Félix et la source invisible

Le Cycle de l'invisible #8

by Éric-Emmanuel Schmitt

Félix, douze ans, est désespéré. Sa mère, la merveilleuse Fatou, qui tient à Belleville un petit bistrot chaleureux et coloré, est tombée dans une dépression sans remède. Elle qui incarnait le bonheur n'est plus qu'une ombre. Où est passée son âme vagabonde ? Se cache-t-elle en Afrique, près de son village natal ? Pour tenter de la sauver, Félix entreprend un voyage qui le conduira aux sources invisibles du>monde.

Dans l'esprit de Oscar et la dame rose et de Monsieur Ibrahim et les fleurs du Coran, Eric-Emmanuel Schmitt interroge les mystères de l'animisme, la puissance des croyances et des rites issus d'une pensée spirituelle profondément poétique. Il nous offre aussi un véritable chant d'amour d'un fils pour sa mère.

Genres: Fiction, France, Audiobook, Roman, French Literature, Contemporary, Africa

179 pages, Paperback

First published January 2, 2019

About the author

Eric-Emmanuel Schmitt is a Franco-Belgian playwright, short story writer and novelist, as well as a film director. His plays have been staged in over fifty countries all over the world.

Reviews

[Maria Roxana · Rating 1 out of 5]

O declar cea mai slabă carte a anului 2020! Tot ce am citit de la Schmitt până acum a fost plăcut, însă ultima sa carte pare scrisă în grabă, superficial și fără sens! Bine, e doar părerea mea, desigur.

[Odai Al-Saeed · Rating 3 out of 5]

تظل الملكة الروائية من وجهة نظر شخصية محدودة لدى (شميت) والقصور السردي عادة ما يصنع شرخ في الرواية حيث أن الفكرة تتبلد وتصبح عصية على الهضم
في روايته الجديدة يسكن الطفل ( فيليكس ) أعماق أمه وكأنه يعيد اكتشافها من جديد من خلال السبر في أغوار شخصيتها المعتمة الكئيبة ماض وحاضر ممتلئ بالغصات الأليمة كما أن الروح الافريقية حاضرة في هذا القصص وهو الشيئ الذي يمكن أنه أضفى للرواية بعدا مشوقا الى حد ما وما عدا ذلك فالنصيحة هي قراءة كل من (ليلة النار) (و ( يرى من خلال الوجوه) فها أجمل ما كتب ايريك .....عادية

[Maria Yankulova · Rating 2 out of 5]

Не знам защо Шмит е написал книгата нито какво искаше да ни каже.

[Elisabeth · Rating 5 out of 5]

Il y a dans les livres d'Eric-Emmanuel Schmitt un grand quelque chose qui apaise, adoucit, fait du bien, recharge. Particulièrement le cycle de l'Invisible. Et celui-ci ne fait pas exception. C'est une bouffée d'oxygène qui permet de repartir, plein de la force des mots que l'auteur nous fait partager. Cette plongée en Afrique et l'animisme est une source de chaleur intérieure dans cette grisaille hivernale et sociétale.
Une fois encore, un grand merci à M. Schmitt pour la lumière que ses mots nous apportent.

[Lyubov · Rating 3 out of 5]

Малко слабичка като за Шмит, но все пак симпатична.

[Luana Rizea · Rating 5 out of 5]

Dacă vrei să zâmbești, citește Félix și izvorul invizibil.
Dacă vrei să înțelegi, citește Félix și izvorul invizibil.
Dacă vrei să înveți cum te poți vindeca, citește Félix și izvorul invizibil.
De fapt, indiferent ce vrei, citește Félix și izvorul invizibil.
Îmi place Eric - Emmanuel Schmitt! Are un stil care te scoate din ale tale, care îți arată o altă lume, viața, iubirea, totul.

[Masoome · Rating 4 out of 5]

کتاب‌فروشی نشر شهر بوستان گفتگو که داشت تعطیل می‌شد، این کتاب رو با قیمت ۲۴۵۰۰ تومن خریدم. نزدیک دو سال پیش.
تا دیشب که بازش کردم، فکر می‌کردم نمایشنامه‌ است، اما یه رمانه که راویش یه مسر ۱۲ ساله است.
می‌تونم بگم یه رمان نوجوان خوب بود. نمی‌دونم چرا امتیاز بالایی نداشت کتاب، چون خوندنش به من واقعا حس خوبی داد.

[Гриша Атанасов · Rating 5 out of 5]

Новата книга на Ерик-Еманюел Шмит „Феликс и невидимият извор“ е част от Le Cycle de l’invisible, известен у нас като „Кръговратът на незримото“, една от най-успешните поредици в изобилното творчество на прочутия автор. Това е поредица от повести с независими една от друга сюжети, всяка от които търси духовните измерения на някоя от световните религии.
Във всяка от тях героят, обикновено юноща на 10-14 години се среща с преломно екзистенциално събитие – смърт на близък, изоставяне, болест, война, предприема духовно и физическо пътешествие, често с по-възрастен и мъдър спътник и излиза от него пречистен и просветлен, с нови сили за живот. В основата на това духовно усъвършенстване във всяка повест стои една от тези религии с нейните положителни и отрицателни черти, представени от автора с хуманистичен подход и философска дълбочина, но достъпно, увлекателно с ненатрапчив хумор, ирония и самоирония, с присъщото на Шмит майсторско редуване на тъжното и смешното.
Тук, във „Феликс и невидимият извор“, Шмит по същия начин търси съкровищата от поезия и мъдрост в духовната традиция на анимизма, африканските вярвания, според които всяко нещо на света има душа, душата на всеки човек е свързана със свой невидим извор на духовни и физически сили, който обикновено е скрит в неговите корени родно място, река, континент. Повестта следва същата майсторски овладяна от автора схема, но този път героите са африканци, живеещи в Париж – дванайсетгодишният Феликс и неговата майка Фату. Феликс и Фату живеят в пъстрото, етнически разнообразно предградие Белвил, майката държи кафене, населено с местни чешити и колоритни образи, описани с много хумор и топлина от Шмит.

[Gabril · Rating 3 out of 5]

“Guarda oltre il visibile. Guarda l’invisibile. Cerca lo spirito che fa apparire tutto dietro l’apparizione. Nutriti della forza del mondo che lo ispira. La fonte invisibile è dappertutto, e ovunque tu sia puoi sempre captarla. Chi guarda bene, alla fine vede.”

Uno dei libri di Schmitt che appartengono al cosiddetto ciclo dell’Invisibile, insieme al più noto ‘Monsieur Ibrahim e i fiori del Corano’.
Ogni protagonista deve affrontare una prova cruciale della sua vita e riesce a superarla solo tramite l’incontro con una persona dall’intensa (e non convenzionale) spiritualità.

In questo caso Fatou, madre africana di Felix, un ragazzino senegalese nato a Parigi, diventa improvvisamente apatica e indifferente a tutto. Il suo bar a Belleville, centro di luce e di allegria per una serie di avventori abituali (le colonne), a un tratto si spegne. Lei non se ne occupa più, intenta solo a disinfettare meticolosamente ogni oggetto, ogni superficie e anfratto polveroso.
Soltanto grazie alle “colonne”, e soprattutto per l’intervento risoluto di Yvon, un travestito dolente e di gran cuore, le cose possono andare avanti normalmente.
Nessuna cura sembra risvegliare Fatou dalla sua depressione.
Felix disperato decide di chiedere aiuto a zio Bamba che prontamente arriva dal Senegal, animato dalle migliori intenzioni.
Ma la situazione è ancora più grave di quel che sembra.

Breve e gradevole romanzo dedicato alla spiritualità dell’Africa, dove il ritorno alle radici diventa anche l’incontro salvifico con un altro modo di prendersi cura di sé.

[Tannaz · Rating 5 out of 5]

u r one of my Gods!

[Simona · Rating 2 out of 5]

Am citit 65% din carte, mi-a ajuns...

[Ninette · Rating 2 out of 5]

მოდი, ჯერ ბილი ჯოელის Piano Man-ს დავლუპავ და ისე დავიწყებ წერას იმიტომ, რომ მართალია, ფატუს ნამდვილად გაუჭირდებოდა პიანონიზე იმ სევდიანი და ტკბილი მელოდიის დაკვრა, რომელიც შმიტმა ზედმიწევნით ზეპირად იცოდა when he wore a younger man’s clothes, და მის კაფე Boulot-შიც ვერც მსახიობობაზე მეოცნებე ბარმენ ჯონს შეხვდებით, ვერც სულით მწერალ უძრავი ქონების აგენტ პოლსა თუ პოლიტიკით გატაცებულ მიმტანს, მაგრამ “ფელიქსი და უხილავი წყაროს” პერსონაჟებზეც არანაკლებ ითქმის, რომ “they are sharing a drink they call loneliness”... ერთ მაგიდას რობერტ ლარუსი უზის, რომელიც შეპყრობილია იდეით, განმარტებით ლექსიკონში შეტანილი ყველა სიტყვა ანბანური თანმიმდევრობით დაიზეპიროს, სანამ ძილის აღმნიშვნელ “zzz”-მდე არ მიაღწევს; მის სიახლოვეს მჯდომ, ყველა დამსაქმებლისგან დაწუნებულ და პროსტიტუციით დაკავებულ კლიენტს რაც შეეხება, “ბავშვობაში მადამ სიმონს ჟული ერქვა. ეს ჟული ერთი დიდი ფუნდამენტალური შეცდომის მსვერპლი შეიქნა: მიუხდავად იმისა, რომ თავს ქალად გრძნობდა, კაცის სხეული ერგო წილად”; იქვეა 30-მდე წლის ლესბოსელი ქალების წყვილი, ბისონის ქუჩაზე რომ ცხოვრობდნენ და მეზობლების სიავისგან ფატუს წრფელმა ენამოსწრებულობამ რომ იხსნათ…

მაგრამ მთავარი მაინც თავად ფატუ და მისი ვაჟი, ფელიქსი, არიან, რომლის სახელის ლათინურ მნიშვნელობასაც (felix - ბედნიერი) მისი ნათელი ბედისწერა უნდა გამოეწრთო… მაგრამ ჩვენს დროში სახელი და ცრურწმენა რას გააწყობს?! ჰოდა, რომანიც კამიუსეული რემინისცენციით იხსნება: “შენ რა, ვერ ამჩნევ, რომ დედაშენი მოკვდა?” უბრალოდ, ამჯერად ინდიფერენტულობა სულაც არაა ვაჟის ხვედრი, რადგან შმიტ�� უფრო ჰუმანისტია, ვიდრე ეგზისტენციალისტი, მისი “მე” მხოლოდ “იგისთან” ერთად არსებობს და ინტერესის ობიექტადაც ამბავში სწორედ ამ საყვარელი “სხვის” გაუცხოება იქცევა: “დედა დავკარგე, დედამ მიმატოვა, მე ახლა უცხოსთან ვცხოვრობდი.” ერთი ესაა, რომ აქ დედის მკვდრად გამოცხადება მხოლოდ მის დეპრესიისგან დაქვეითებულ სასიცოცხლო ფუნქციებს მიემართება: “მეთოჯინესაგან მიტოვებული მარიონეტივით მხრები ჩამოეყარა, ფეხები არაბუნებრივად მოეგრიხა, კისერი ისე გადაეგდო, გადატეხილი გეგონებოდათ, თეძოები კიდევ სულ მოშვებული ჰქონდა”.

“ფელიქსი და უხილავი წყაროც” “უხილავის ციკლის” ნაწილია და, რა თქმა უნდა, ლიტრობით მათეთრებლით ქუჩების ისტერიულად მხეხავი ფატუს შეშლილობის სამკურნალოდ შმიტი არც ლობოტომიაზე მოგვიყვება, არც ფსიქოთერაპევტის სესიებზე და არც - ფსიქოტროპულ მედიკამენტებზე… ტიბეტური ბუდიზმის, სუფიზმის, ქრისტიანობის, იუდაიზმის, ძენ-ბუდიზმისა და კონფუციანიზმის შემდეგ 2019 წელს გამოცემულ სერიის ბოლო ნაწილში (უკვე 5 წელია გასული და დიდი იმედი მაქვს, მეცხრისთვის არ გამწირავს) ავტორი კაცობრიობის სულიერების საწყისებს უბრუნდება და ანიმიზმის კვალს აფრიკაში მიჰყვება.

ერთ მხარეს ნაცრისფერი ინდუსტრიალიზაცია და ურბანიზმია, ასე მონდომებით რომ აბეტონებს ფესვებს:

“- ჩვენთან?
- სოფელში.
- გინდოდა გეთქვა, შენთან! ჩემი და დედაჩემის “ჩვენთან” აქ არის, პარიზში!
[...]
დავიღრიალე. ვერ ავიტანე, რომ ბიძაჩემმა ჩემი ღირსება ჩამომრეცხა, პარიზი, რომელიც სიამაყით მავსებდა, რვაფეხა, რომლის ერთ-ერთი საცეციც ვიყავი, [...] პარიზი თავისი გამზირებით, პერიფერიებით, ნახშირორჟანგით, საცობებით, აქციებით, პოლიციელებით, გაფიცვებით, ელისეს სასახლით, სკოლებით, მყეფარე მძღოლებითა და ძაღლებით, რომლებიც აღარ ყეფენ…”

მეორე მხარეს კი სულჩაბერილი უსულო საგნები, რომლებიც სენეგალელისა და მავრიტანელისათვის ერთადერთ საერთო სამშობლოს, მდინარეს, აღიარებენ: “რა ბედენაა საზღვარი, რომლის გადასალახავად ერთი უბრალო მოტივტივე ფიცარიც გეყოფა?!” ეს მდინარის კულტი კურნავს სნეულთ მის ტალღებში არეკლილი მზისა თუ მთვარის შუქით...

რა მოხდება, როცა სულიერად მკვდარი ფატუ თავის ფესვებს შეხვდება? თუ ცხოვრებამ თქვენც გაგტანჯათ და making love to your tonic and gin გწყურიათ, კი, ღირს პასუხის ძებნა, მაგრამ, რო რამე, მე მაინც ეკოს “ფუკოს ქანქარას” და რაციონალურობის ნიღაბმორგებული ბრაზილიელი ამპაროს ბაიაში განცდილი ექსტაზის ერთგული ვრჩები - რას ვიზამთ, მართლა Felix-ის დარქმევა რომ კმაროდეს ბედნიერი დასასრულებისთვის, აქამდე როგორმე მსოფლიო მოსახლეობის 0.01%-ზე მეტი იქნებოდნენ:)

[Alexandra Alexssandra s · Rating 3 out of 5]

" AFRICA e Imaginatia pe Pamant. Europa e Ratiunea pe Pamant. Nu vei cunoaste fericirea decat aducand calitatile uneia pe teritoriul celeilalte"

E o carte ce se intelege foarte bine de catre cei care au facut CONSTELATII FAMILIALE.
A nu-ti nega radacinile, a intelege ca intreg neamul tau traieste in si prin tine, si in momentul
in care uiti de aceste radacini, nu le oferi locul cuvenit sau doar vrei sa te rupi de ele si sa le
renegi....vine un intreg "val" peste tine, al intregului neam - radacinile- pe care ti le renegi.

"De ce-si iau pasarile zborul? Ele zboara tot asa cum canta de placere, pentru frumusetea gestului, pentru euforia clipei"

Mai bine de 90 de pagini, te pierzi putin in destainurile baietelului de 12 ani- e nostim cum
prezinta el intreaga situatie, bistroul mamei lui, oamenii locului dar si starea de "cadavru
ambulant" al mamei sale

Apoi lucrurile iau o turnura neasteptata, AFRICA revine in prim plan, vracii, puterea
pamantului si a locurilor natale- iubirea isi recastiga dreptul si dovedeste pentru a nu stiu
cata oara ca adevarul si emotia intotdeauna castiga ori, daca nu sunt bagate in seama, isi cer
dreptul , chiar cu riscul de a sugurma viata celui care se dezice de ele.

Asa cum v-am obisnuit, mai jos, va voi lasa niste citate ce m-au impresionat si cu care am rezonat maxim:


"Ca sa fii libera trebuie sa stii de ce te porti asa cum te porti.Ori, habar n-ai.
-Refuzi sa stai langa un barbat. De ce?
- Pentru libertatea mea!
Libertatea nu este un scop ci un mijloc, mijlocul de a fi tu insuti
[...] te-ai convins ca ramanand singura, nelegandu-te de nimeni, dominand totul si pe toata lumea, vei trece peste pericole[...]

"Credinta ta trezeste si elibereaza calitatile lucruruilor. Prin ea, ai acces la un alt nivel al Universului. Patrunzi mai adanc. Vrei catre izvorul Invizibil"

[Ghufran Alhawaj · Rating 4 out of 5]

أول كتاب أقرؤه في ٢٠٢٤، و ثاني كتاب أقرؤه لإيريك إيمانويل بعد (يرى من خلال الوجوه). و تأكدّ لي قدرته على إثارة اهتمامي و حماستي لقراءة المزيد من كتبه. إن من أكثر ما يشدّني في الحياة هو أمور الغيبيات، الروحانيات، الفلسفة و الدين. و هنا يروي الكاتب قصة امرأة فقدت حيويتها و بريقها لتتحول لجسد خاوي و سعي ابنها لعلاجها. و تُروى القصة بلسان "فيليكس" الابن ذي الثانية عشر عاماً.
أقتبس:
"يهب العالم نفسه لمن يتأمّله."
"إيمانك هو المسؤول عن إيقاظ خصائص الأشياء و تحريرها."
رواية مثيرة من ١٨٠ صفحة هي بداية ممتازة لعامٍ جديد.

[Nadia · Rating 3 out of 5]

قصة فيليكس طفل فرنسي من أصول سينيغالية يعيش مع أمه في عالم أساسه الخيال و يصحبنا في رحلة استعادة لشغف الام و حبها للحياة بعد إصابتها باكتئاب حاد يعودان الى بلد الأصل و الى نبع الألم ليتم رحلة العودة .

[Gedankenlabor · Rating 4 out of 5]

>>Deine Freiheit ist kein Ziel, sondern ein Mittel, das Mittel, man selbst zu sein. ...<<
„Felix und die Quelle des Lebens“ von Eric-Emmanuel Schmitt ist ein kurzweiliger kleiner aber doch feiner Roman, der vom Leben und seinen Tücken erzählt. Aus der Sicht des 12-jährigen Felix erhält man als Leser mal einen ganz andern Blick auf das Leben und Probleme der Erwachsenen und gewinnt mitunter einen Eindruck, was in einem Jungen vorgeht, wenn der Mensch, den man am meisten liebt und den man in diesem Alter mit am meisten braucht mehr und mehr in sich selbst zerfällt. Für mich persönlich hätte der Roman mit all den Themen, die aufgegriffen werden ruhig nochmal 200 Seiten länger sein können. Dennoch schafft der Autor hier in der Kürze doch eine Geschichte, die letztlich Wurzeln schlägt und aufzeigt, wie wichtig es ist an eben diesen Wurzeln festzuhalten um den Halt nicht zu verlieren. 📖

[Stil de scriitor · Rating 4 out of 5]

Dau 4 ⭐, dar ar fi undeva la 3.5 ⭐ mi-a placut povestea, mi-a placut ca o parte din actiune se petrece in Franta (in Paris), ia Felix este un personaj-copil simpatic si pe care nu ai cum sa nu il adori. Imaginea cafenelei detinute de mama sa m-a purtat spre acele timpuri. Dar, pentru ca există si un mare dar, actiunea ia o intorsatura ciudata. Si deja avem intrat in acțiune Senegalul, vrăjitorii, magia si alte astfel de elemente pe care eu personal, nu le-as fi amestecat in carte. De la jumătatea cartii, totul se schimba. Si nu neaparat intr-un sens bun. Dar cred ca merită sa o cititi si sa descoperiți o carte scrisa de Schmitt care se citește destul de repede. Eu am ascultat-o pe Audiotribe.

[Nata · Rating 3 out of 5]

Îmi place cum scrie Eric Schmitt, inserează prin textele lui teme și idei tare faine, doar că la unele cărți am impresia că a lucrat în grabă sau din plictiseală. Această lucrare fiind una dintre ele.

Cartea e scurtă și abordează nevoia unui om de a aparține unui loc, nevoia de înrădăcinare, o temă dureroasă pentru cei care au emigrat la un moment dat în viața lor sau pentru cei care s-au înstrăinat cumva de locurile natale.

Cartea e povestită din perspectiva unui băiat de 12 ani care dorește cu ardoare să își scoată mama din depresie. Având acest scop, reușește inocent și pur să ne atragă atenția asupra iubirii, fericirii și a unei vieții liniștite, fără să fii orbit de bani și muncă istovitoare care știrbește cu pași mici din sensul vieții tale.

[Honeymoon · Rating 5 out of 5]

Des défauts il y en a, comme partout, mais les qualités de ce livre les surpassent tous ! Merci pour ce moment de plaisir, de beauté et de sagesse.
Un rappel essentiel sur le fait que la spiritualité et la poésie quittent bien trop souvent nos quotidiens en laissant bien facilement place à une rationalité étouffante.
🌄🌃

[Zornitsa Grozdeva · Rating 5 out of 5]

Светът принадлежи на онези, които са избрали да не притежават нищо.

Романът е част от цикъла „Кръговратът на незримото”, в който авторът разглежда различните религии и техните духовни измерения през погледа на деца.

Какво се случва, когато минимумът илюзии необходими ни, за да оцелеем ни бъдат отнети? „Феликс и нев��димият извор” ни отвежда в предградие в Париж, където едно момче от африкански произход живее безгрижно със своята майка, заобиколен от приятели. Докато един ден двамата не се изправят пред опасността да изгубят всичко, което притежават. Неспособна за пореден път да се справи с подобна заплаха , Фату изпада в депресия и цялата отговорност за бъдещето им се стоварва върху малкия Феликс. С помощта на приятели и човек, представящ се за негов баща, Феликс и Фату заминават за Сенегал, за да се върнат при корените си, защото според африканските вярвания „само духът лекува духа”, но никое пътуване не е единствено физическо. В Африка всяко нещо има душа и Феликс открива, че съществува свят отвъд материалния.

А изворът е навсякъде и онзи, който гледа добре, ще го види.

[Fatima Al-Quwaie · Rating 2 out of 5]

هناك شئ ينقص هذا العمل لا أستطيع تمييزه، شئ اعتدت لمسه في أعمال شميت لا أجده هنا.
ربما الفرادة؟ ربما اللمسة الروحانية؟ ربما الرابط القصير بينه والقارئ؟
لا أعلم .. لا أعلم
كل ما أعلمه أن هذا العمل غير مكتمل ولا أراه يليق بـ إريك.
سأتقبل الرواية لو كتبتها كاتب آخر.

[Maria Stancheva · Rating 1 out of 5]

Скука и клишета в комбинация с несмешни духовитости.

[Théo · Rating 2 out of 5]

No me pareció un mal libro pero tampoco uno bueno, una novela breve con una corriente espiritual que tiene como protagonistas a una familia de africanos, lo cuál es poco común y me agradó sin embargo no creo ser el público objetivo, quizá le agrade a tu tía espiritista.

[Cristina Nica · Rating 4 out of 5]

"Mami mă obligă să adulmec Parisul. Parisul aromat, Parisul ca atare, Parisul jilav, Parisul miresmelor, dulceag, să miros fără filtru atât danful bulevardelor, cât și cel fermecat, al tunelurilor pe unde se afundă metroul. Mirosuri urâte nu există. Rău ar fi să nu mai existe mirosuri. Imensitatea colcăie, amenințătoare ori exaltantă, în spatele fiecărui detaliu, se prelinge, geme, fumegă.
<>

"...fiecare are dreptul la un minimum de iluzii pentru a putea supraviețui."

[Lady's Books · Rating 3 out of 5]

Félix, un băiețel de 12 ani, locuiește singur cu mama lui, care prin muncă asiduă și voioșie reușește să deschidă o cafenea
și să își câștige clienții. Echilibrul este tulburat iar Fatou devine o umbra a ceea ce a fost și Félixeste nevoit să o aducă
pe mama sa la viață pentru a nu o pierde de tot. Cu ajutorul așa zisului unchi Bamba, acesta apelează la vraci și vrăjitori
care se dovedesc a fi niște șarlatani. Singurul lucru care o va ajuta pe Fatou să își revină va fi întoarcerea acasă, pe
pământul african, pe malul fluviului Senegal une Félix va înțelege secretul izvorului invizibil.


Ce mi-a plăcut:
- capitolele scurte
- plot-ul este unul simplu
- am făcut cunoștință cu tradiții și elemente din cultura africană

Ce nu mi-a plăcut:
- mi-as fi dorit mai multă acțiune, mai mult context
- nu au fost suficiente detalii
- apăreau personaje așa din pom, iar Felix se ducea cu ele și avea deja încredere în ele

Este o lectură ușoară care îmbină tradițiile africane și conectarea cu natura. Chiar dacă acțiunea nu a fost foarte dezvoltată,
a fost destul de interesantă. O recomand iubitorilor de ficțiune și mai ales celor care citesc Eric-Emmanul Schmitt.

[Alireza · Rating 3 out of 5]

برای اشمیت ضعیف بود ولی در مجموع کار خوبی بود ...

- چرا پرنده ها پرواز میکنند ؟ آدمهای جدی بهت میگن برای تغییر مکان یا پیدا کردن غذا ولی اونا پرواز میکنن برای لذت بردن ، برای سرمستی لحظه ای ...
-دنیا متعلق به اوناییه که تصمیم گرفتن مالک هیچ چیز نباشن .

[Mahmoud · Rating 5 out of 5]

العالم ملك لأولئك الذين قرَّروا ألا يملكوا شيئًا

[Rita · Rating 4 out of 5]

L'EFFETTO CURATIVO DEI LEGAMI FAMIGLIARI

Niente da fare: questo potere di rubarmi il cuore con dei raccontini ce l'ha solo Schmitt! Oltre a trasmettermi un intenso senso di benessere e speranza con il suo finale, dopo le burrascose e dolorose emozioni suscitate dal passato di Fatou, "Félix e la fonte invisibile" mi ha conquistato principalmente a causa dei suoi protagonisti.
I personaggi secondari mi hanno divertito moltissimo e colpito con la loro bizzaria, ma anche fatto riflettere a lungo sul tema del diverso. Dal loro canto, Félix, Fatou e Félicien Spirito Santo (datemi un padre così!) hanno lasciato su di me un marchio decisamente più duraturo. Grazie a loro (e in una certa misura anche a zio Bamba) ho potuto capire il reale valore dei legami famigliari, il cui effetto curativo si rivela spesso più potente di qualsiasi fede o medicina.

"«Sei cristiano?».
«Sì. Molto credente. E tu?».
«Non lo so...»
«A chi ti rivolgi quando hai paura e vuoi capire?».
«A mamma».
L'unico essere a cui facevo ricorso era mamma. Il mio unico amore e il mio modello d'amore erano mamma. La mia religione era mamma."

[Cam david · Rating 4 out of 5]

3,5*/4*

Cette critique est pleinement influencée par le fait que j’aime beaucoup le style d’écriture d’Eric Emmanuel Schmitt. Le thème de se sentir vide en s’éloignant de ses racines culturelles était intéressant, mais je les trouver étrangement aborder. Un conte philosophie à l’écriture parfois lourde émotionnellement, mais aussi naïve comme le narrateur n’a que 12 ans apportant une certaine légèreté. Schmitt s’intéresse à l’animisme et à la culture africaine, se qui est toujours étrange lorsqu’aborder par un homme blanc dont ce n’est pas la culture, mais j’ose espérer qu’il a effectué suffisamment de recherche avant afin de rendre son récit fiable. Je ne m’y connais pas assez en animisme pour pouvoir le savoir malheureusement. Ses personnages son très extravagant et originaux, on s’y attache facilement. Le personnage de Madame Simone, une femme transgenre était sans doute ma préférer, mais l’emploi du terme transsexuel ma un peu déranger (terme qui peut avoir une connotation négative dans la communauté trans) ou le pire, travelotte qui est ultra péjoratif, mais sinon son personnage était bien et pas décrit de manière problématique et démontrait bien les problème qu’une femme trans peu avoir sur le marché du travail.
Un roman plein d’humanité qui nous encourage à accepter chacun, mais que je trouvais parfois l’approche un peu maladroite, mais comme à son habitude très bien écrit et structuré.

[Dana Cristiana · Rating 3 out of 5]

Such a diverse story!

This book both shocked me and made me laugh out loud several times. We see the perspective of Felix in third person and his mother, Fatou. She descends into madness when things start going down, so it's up to her son and the community to take care of her.

A character from her past shows up and this is how her healing starts, but not until they tried everthing.

A short book that was in the middle ground for me. I still appreciate the author's work, there were just others that I enjoyed more. :)