Myself with Others: Selected Essays

by Carlos Fuentes

In Myself with Others , Fuentes has assembled essays reflecting three of the great elements of his autobiography, love of literature, and politics. They include his reflections on his beginning as a writer, his celebrated Harvard University commencement address, and his trenchant examinations of Cervantes, Gabriel Garcia Marquez, and Borges.

Genres: Essays, Literature, Biography, Writing, Nonfiction

214 pages, Paperback

First published January 1, 1988

About the author

Carlos Fuentes Macías was a Mexican writer and one of the best-known novelists and essayists of the 20th century in the Spanish-speaking world. Fuentes influenced contemporary Latin American literature, and his works have been widely translated into English and other languages.

Fuentes was born in Panama City, Panama; his parents were Mexican. Due to his father being a diplomat, during his childhood he lived in Montevideo, Rio de Janeiro, Washington, Santiago, and Buenos Aires. In his adolescence, he returned to Mexico, where he lived until 1965. He was married to film star Rita Macedo from 1959 till 1973, although he was an habitual philanderer and allegedly, his affairs - which he claimed include film actresses such as Jeanne Moreau and Jean Seberg - brought her to despair. The couple ended their relationship amid scandal when Fuentes eloped with a very pregnant and then-unknown journalist named Silvia Lemus. They were eventually married.

Following in the footsteps of his parents, he also became a diplomat in 1965 and served in London, Paris (as ambassador), and other capitals. In 1978 he resigned as ambassador to France in protest over the appointment of Gustavo Diaz Ordaz, former president of Mexico, as ambassador to Spain. He also taught courses at Brown, Princeton, Harvard, Penn, George Mason, Columbia and Cambridge.

---
کارلوس فوئنتس در ۱۱ نوامبر ۱۹۲۸ در پاناماسیتی به دنیا آمد. مادرش برتا ماسیاس ریواس و پدرش رافائل فوئنتس بوئه‌تیگر است. پدر وی از دیپلمات‌های مشهور مکزیک است. وی سفیر مکزیک در هلند، پاناما، پرتغال و ایتالیا بود.

دوران کودکی‌اش در واشنتگتن دی.سی. و سانتیاگوی شیلی گذشت. فوئنتس در دانشگاه مکزیک و ژنو در رشتهٔ حقوق تحصیل کرد. او به زبان‌های انگلیسی و فرانسه تسلط کامل دارد.

آثار
* مرگ آرتمیوکروز، ۱۹۶۲
* آئورا، ۱۹۶۲
* زمین ما،‌ ۱۹۷۵
* گرینگوی پیر، ۱۹۸۵
* ملکهٔ عروسک‌ها
* آسوده خاصر، ترجمهٔ محمدامین لاهیجی.
* مرگ آرتمیو کروز، ترجمهٔ مهدی سحابی.
* آئورا، ترجمهٔ عبدالله کوثری.
* سرهیدا.
* خودم با دیگران (به تازگی با نام از چشم فوئنتس) ترجمهٔ عبدالله کوثری.


---
Carlos Fuentes Macías fue un escritor mexicano y uno de los novelistas y ensayistas más conocidos en el mundo de habla española. Fuentes influyó en la literatura contemporánea de América Latina, y sus obras han sido ampliamente traducidas al inglés y otros idiomas.

Fuentes nació en la ciudad de Panamá, Panamá, sus padres eran mexicanos. Debido a su padre era un diplomático, durante su infancia vivió en Montevideo, Río de Janeiro, Washington, Santiago y Buenos Aires. En su adolescencia regresó a México, donde vivió hasta 1965. Estuvo casado con la estrella de cine Rita Macedo de 1959 hasta 1973, aunque era un mujeriego habitual y, al parecer, sus asuntos - que se ha cobrado incluyen actrices como Jeanne Moreau y Jean Seberg, su llevados a la desesperación. La pareja terminó su relación en medio del escándalo, cuando Fuentes se fugó con un periodista muy embarazada y entonces desconocido de nombre Silvia Lemus. Se casaron finalmente.

Siguiendo los pasos de sus padres, también se convirtió en un diplomático en 1965 y sirvió en Londres, París (como embajador), y otras capitales. En 1978 renunció al cargo de embajador en Francia en protesta por el nombramiento de Gustavo Díaz Ordaz, ex presidente de México, como embajador en España.

Reviews

[Jonfaith · Rating 5 out of 5]

Simply brilliant, especially the gracious aside to Thomas Mann.

[Moshtagh hosein · Rating 5 out of 5]

فرهیخته ترین نویسنده‌ی نسل بوم،استادانه خودش و معاصرانش را نقد می‌کند.

[Livewithbooks · Rating 2 out of 5]

چرا من هیچی ازش نفهمیدم ☹️ خیلی از خودم ناامید شدم

[Arif Abdurahman · Rating 4 out of 5]

Dalam Myself with Others, Fuentes mengumpulkan esai yang mencerminkan tiga elemen besar dari karyanya: otobiografi, kecintaan pada kesusasteraan, dan politik. Renungannya soal mengapa ia menjadi seorang penulis, ceramahnya di Universitas Harvard, dan beragam ulasan tajam tentang Cervantes, Gabriel Garcia Marquez, Borges dan tokoh sastra kanon lainnya. Narasinya enak, lebih merupakan esai sastrawi ketimbang kritik sastra akademis.

[Ali · Rating 3 out of 5]

مجموعه مقالات زیبای فوئنتس در مورد نویسندگان دیگر که می شناخته. این کتاب را عبدالله کوثری به فارسی برگردانده. ترجمه های کوثری ، دو حسن بزرگ دارند، یکی انتخاب و دیگری زبان ترجمه.

[Hasan Mihrican · Rating 2 out of 5]

Yalnızca edebiyat/sanat teorisine ilgi duyanlara önerebilirim.

[Amir · Rating 3 out of 5]

اولین مقاله= بهترین مقاله
از بین بقیه‌ی مقاله‌ها اونی که مربوط به کوندرا هست قابل فهم‌تره. بقیه چنان پر از ارجاعاته -اکثرا هم به متونی که به ترجمه نشدن- که عملا کاری نمیشه کرد در برابرشون،جز پرسیدن این سوال که چی شد؟

[parisa]

shows me the new way to read a good book !

[Bahareh Sharifi · Rating 4 out of 5]

قسمت اول کتاب را به راحتی می شود خواند و لذت برد. ولی برای فهم بقیه مقالات باید هم از تاریخ آمریکای جنوبی و هم فرهنگش آگاهی داشته باشی و هم با آثار ادبی معرفی شده در کتاب آشنا باشی.

[Mahdie Ghasemi · Rating 5 out of 5]

فکر نکنم هیچ حال توی زندگیم انقدر به دیدن یه فیلم ژاپنی با توصیفات کسی ترغیب شده باشم.

[T.M. Spooner · Rating 5 out of 5]

Great book. Reading this one led me to Gogol and Kundera.

[Aminyousofi · Rating 5 out of 5]

شاهکار بی همتا... ای کاش بتونم روزی اینطور بنویسم... ترجمه فوق العاده و یک اثر هنریه...
بهترین نقد بر دن کیشوت اثر سروانتس در این کتاب هست.

[Cerberus · Rating 4 out of 5]

کارلوس فوئنتس در این کتاب برداشت‌های شخصی خودش را در مورد نویسندگان موردعلاقه‌اش و آثار درخشانشان بیان می‌کند. او ابتدا از خودش می‌گوید که چطور نویسنده شد و چگونه آئورا را نوشت. سپس زبان به ستایش شهسوار فرهنگ لاتینی‌اش، دن‌کیشوت، و خالق اراسموسیست آن، سروانتس، می‌گشاید. گریزی به دیدرو و گوگول زده و از سینمای آزاد دوست عاصی‌اش، لوئیس بونوئل، صحبت می‌کند. بخش مرتبط با خورخه لوئیس بورخس خود داستان کوتاه مستقل و درخشانی‌ست شایسته‌ی بهترین تعریف و تمجیدها. در ادامه بهار پراگ، کوندرا، آن «ک» دیگر، غول اسلاو، با آن چشمان خاکستری سیال، قهرمان فصل خشم و اشک. و در انتها، گابریل گارسیای دوست‌داشتنی و صد سال تنهایی‌اش. همه و همه حضور دارند تا یکی شده، مخاطب را مورد خطاب قرار داده و هنر، سیاست، تاریخ و خاصه، ادبیات را، توضیح دهند، بیاموزند، و منتظر بمانند که کسی - شاعری، دیوانه‌ای، تمناکننده‌ی دوباره‌ای - سربرآورد و ادامه‌دهنده‌ی راه آنان - راه شعر، ادبیات، رمان، آزادی و تخیل - باشد.
بخش سوم و انتهایی کتاب سیاسی‌تر بوده و شامل یک سخنرانی، یک مصاحبه و یک متن توصیفی از مادر معنوی آمریکای لاتین، یعنی اسپانیاست. در مجموع چیزها آموختم اما همچنان با اغلب عقاید سیاسی این جمع زاویه دارم. تمام.

[Basholoa]

So far, I've only read his novella collection, "Constancia and Other Stories for Virgins" and this collection of essays. Had a hardback copy of the essays until recently, stolen out of my cart while at the grocery. I was halfway through his words on that strange fish, Gogol. I was furious. When I got home I ordered a copy from Kindle. No impulse control? Call it what you will, it sure felt good to listen to the rest of what Carlos had to say about Gogol despite having had my pocket picked. Of the stories, I especially enjoyed the one based on Benjamin.

[sAmAnE · Rating 3 out of 5]

خودم با دیگران کتابیه که فوئنتس در مورد خودش و آثارش و همچنین برخی نویسندگان دیگر که مورد توجهش بودند، نوشته. به نظرم خوندنش به همه پیشنهاد نمیشه چون باید حتما دیدی کلی از نویسندگانی که فوئنتس در موردشون نوشته، داشته باشیم و اینکه حداقل آثار خودش رو خونده باشیم.

[Nicholas · Rating 4 out of 5]

Insightful, witty, touching.

[Banu]

Yetiştirilme tarzım bana kültürlerin birbirlerinden soyutlanmış olmadığını, kendilerinden farklı olanla ve kendilerine meydan okuyanla ilişkiden yoksun bırakılınca yok olduklarını öğretmişti. Okumak, yazmak, öğretmek, öğrenmek, hep uygarlıkları birbiriyle tanıştırmayı erek edinmiş etkinliklerdi. O günlerde bilinçli olmayarak böyle düşünüyordum, bugünse hayli bilinçli bir şekilde, hiçbir kültürün soyutlanmışlık içinde kimliğini koruyacağına inanmıyorum; kimlik, ilişki sayesinde, tırtıklarla, atılımlarla elde edilir.

**

Fanger, Nikolay Gogol’un Yaratılması’nda Sartre’nin savını kısaca özetliyor. Görüldüğümüzü bilmek, kendimizin dünyada görüldüğünü ve dünyanın bakış açısıyla görüldüğümüzü bilmektir. Ben, olasılıklardan oluşuyorum. Ben ne değilsem oyum ve neysem o değilim, ama hep dünyanın gördüğü ölçüde oyum ya da ben değilim. Dünyanın gözleri beni birine dönüştürüyor. Beni algılayan öteki, ‘olasılıklarımda gizli ölümü’ temsil ediyor. Başkası için, bir tasarı değil, bir olguyum. Olacak değilim, olmuşum. Bitmişim,tamamlanmamışım. Başkasının bakışı benim kurgusal olasılıklarımı tüketmiş, bitmemiş durumda sürgit bir varlığa sahip değilim artık.

**

1) http://atopia.tumblr.com/post/3017354...

2) http://atopia.tumblr.com/post/3017697...