Rust en Vreugd

Rust en Vreugd #1

by Hendrik Groen

Een bitterzoete schets van een typisch Nederlands fenomeen: de volkstuinvereniging.

Als Emma Quaadvliegh na het overlijden van haar man oude papieren opruimt, vindt ze een vergeten inschrijving terug voor een tuinhuisje op ‘Rust en Vreugd’. Ongemerkt is er elf jaar wachttijd verstreken, ze kan nu elk huisje krijgen dat vrijkomt. Emma wordt bij de eerste bezichtiging op slag verliefd op een gezellig, rommelig tuinhuisje met dito tuin en ze besluit impulsief: ik kan wel wat afleiding gebruiken, ik neem het! Dat ze geen verstand heeft van tuinieren maakt gelukkig niet veel uit, want aardige buren bieden direct hun hulp aan.

Ook de voorzitter van de vereniging komt onuitgenodigd op de thee. Om kennis te maken, maar vooral om haar te wijzen op de regels met betrekking tot de hoogte van de heg, het bestrijden van het onkruid en de verplichte algemeen onderhoudsbeurten. Het gesprek verloopt wat stroef. Emma vermoedt dat de voorzitter haar niet meteen in de categorie ‘nette tuinders’ indeelt.

Al snel blijkt dat het er tussen de tuinders in het prachtige groene paradijs niet altijd even vredelievend aan toe gaat. Toch is Emma vastbesloten er hoe dan ook iets moois van te maken. Maar wilden Adam en Eva dat ook niet?

Genres: Fiction, Roman, Audiobook, Humor

285 pages, Paperback

First published November 2, 2021

About the author

Hendrik Groen, pseudonym of Peter de Smet, is a Dutch writer. He is the author of the book Pogingen iets van het leven te maken: Het geheime dagboek van Hendrik Groen, 83¼ jaar (The Secret Diary of Hendrik Groen, 83¼ Years Old) published in 2014. That book was awarded in 2016 with the Audience Award for the Dutch Book. The sequel Zolang er leven is: het tweede geheime dagboek van Hendrik Groen, 85 jaar (On the Bright Side: The New Secret Diary of Hendrik Groen) appeared in 2016.

For years it was unknown who was hiding behind the pseudonym. This led to speculation about who it could be. Names from Sylvia Witteman to Arnon Grunberg were mentioned. Both De Volkskrant and NRC Handelsblad revealed almost simultaneously in 2016 that Peter de Smet was 62-year-old. De Smet responded with the words that 'he is not waiting for publicity' and 'has no sense in the fuss about fame'.

The Secret Diary of Hendrik Groen, 83¼ Years Old in 2016 won the Audience Award for the Dutch Book. This prize was not personally collected by the author.

In 2017, the books were filmed and broadcasted by Omroep MAX as the television series Hendrik Groen's Secret Diary. Screenwriter Martin van Waardenberg once again confirmed that De Smet was the man behind the pseudonym. In 2017, a stage adaptation was also brought to the stage under the direction of Gijs de Lange. Beau Schneider played the role of Hendrik Groen.

Reviews

[Dana · Rating 4 out of 5]

Heerlijk kneuterig, een soort Jip en Janneke voor volwassenen.

[Willemijn · Rating 4 out of 5]

I'm in two minds about Hendrik Groen's latest book. He is one of my favourite authors and I read the whole book in one day, but I can't help feeling it was all a little too familiar. It feels like an "old" concept, but applied to a new location/situation. This book revolves around main character Emma, who joins an allotment garden community after losing her husband. In many ways, the story is reminiscent of The Secret Diary of Hendrik Groen, 83¼ Years Old.

The gardeners have unnecessary arguments about trivial things. The garden association's management try to enforce bizarre rules from a rulebook that no one has ever read. A small group of friends try to oppose the management, in order to bring a little joy back into the gardening community. Their "club" quickly becomes a group of good friends. All of these things are a little bit too similar to the daily life in a retirement home, that is described in Hendrik Groen's aforementioned book. The only thing that surprised me, was the twist at the end. I really didn't see that coming.

I think I gave this author's previous five books all 5 stars, but I'm going to have to give this one 4 stars. I like it, but I don't love it as much as Hendrik Groen's other books.

[Job Bunt · Rating 3 out of 5]

Grappig boek voor tussendoor. Wel echt een vloek om de bladzijde dus dat is jammer.

[Jan · Rating 3 out of 5]

Emma huurt een volkstuin op het complex ‘Rust en Vreugd’. Er lopen enkele opvallende types rond. Met een klein aantal raakt zij bevriend, met anderen kan zij zich goed verstaan, maar tussen haar en de voorzitter van de vereniging botert het niet en komt het tot confrontaties.
Het is een vermakelijk verhaal, een gezellige vertelling, in een eenvoudige stijl en met humor gebracht. Het is geen hoogstaande literatuur met veel diepgang, maar voor mij was het aangenaam verpozen in deze Hendrik-Groense-wereld van tuiniers. Een voor mij persoonlijk aardige bijkomstigheid is, dat ik dit boek heb gekregen bij mijn afscheid van gemeente Haarlemmermeer, van een oud-collega die beroepshalve uitstekend thuis is in de planten- en dierenwereld, terwijl mijn eigen tuin aan een opknapbeurt toe is. JM

[Arjen · Rating 2 out of 5]

Dit is het tweede boek van Hendrik Groen dat ik lees. Het eerste (Pogingen wat van het leven te maken) viel bij mij in goede aarde; er is noet zo veel hoogstaande Nederlandse comedy. Inmiddels zijn we een hele stapel Hendrik Groenboeken verder en ter afwisseling leek het mij leuk er weer eens eentje te lezen. Kort gezegd: ik was er niet weg van.

De karakters zijn allemaal nogal eendimensionaal en dat geldt al helemaal voor de verhaallijn. Het wel en wee van een tuinierdersvereniging (bijna een camping) biedt meer dan genoeg gelegenheid voor aardige invalshoeken, maar de millitante voorzitter, het Turkse gezin, het biologische juppengezin, het stel Jehova's getuigen, de alleenstaande vrouw: alle typetjes voldoen aan alle vooroordelen. Dat maakt het boek weinig boeiend.

Rust en Vreugd is het fastfood onder de boeken: je racet er doorheen, er zitten geen moeilijke stukjes in, alles smaakt ongeveer het zelfde en achteraf heb je een beetje spijt dat je je tijd er aan hebt besteed. Twee sterren omdat ik denk dat er wel een publiek is voor dit boek. Vooral mensen die niet graag lezen en op vakantie toch een boek mee willen nemen.

[Laura van Dijk · Rating 3 out of 5]

Het was prima, niet zo baanbrekend zoals ik normaal over Hendrik Groen schijf. Natuurlijk is het ontzettend knap hoe je met zoveel personages (ik denk wel 10+) iedereen qua karakter zo verschillend kan schetsen én dat het ook nog blijft hangen.

Jammer dat er op het einde iets gebeurde wat in mijn ogen eerst niet had gehoeven maar achteraf ik ook inzie dat het iets ‘moois’ was. Waardoor een tweede deel van dit boek was geboren (die net uitgekomen is!).

Wel laat ik Hendrik Groen voor nu even links liggen en pak z’n laatste 3 boeken die ik nog moet lezen op een ander moment op!

[Rosanna · Rating 5 out of 5]

Heel leuk boek. Hoe krijgt de Groen het voor elkaar om een luchtig boek te maken waar je toch iets bij voelt. Helemaal meegeleefd met de tuinders van Rust en vreugd. Wel sterretje minder omdat er een hondje doodging.

Update: kon het niet laten. Denk er nog aan en vind het echt wel een leuk boek. Toch 5 sterren 🌟

[Naomi · Rating 4 out of 5]

Een kort maar heerlijk boek. Hendrik Groen is met gemak een van mijn favoriete auteurs, en dat ook nog van Nederlandse bodem! De droge Hollandse humor is ook in dit boek weer terug te vinden. Met de nodige 'drama' in de tuin was het net zo vermakelijk als de dagboeken van Hendrik Groen. Wellicht wat minder emotioneel en wat kneuteriger, maar dat kan ik enorm waarderen. Na een zwaar beladen boek kan ik altijd terugvallen op Hendrik. Ik raad dit dan ook zeker aan als een heerlijk tussendoortje of als je uit een readingslump wilt komen.

[Jitske · Rating 3 out of 5]

Leuk, maar toch ook wel weer meer van hetzelfde. Groepje onwaarschijnlijke vrienden met rechtvaardigheidsgevoel neemt het op tegen kleinzielige conservatieve gevestigde orde. Niets nieuws voor Hendrik Groen dus, maar lekker geschreven en zeker vermakelijk.

[Chardonay Willard · Rating 5 out of 5]

Wat een boek, wat een boek!

Ik heb echt om sommige stukken zo hard gelachen. Nu wil ik ook wel een tuintje hebben bij Rust en Vreugd. Dan sluit ik mij wel aan bij de klavertje vier club. Daar valt echt veel lol mee te beleven.

Toen ik hem zag staan in de winkel las ik de achterkant en zag ik dat dit niet meer over bejaardentehuizen ging. Ik twijfelden heel erg of ik het dan wel leuk ging vinden. En nu blij met de keuze om hem te lezen. Ik heb heel veel gelachen en ook wel een traantje gelaten.

Het boek bevat echt wel veel humor, actie/reactie, doorzettingsvermogen en veel rust en vreugde. Zeker een aanrader!

[Eva · Rating 2 out of 5]

Volgens de flaptekst is dit boek een schets van het fenomeen 'de volkstuinvereniging', en het woord 'schets' is wel goed gekozen, vind ik. Rust en Vreugd voelt niet als een roman, meer als een verzameling anekdotes. Het is een beetje Luizenmoeder-achtig, ook wat de karikaturale personages betreft. En dat werkt leuk in een serie, maar in een boek – meh.

Het voelt vooral zo 'schetserig' door het vertelperspectief. Groen zet een alwetende verteller in en bekijkt alles een beetje van een afstandje. Er is wel een soort hoofdpersoon, maar die komt niet in elke scène voor en je krijgt weinig mee van het gevoelsleven van de personages.

Al met al niet echt wat ik zoek in een boek, maar ik heb zeker gegniffeld om Rust en Vreugd.

[Triin Soom · Rating 5 out of 5]

Kellele Groeni raamatud meeldivad, ja mulle igatahes meeldivad, siis meeldib see ka. Ja no sõda ühistu juhatusega on mulle eriti südamelähedane teema. Kasutaks siinkohal juhust ja tervitaks oma eelmise ühistu juhatuse liikmeid. :D Ma tänan jumalat, et sealt ära saime kolitud, sest praeguse ühistu võiks tõesti Rõõmu ja rahu ühistuks ristida. :)

[Yvonne Van · Rating 4 out of 5]

Vlot, grappig geschreven boek over machtsverhoudingen op een tuincomplex

[Liis · Rating 4 out of 5]

Rõõmust ja rahust on see raamat väga kaugel, aga seda heas mõttes 😁 See ei ole minu lemmik Groeni raamat, aga sellegipoolest väga hea ja omamoodi vimkaga nagu kõik tema raamatud.

[Bea Stroucken · Rating 4 out of 5]

Dictatuur op de Volkstuin. Prachtig voorgelezen door TV-Hendrik Groen, Kees Hulst

[Faloesy · Rating 3 out of 5]

Er gebeurt niet superveel en weer hele korte hoofdstukken, maar erg grappig en vermakelijk. Kort boek, met leuke personages. Aanrader, zin in deel 2

[Sara · Rating 3 out of 5]

Leest als een trein (in de trein) 🚞

[Leonie · Rating 3 out of 5]

Duurde lang voordat ik in t verhaal zat en t einde gaf niet echt voldoening, maar wel leuk

[Janine Van · Rating 4 out of 5]

Leuk boek, leest lekker weg. Deze keer over de perikelen in een volkstuin. Emma Quaadvliegh komt als nieuwe bewoonster en al gauw blijkt dat het zittende bestuur er niet van houdt als anderen zich gaan bemoeien met het reilen en zeilen. Emma en haar buurvrouw Roos weten al snel een clubje gelijkgestemden bij elkaar te krijgen (klavertjevier vier) en ze nemen het op tegen het bestuur, maar organiseren ook allerlei leuke gezellige dingen om de sfeer in de tuin te verbeteren.

[Wouter · Rating 4 out of 5]

Elke Hendrik Groen is raak. Dit kun je altijd lezen: of het leven mee zit of tegen.

[Sarissa Ilya · Rating 5 out of 5]

Het is een tijd geleden dat ik zo’n heerlijk boek gelezen heb. Het is alledaags, luchtig en grappig met een knaller van een einde (letterlijk..). Wil meteen meer lezen van Hendrik Groen!

[Chris Hendrickx · Rating 3 out of 5]

Weer een heerlijk boek van Hendrik Groen over het reilen en zeilen op een tuinhuisjescomplex. Zalig, no nonsens lezen !

[Lauren | laurenbetweenthelines · Rating 3 out of 5]

Iedereen kent ongetwijfeld Nederland’s liefste en bekendste opa Hendrik Groen. Na vorig jaar intiem afscheid te hebben genomen van een Hendrik in beginnend stadium dementeren krijgen de lezers nog een extraatje voorgeschoteld: ‘Rust en vreugd’, met deze keer Emma in de hoofdrol.

Emma Quaadvliegh (met qu en vlieg met gh) stoot op een schattig tuinhuisje op volkstuinvereniging Rust en Vreugd. Al snel zal Emma je een glimlach op het gezicht toveren, ze is erg gevat, grappig en kan het vaak niet laten om kleine fratsen uit te halen met de andere eigenaren, of ze een klein steekje onder water te geven net zoals we vroeger Hendrik en Evert kenden.

Er komen een hele reeks schattige oudjes op je pad die je hart alweer zullen veroveren en een aantal minder schattige die je zal verwensen. Pret gegarandeerd want bij volkstuinvereniging Rust en Vreugd is het zoals je al kan raden allesbehalve rustig maar meestal wel vrolijk, gelukkig.

Lieve Emma,

Wat een geweldig omaatje ben je toch. Voor je leeftijd nog een actieve, kranige dame met een goed gevoel voor humor. Je bent nog erg goed bij de pinken en het is uiterst schattig hoe je met de mede-eigenaren als Herman, Roos en vele anderen omgaat. Je lijkt wel een vrouwelijke versie van meneer Groen en dat mag je gerust als een heel groot compliment beschouwen.

‘Rust en vreugd’ werd een knotsgek avontuur voor jou en je vrienden, aan leven in de brouwerij geen gebrek. Een kleine subtiele verwijzing naar meneer Groen deed me wat nostalgisch terugblikken. Zit er in dit verhaal van jullie geen vervolg? Ik vermoed toch van wel en als dat niet zo is dan heb ik er ook vrede mee.
Je laat net zoals Hendrik een zachte maar merkwaardige indruk na op mensen.

Op naar de lente Emma!

Hendrik Groen levert met ‘Rust en vreugd’ alweer een uiterst schattig en grappig verhaal af, eentje waarin veel thee (en wijn) gedronken werd en dat kan ik de lezer alleen maar ten sterkste aanraden: neem er een drankje bij en geniet van dit lichtje tussendoortje.

[Leelo · Rating 4 out of 5]

Ettevõtlikud ja reipad vanainimesed on kuidagi sümpaatsed, eriti need Hendrik Groeni omad. Vinguviiuldajad ja kiusupunnid hoidku alt, või õigemini, olgu inimesed. Peeni süvapsühholoogilisi portreid siit ei leia, samas pole ka silte pandud ja tegelaste olemuse kohta võib lugeja ise oletusi-järeldusi teha. Tempokas hilisõhtune heatuju-lõõgastumisraamat. Hedonismiõpetus edasijõudnule. PS Aiamaa pidamiseks ei pea tingimata ise küünarnukkideni mullas tuhnima. Pügatud muru pakub silmale rõõmu olenemata sellest, kes niidukit lükkas.

[thereadingdogmom · Rating 5 out of 5]

Ik vond dit boek echt heel erg leuk! Het heeft me zo laten lachen, precies waar ik aan toe was. Het is een simpel verhaal, over een volkstuin waar hele normale en hedendaagse dingen gebeuren, maar door de humor was het verhaal zo levendig. Naast de humor vond ik ook echt dat er diepgang en verschillende emoties voorkwamen in het boek. Je leeft ontzettend mee met de personages uit het boek, in zowel hun hoogtepunten als diepte punten. Ben je op zoek naar een boek wat lekker wegleest, waar je niet teveel over hoeft na te denken en met een goed potje humor? Dan raad ik dit boek helemaal aan!

[Ellis · Rating 4 out of 5]

Heerlijk hoe Hendrik Groen over oude mensen en hun struggles praat. Je zou denken dat als je ouder word, je op een gegeven moment relaxter word, maar niets is minder waar. Sommigen zijn geboren om altijd kinderachtig te blijven doen. Gelukkig schrijft hij ook over lieve mensen, hoor. Elke emotie is te voelen door Groen’s ontzettend fijne schrijfstijl. Kan niet wachten op zijn volgende boek!

[Wouter]

Emma was net begonnen aan haar zevende boek sinds haar komst op het tuincomplex. In de hoek van haar huisje stonden nog drie stapels te lezen boeken, een stuk of vijftig in getal, opgespaard in al die jaren dat ze er te weinig aan toekwam. Buiten waaide het te hard om rustig te lezen, dus zat ze binnen in haar luie stoel, een pot thee binnen handbereik.

[Hanny Ouden · Rating 1 out of 5]

Ik had al zo vaak gehoord dat de boeken van Hendrik Groen uitermate vermakelijk waren dat ik besloot er maar eens eentje te lezen. De beschrijvingen van de relaties tussen de bewoners en de conflicten met de bestuursleden van een volkstuinencomplex vond ik echter heel erg flauw. Je moet er niet aan denken om zulke kullebul in het echte leven mee te maken en erover lezen vond ik misschien nog wel vervelender.

[Laura · Rating 3 out of 5]

Leuk, weer een lekker wegleesboek. Het einde is wel wat te dramatisch en het is ook minder hilarisch dan zijn andere boeken, maar het onderwerp is erg leuk en het echt kneuterig-Hollandse wordt heel goed weergegeven.

[Layla · Rating 5 out of 5]

I loved this! As someone with an allotment/volkstuin I found some of the situations and conversations hilarious and very recognisable.
It was a short, fast paced book that I will definitely listen to again. The narrators voice was very fitting too.
The ending was unexpected.