقة من امامه كما تغيب الشمس .
"
إذا الشمس غرقت فى بحر الغمام
ومدت على الدنــــــيا موجة ظلام
ومات البصر فى العيون والبصاير
وغاب الطريق فى الخطوط والدواير
يا ساير يا داير يا ابو المفهوميــــة
مفيش لك دليل غير عيون الكلام "
إذا الشمس غرقت - أحمد فؤاد نجم, الشيخ إمام
إقتباسات :
.
" كان أمامك الخيار بين نيتشة الذي أراد ان يصنع منك رجلاً أعلي وهتلر الذي حولك إلي عبد, فصرخت بأعلي صوت بإسم هتلر"
.
.
يمكن وصف خنوع ومشاكل الفترة الحالية بمئات وألاف الكلمات التي تعبر عن أشخاص اختاروا الوقوف في جانب المال او السلطة او العنف من اجل بقاء واستمرار دائرتهم الصغيرة في مقابل إنهيار دوائر باقي أفراد الدول ولكن لن نجد أفضل من وصف رايش لهم بالرجال الصغار, الرجل الصغير هو رجل كبير في السن واعي مدرك لوجوده وله أفكاره وأرائه الخاصة, المشكلة هنا هي أن ارائه تلك مدسوسة في عقله وحتي لو كانت أصيلة فسيعتقد انها الحق وما غيرها معصية كبيرة يستحق معتنقيها النفي او حتي الحرق والشنق, الرجل الصغير هو من اختلط بتراب قصر الحكومة فأحب العنف والبذائة واستخدمهم كلما امكن له ذلك سواء امام معترض علي مصروفات الحكومة لا يفرق بينهم فالنوعان يزعجان الرجال الكبار/الصغار, الرجل الصغير هو اول من اعترض علي كوبرنيكس حين صرح ان الارض كروية ثم عاد بعدها بعده قرون ليتحدث عن كروية الأرض وأنها من المسلمات ! .
الرجال الكبار/الصغار عند رايش هم اصحاب القصور من خارج طبقة البرولتارليا والذين وصلوا للحكم وحولهم الكرسي من رجل صغير خاص لشبه رجل كبير, فحتي السلطة لم تستطع ان تغير هؤلاء فمازالت أفكارهم مدسوسة من أشخاص اكبر منهم او مضللة بسبب حب المال او حتي حب السلطة نفسها, تكمن مشكلة الرجل الكبير هنا ان الرجل الكبير يستطيع ان يستخرج اسواء مافي الرجل الصغير - المواطن الصالح - لأهدافة الشخصية, فكيف سيدرك هذا الصغير دون توجيه ان مزارعه موجودة لإعمار الأرض وليست لزرع الألغام ومصانعه موجودة لإنتاج الأثاث او الطعام وليست لإنتاج القذائف والصواريخ .
في خطاب كبير كتبه رايش للرجل الصغير في كل مكان في العالم, في صورة الكبسولة الزمنية والمكانية التي لا تفتح في اي مكان ولا اي زمان إلا المناسبين فقط كمسكن سريع لمن اضطرب عقله جراء ضوضاء الرجال الصغار من حوله ولمن تاهت الحقيقة من امامه كما تغيب الشمس .
"
إذا الشمس غرقت فى بحر الغمام
ومدت على الدنــــــيا موجة ظلام
ومات البصر فى العيون والبصاير
وغاب الطريق فى الخطوط والدواير
يا ساير يا داير يا ابو المفهوميــــة
مفيش لك دليل غير عيون الكلام "
إذا الشمس غرقت - أحمد فؤاد نجم, الشيخ إمام
إقتباسات :
.
" كان أمامك الخيار بين نيتشة الذي أراد ان يصنع منك رجلاً أعلي وهتلر الذي حولك إلي عبد, فصرخت بأعلي صوت بإسم هتلر"
.
.
Displaying 1 - 30 of 653 reviews