Göçmen kuşlardır leylekler. Her bahar Avrupa'ya gelir, yaz sonunda tekrar Afrika'ya doğru yola çıkarlar. Ama bu yıl geri dönmeyecekler.. Louis Antioche'un kayıp leyleklerin sırrını çözmek için çıktığı yolculuk kısa sürede kabusa dönüşür. Parçalanmış cesetler, nereden çıktığı belli olmayan katiller... Arayışı onu, Bulgaristan'daki Çingene mahallerinden işgal altındaki toprakların güneşte kavrulan kibutzlarına, Orta Afrika Cumhuriyeti'nin balta girmemiş ormanlarından Kalküta'nın araka sokaklarına kadar götürecektir. Hatta cehenneme kadar...
Sınır tanımayan bir hayal gücü, kusursuz bir kurgu, tüyler ürpertici şiddet sahneleri, nefes nefese bir gerilim. Jean-Christophe Grange'yi bu tarzın zirvesine çıkaran, Kızıl Nehirler'i dünya çapında bir başarıya ulaştıran bu nitelikler, Leyleklerin Uçuşu'nda da var. Korkutucu bir yolculuk, şaşırtıcı bir kitap!
"Kızıl Nehirler ve Taş Meclisi'ni okudum. İnanıyorumki biz polisiye roman yazarları çok sağlam, sıkı, sarkmayan, soluk soluğa okunan bir kurguyla, edebiyatın temel işlevi olan insan benliğine yolculuğu gerçekleştirebiliriz." - Ahmet Ümit-
"Yeni bir Stephen King, Soluk soluğa bir tempo, dozu hiç azalmayan bir gerilim, gerçeküstü şiddet sahneleri. Grange inanılmaz bir ustalık sergiliyor." - VSD, Fransa-
Jean-Christophe Grangé est un journaliste, reporter international, écrivain, scénariste né le 15 juillet 1961 à Boulogne-Billancourt. Il est l'un des rares écrivains français dans le domaine du thriller à s'être fait un nom aux États-Unis. Après une maîtrise de lettres à la Sorbonne (axée sur Gustave Flaubert), il devient rédacteur publicitaire, puis travaille pour une agence de presse. En 1989, à 28 ans, il devient grand reporter international, travaillant pour des magazines aussi divers que Paris Match, le Sunday Times ou le National Geographic. Puis il devient journaliste indépendant en créant la société L & G. Dès lors, il se débrouille pour monter financièrement tous ses voyages lui-même. Les reportages qui en sont issus, le mènent aux quatre coins du monde et constituent une importante source d'inspiration pour ses écrits littéraires. C'est au cours de cette période qu'il obtient deux récompenses importantes dans le monde journalistique : le Prix Reuter (1991) et le Prix World Press (1992). En 1994, il écrit son premier roman Le Le Vol Des Cigognes, plus remarqué par les critiques littéraires (qui vantent son « imagination féconde ») que par le grand public. Toutefois, son second roman paru en 1998, Les Riviéres Pourpres, ne passera pas inaperçu. Le succès auprès du public se confirmera d'ailleurs en 2000, année où le roman est adapté au cinéma. En cette même année 2000 paraît Le Concile de Pierre. En 2003, il publie L'Empire des loups. En 2004 sort La Ligne Noire, premier tome d'une trilogie de romans sur la « compréhension du mal sous toutes ses formes ». Au niveau des ventes, le succès ne se dément pas avec le deuxième volet de cette trilogie, Le Serment Des Limbes sorti en 2007. Parallèlement à sa carrière de romancier, il continue à travailler pour le cinéma : outre l'adaptation des Rivières pourpres, il a également écrit le scénario de Vidocq (de Jean-Christophe Comar dit Pitof en 2001) et a collaboré à la plupart des réalisations ou projets tirés de ses romans. Il s'est lancé dans l'écriture d'une histoire originale pour une bande dessinée en trois volumes, La Malediction De Zener, dessinée par Philippe Adamov. Il s'agit du prologue du roman Le Concile de Pierre. Il sort Miserere en 2008 et La forêt des Mânes le 2 septembre 2009 (fin de la trilogie du mal, après La Ligne noire et Le Serment des limbes). Selon l'auteur, il s'agit d'« une remontée vers le Mal primitif et préhistorique ». Le Passager, son dernier roman, sort en sept
Me ha gustado, si bien al principio el libro me parecio de ritmo lento y no me llamaba mucho la atención, conforme fuí avanzando fue ganando en ritmo y acción. Es el primero que leo de este escritor pero está claro que no será el último. # 10. Un éxito de ventas (bestseller) de la década de 1990. Reto popsugar 2021.
Me ha gustado mucho. Me ha mantenido en tensión, deseando saber y a la vez temiendo lo que venía a continuación... Tiene varias tramas entrelazadas y algunos personajes de los que me hubiera gustado saber más, así que cuando terminé el libro me hubiera gustado continuar leyendo, pero el libro terminó y todo quedó cerrado... No es que falte nada, pero te quedas con ganas de más porque ha sido una lectura muy intrigante y, en ciertos momentos, desasosegante. Deseando leer más novelas de este autor
Бру-та-лия! Напипах автора, след като случайно попаднах в читанка на романа "Пурпурните реки" (филмът много ми се беше всладил навремето). Реших обаче да започна с първия роман изобщо в кариерата на тоя френски психар, който също е качен в сайта и не съжалих изобщо. Мой тип книжле - кратко, без излишно разтягане на локуми, задъхано действие - главният герой за няколко седмици изръшка Швейцария/Франция, България, Израел и се забоде в джунглите на Централна Африка, за да разплете мистерията, започнала със смъртта на прочут орнитолог, открит мъртъв в щъркелово гнездо. Убедих се, че европейските остросюжетни творци (кино/литература и изобщо) са изроди безподобни (припомнете си, освен гореспоменатия, филмите "Леон", "Доберман"... романа на Паскал Брюкнер и страхотната филмова адаптацията на Полански -"Горчива луна" и пр., и пр. - сещам се на прима виста за тези заглавия, ама схващате идеята...) - убийствата с разчленявания и кражбите на органи по "пътя на щъркелите" валят "на килограм", научната фактология (в т.ч. и медицинска) е достъпно и увлекателно представена... И за финал - готов съм да простя на Гранже даже крайно нелепия образ на любителя орнитолог - Райко Николов (част от действието, вече споменах, протича и в България през 1991), циганин от Сливен, който живееше в катун, ама успяваше да си води научни записки в тетрадка на, кхъ-кхъ, развален английски, ха-хаха... това ще коства половин точка на книгата, но все пак 4,5!!!
Una historia que comienza para el protagonista como una aventura para desconectar de la vida dedicada al estudio. Desde luego aventuras y países recorrerá sin duda. Una historia que se complica con personajes, asesinatos y horrores. Este escritor cuenta las cosas con todo lujo de detalles truculentos, no se anda por las ramas. La historia me ha parecido muy buena y me ha tenido enganchada desde el principio. El protagonista es un “investigador” novel e inusual, cuya tenacidad y el no asustarse ante lo que descubre nos ha llevado a una gran historia.
Seguramente no voy a ser justa en mi reseña de este libro, me decidí a leerlo porque salió en un club de lectura que estoy y hacía mucho que lo tenía pendiente. Además me lo habían recomendado muchas veces y como ya leí Ríos de color púrpura del autor, fui con las expectativas bastante altas.
La historia comienza cuando Luis Antioche, decide tener un cambio en su vida, después de muchos años de estudio, y busca un trabajo que no tenga nada que ver con ello, y entonces sus padres adoptivos le dicen que hable con Max Bohm, un ornitólogo suizo que se dedica a cuidar de las cigüeñas. El trabajo consiste en viajar por el mundo para averiguar que ha pasado con unas cigüeñas que no han regresado ese año.
Pero antes de comenzar la investigación Max muere y a raíz de eso la policía suiza encuentra algunas incongruencias en la vida de Bohm y comienzan a investigarle y Louis de acuerdo con un policía suizo, Dumaz, decide seguir con la investigación por unos documentos encontrados en casa de Max y que ha ocultado al policía….
También podremos averiguar el pasado de Max y sabremos cual fue el accidente que tuvo siendo un niño, y que les ocurrió a sus padres y hermano….
La novela comienza bien, pero no he conseguido empatizar con Louis en ningún momento, y no entiendo sus motivaciones para ponerse a investigar desde un inicio, ni para continuar más adelante.
La novela se me ha hecho demasiado lenta, para mi gusto visita demasiados países y habla demasiado sobre las cigüeñas, luego la novela mejora pero para mi gusto, tarde, más allá del 50% del libro, creo que esta novela podía a ver dado mucho más de sí.
Se nota que es la primera novela del autor, sobre todo, si has leído anteriormente alguna novela posterior. Y aunque en el desenlace la novela se pone muy interesante hasta el final, no me compensa del todo el resto del libro.
La pluma de Grangé me gusta mucho, puede que esta historia, su primer libro, no ha sido de mis favoritas, pero la recomiendo si eres un fan de historia de suspenso; la intriga va creciendo en cada capítulo con mucha acción. El escritor nos hace viajar entre Europa y Africa, siguiendo la migración de las cigüeñas, animales aún hoy protegidos por la región de Alsace Francia 🇫🇷. El personaje principal es un joven de 30 años, vive en casa de sus padres adoptivos en Paris y los estudios universitarios le ha tomado mucho más tiempo de lo necesario, con un pasado que le ha dejado heridas físicas y emocionales. Por recomendación de su madre adoptiva, decide postularse para un trabajo con un ornitólogo, que estudia la migración de las cigüeñas en la zona fronteriza entre Francia y Suiza, poco después de su entrevista y de aceptar el trabajo de la investigación de la desaparición de algunas cigüeñas, encuentra el ornitólogo muerto. El investigador encargado del caso le pide que complete el trabajo que aún no inicia, e inicia su viaje en búsqueda de las cigüeñas perdidas. La historia es fácil de leer y engancha muchísimo, aunque mis sospechas del culpable iniciaron antes de llegar a la mitad de la historia y no me equivoqué de culpable, lo que me pareció una falla en la historia, por esta razón 4⭐️
Un libro sin más, no me ha aportado mucho, la verdad. Se veía venir el final de la historia casi desde el principio. Imagino que fue un pelotazo en la década de los 90's ya que no se había escrito tanto thriller, pero ahora, con todo lo que he leído pues se ha quedado en un querer y no poder. Está claro que todos evolucionamos. Lo recomendaría? Pues no... Igual a los principiantes, sí pero ....
Leyleklerin Uçuşu gibi uzunca bir aradan sonra ikinci kez okuduğum kitaplar maalesef eski hayran kaldığım tadı vermiyor. Kurguyu (tekrar) çok beğendim ama kurgunun işleniş şekli bu sefer biraz zorlama geldi.
Yine de Jean-Christophe Grange'ın yeni eserleri mi yoksa Kızıl Nehirler gibi, Leyleklerin Uçuşu gibi, Taş Meclisi gibi eski kitapları mı derseniz Sisle Gelen Yolcu hariç kesinlikle eski kitapları derim.
Vahşet, kan, cinayetler, kaçakçılık, leylekler... Bir film senaryosu gibiydi. Esaslı da film olur hani. Baş karakteri sevemedim. Merak duygusu kitap boyunca sürse de tahmin edilebilir bir olay örgüsü vardı. Okuduğum mekanları ve kişileri de araştırıp yeni şeyler öğrenmiş bulunmaktayım. Bilgilendirici olmadı diyemem ama bir şeyler eksikti sanki...
4,5 yıldız **** Bu diğer 3 kitaptan bi tık daha iyiydi beğendim. Leylekler.. organ kaçakçılığı vs. derken.. suçlu daha bi şok.. dumur oldum hiç beklemiyordum :D Grange hepsini okumayı düşünüyorum bakalım zamanla :D storytel'e lontano ve koloni de gelmiş.. önce hangisini okusam/dinlesem :D
Este al doilea roman pe care îl citesc de la acest autor, și, încă o dată, mi se confirmă faptul că am de-a face cu un maestru al Thrillerului. Am sperat că de data asta o să îmi dau seama cine este criminalul, însă a fost imposibil. Autorul francez se joacă cu întâmplările, cu identitățile, punându-și personajele în cele mai ciudate ipostaze, iar pe cititori trimițându-i pe un drum greșit.
Per total, chiar dacă o să sune ciudat ce scriu aici, acest roman este despre berze, despre ritualurile lor și despre călătoria pe care o fac în fiecare an spre țările calde. Fără să vreau, în timp ce citeam, mi-a fugit gândul la Niels Holgerssons, dar asemănarea cu povestea copilăriei noastre se rezumă doar la migrația păsărilor. Grange știe cum să ia o situație obișnuită și să o transforme într-un Thriller multi-cultural.
protagonistul nostru călătorește prin lume și ia parte la diferite evenimente specifice zonei respective. Să spunem doar că una dintre călătoriile sale îl conduc în mijlocul unei șatre de țigani, unde facem cunoștință cu viața lor nomadă. Mai mult decât o intrigă detectivistică, fără să fie implicat vreun polițist sau detectiv în adevăratul sens al cuvântului, volumul are și o miză identitară, psihologică. Trecutul și viitorul sunt cele mai incerte momente din viața protagonistului nostru, ceea ce îl determină să trăiască în prezent.
Plină de suspans, de peripeții neașteptate, de mister și de întrebări ce vor fi elucidate doar în final, romanul de față reprezintă o lectură perfectă pentru pasionații de Thriller, care își doresc ceva mai mult de la o carte.
En este libro Grangé nos lleva tras la migración de las cigüeñas por un gran viaje que pasa por Suiza, Bulgaria, Israel, Centroafrica, la India.. pero no es un viaje de placer, Grangé nos narra una horrible historia y nos muestra lo peor de cada país tal y como él sabe describir, de forma cruda, que te lleva a una intranquilidad y a unas sensaciones asoladoras.
Luis Antioche, aburrido de sus años dedicados por completo al estudio y luego de tener una vida simple, rutinaria sin preocupaciones decide buscar una aventura que lo saque de su tranquila zona de confort y así siguiendo los consejos de su madre adoptiva, decide aceptar un trabajo como ayudante de un famoso ornitólogo quien le confía una misión desafiante, atrevida y debido a la cual tendría que iniciar una larga travesía a través de varios países siguiendo la ruta de la migración de las cigüeñas, investigando la desaparición de muchas de estas aves que misteriosamente no han vuelto a su nido en la estación anterior, a pesar de estar estas siendo objeto de un constante seguimiento por parte del ornitólogo Suizo.
Pero lo que en principio no sería mas que un viaje de mera investigación, ya programado en cada detalle por el suizo se convierte en una caja de pandora de la que van saliendo muchas verdades y secretos insospechados, celosamente guardados por años sin ser descuibiertos.
Puede que Luis se haya visto emocionado por despertar a una nueva vida de aventuras, pero ante la trágica e inesperada muerte del ornitólogo su partida queda truncada desde el inicio, quedando en poder del dinero, viáticos, pasajes y todo el itinerario que fácilmente podían ser cancelados pues ya no tenía obligación con nadie, pero aún así Luis decide continuar con los planes y preparativos sin sospechar que una sombra de maquinaciones e intrigas se cernirán sobre el en todo su camino, pero su persistencia algo exagerada lo mantendrá en medio de una constante ola de crímenes que sacudirán no solo su investigación sino toda su vida, todas sus certezas, hasta su propia identidad.
Me gustado la historia pero algunos misterios se me hicieron algo predecibles, a excepción del final que en algunos detalles no los vi venir.
Me costó entrar en la trama, sobre todo porque la ornitología no es algo que me interese demasiado (je je je).
La trama es la más viajera que he visto en mucho tiempo; el protagonista se recorre medio mundo en su investigación. Junto con Louis recorremos Suiza, Bulgaria, Eslovaquia, Israel, República Centroafricana y Bélgica.
La historia no está mal, una vez pasado el primer trago se vuelve entretenido pero le falta algo más, no sé explicarme. Por ejemplo, aún no sé por qué comenzó la investigación; se por qué la continuó pero el comienzo, no entiendo su motivación; sorpresas que ya me esperaba; y algunas cosas más que no puedo decir por no desvelar la trama.
En fin, un libro entretenido pero que podía haber sido algo más.
Hayvanlar alemiyle ilgili derin ve tüyler ürpertici şeyler duymayı beklerken birden elmas kafi ortaya atılıyor ve kuryeleri tahmin ediyorsunuz. Ama Nelly Louise 'i tekrar arayana kadar asıl maceranın nereye gittiğini anlamamıştım. O an kafama dank etti ve soka ugradim.
Vahsiligin kendi kani ya da insan hayatı söz konusu olduğunda ayrimsiz olması çok acımasızca.
Şunu söylemeden de gecemem;Jean-Cristophe Grange'in hayal gücü için sinir tanimiyor kelimesi cok uygun ama şimdiye kadar beş kitabını okudum tek tüylerimi ürperten kitabı Kızıl Nehirlerdir.
Le premier et pour moi, le meilleur Grangé: Sec, nerveux, tendu, un style fluide et limpide, sans fioritures, une originalité et une imagination folle, le tout hyper bien documenté. Un must du genre!
Ne zaman polisiye tavsiyesi istesem karşıma çıkıyordu Grange. Mutlaka okunması gerektiğinden bahsediliyordu. Leyleklerin Uçuşu da zevkine güvendiğim bi ablam tarafından “okuduğum en iyi Grange romanı” diye etiketlenince başlamaktan başka çarem kalmadı. İyi ki de başlamışım.
İlk 30 sayfası “bu ne ya? nasıl sıradan bir polisiye bu” dedikten sonra, tam da bırakmak üzereyken 30. sayfada başlayan sır perdesiyle kendinizden geçiyorsunuz. Antioche‘nin bulduğu bazı detaylar sizi bir anda kitaba çekiyor ve kalan sayfaları okumamak için zor tutuyorsunuz kendinizi. Grange bence müthiş bir iş çıkarmış. Hem iyi bir coğrafya bilgisi hem de leyleklerle ilgili verdiği detaylarla, üstüne de kurduğu güzel bir kurguyla sürükleyiciliği son sayfasına kadar bitmeyen bir roman Leyleklerin Uçuşu. Şu zamana kadar okuduğum polisiye romanlar içinde de en iyilerden belki de.
Acayip hoşuma gitti benim. Okunması için de bol bol tavsiye ederim sağda solda. Hâlâ tanışmayanlar varsa, Grane okuyorum ben diyip de Leyleklerin Uçuşu’nu eline almayan varsa çok şey kaybediyor. Polisiye, gizem ve gerilim çok iyi harmanlanmış. Hikaye hep ayakta ve gereksiz yan hikayelerle desteklenmeden yerinde olaylarla okuyucuyu sıkmıyor, aksine, kan ve vahşeti bir nebze (sağlam bir nebze) kullanıp seyirciyi yerine çeviliyor. Anlattığı olayla da son darbeyi indiriyor finalde. Mutlaka okuyun. 10/10
Dipnot: Tess’den iyisini tanımam diyenler henüz Grange ile tanışmamışlardır. Tess okuduktan sonra Grange’ın romanları çok kaliteli geliyor insanın gözüne. Hiç Grange okumadıysanız bir şans verin derim…
Neblogas veiksmo trileris, bet vietomis, ypač pirmoje pusėje, gana nuspėjamas. Na ir vietomis veiksmas buvo kažkoks padrikas. Tai trečia skaityta Grange knyga. Kitos dvi - Limbų priesaika ir Sielų miškas. Knyga gana žiauri (manau tas būdinga visoms Grange knygoms), bet šįkart nėra to siaubo ir mistinio elemento. Kartu tai ir nuotykių romanas - kaip ir kitose skaitytose Grange knygose veikėjas daug keliauja. Čia tikriausiai labiausiai patinkantis elementas šio autoriaus knygose. Šįkart kelionė driekiasi per Bulgariją, Izraelį, Centrinę Afrikos Respubliką, Indiją ir šios šalys parodomos anaiptol ne iš šviesiosios pusės. Na bet apskritai visos Grange knygos gana tamsios. Laikau pliusu, kai pasakojama istorija priverčia plačiau pasidomėti įvykiais vikipedijoj. Šįkart sudomino prezidento Bokasos režimas ir jo atėjimas į valdžią.
Romanın ortalarında aldığım keyif, yazarın mutlak şaşırtmak istediği “son” dan daha fazlaydı. Oldukça sürükleyici, ama bir Lontano veya Sisle gelen yolcu olamaz.
I actually read this ages ago in Chinese, interesting to read it again in English.
It was after I saw the movie Crimson Rivers, which was a French movie adapted from another of the author's works. The book was translated into Chinese and published and I read and loved it, thus ending up collecting and reading most of the Chinese version of his books.
I was also young and impressionable at the time.
Re-reading it was a lot more interesting, knowing what I know now.
I chalk that up to personal growth, but a bad taste lingered in my mouth after finishing it this time. The protagonist was very clearly supposed to be a French version of James Bond or something, where he easily gets into women's pants no matter where he went. As an academic, he also easily adapted the use of guns and was clearly athletic enough to get rid of professional hit-men. And beat Interpol to revealing a multi-national diamond smuggling ring.
Maybe it was the 90s, maybe it's just the French, either way it was... harder to believe this time round.
All his female characters were also very... simple, one dimensional... in fact, all of the characters were.
I'm not saying it's a bad book, I'm just saying the only good thing about this entire thing is the plot twist. It'd have been a great thriller I'd loose myself in for a couple hours on tv.
This entire review has been hidden because of spoilers.
Τι να πει κανείς για τον Γκρανζέ; Τον γνώρισα απο το "Πορφυρά ποτάμια" και το "Η αυτοκρατορία των λύκων" που τα είδα σε ταινίες. Αποφάσισα να ασχοληθώ μαζί του όταν έπεσε στα χέρια μου το "Ελέησον με" και μαγεύτηκα. Βέβαια τώρα αφού έχω διαβάσει κ "Το πέταγμα των πελαργών" έχω μείνει άφωνη. Να το χαρακτηρίσω αριστουργηματικό μου φαίνεται λίγο. Ξεκινάς το ταξίδι σου με τον Λουί ακουλουθώντας τους πελαργούς χωρίς να έχεις ιδέα τι σε περιμένει. Πόσο αριστοτεχνικά περιγράφεται η κάθε στάση του ταξιδιού στην Βουλγαρία, στο Ισραήλ, στην ζούγκλα της Κεντροαφρικάνικης δημοκρατίας, στην Καλκούτα. Λαθρεμπόριο διαμαντιών, ύποπτες ιατρικές ανθρωπιστικές οργανώσεις, δολοφονίες παιδιών, βασανιστήρια και όλα αυτά μαζί υπέροχα αλληλένδετα κ συνδεδεμένα. ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ! Ένα λογοτεχνικό ματωβαμμένο διαμαντάκι!
ΥΠΕΡΤΑΤΟ Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω τους "πελαργούς" του Γκρανζέ. Πολύ δυνατό (όχι μόνο αστυνομικό) μυθισ��όρημα που τα έχει όλα στο μέγιστο: μυστήριο, πλοκή, ψυχογράφημα χαρακτήρων, περιγραφές! Μου άρεσε ιδιαίτερα το γεγονός ότι ο συγγραφέας μπλέκει κατά κάποιο τρόπο 2 εγκλήματα: ένα, ας πούμε απλό, από άποψη μυστηρίου, κι ένας τελείως αποκρουστικό. Σε όλα αυτά έρχεται και προστίθεται η ανατριχιαστικά γλαφυρή γραφή του, που για μένα είναι από τις καλύτερες σύγχρονες σε αστυνομική λογοτεχνία. Ίσως, σε κάποια σημεία να φανεί πολύ περιγραφικός, αλλά εμένα προσωπικά αυτό με μάγεψε. Προτείνεται ανεπιφύλακτα!
Ο Γκρανζέ είναι μία κατηγορία μόνος του!Οι άλλοι απλά ακολουθούν..Βέβαια υπάρχει κι ο Καρίσι που τον κυνηγάει σα σκύλος :) Μετά το Ελέησον με και το Καικεν διάβασα τους πελαργούς και μπορώ να πω οτι κάθε σελίδα μετράει στα βιβλία που γράφει . Ο άνθρωπος είναι το κάτι άλλο..Ευτυχώς έχω και τα υπόλοιπα οπότε είμαι καλυμμένος.Διαβάστε όσοι γουστάρετε αστυνομικό θρίλερ με ανατροπές και σκηνές που θέλουν γερό στομάχι