Prashant Vyawhare's Blog

“WIDOW”
 
Story starts in 1847 in the city of Manchester in Europe businessman John Macau who was into local cloth trading, Mr. John was known for his friendship & fair business, and so he was one of the most respected businessmen in the Manchester.
Mr. John’s has a daughter named Cherry, Mr. John was not married after his wife’s death he just focused on his business & caretaking of Cherry, Cherry was turned towards her 20’s, she was completed her basic schooling in local missionary school, but most of the time she used to help her father in his business & households, cherry was sincere and she became bold under mentorship of her father in social & business life.
Mr. John now wants cherry to be married, so they started finding a groom for her and very soon one of their business associate Mr. Wayne’s Son Mathew was well educate & helping his father in their sinning mill, which was one of the finest mill in the Manchester, Mr John was seen Mathew from his childhood, and he knows that in Mathew can be the perfect partner for his Girl.
The day was of marriage of Cherry
Cherry was sitting wearing White Wedding Gown in front of mirror in her room and her Friends were making her ready for marriage and soon Mr. John Arrived in her room
Mr. John: Cherry my dear are you not ready yet.
Cherry: Yes Daddy, I am ready we were jut waiting for you my best man to arrive.
Mr John: oh, my Der! You are looking so beautiful, If, you are ready then the cart is arrived let’s go, its not good to wait people more time in church.
Cherry: Yes Daddy, let me spend a moment in this house, Afterall I am leaving it permanently.
Mr. John was crying inside because today his daughter is going to leave him to go to the groom’s home, he knows the days will be hard for him when he doesn’t find his daughter around, but he just wants to make his daughter life happier, So, that was time to control emotions & show joy on his face.
Cherry come forward she hugged her father & they all with her friends started walking towards horse cart which her father brings for them to go to marriage hall.
Th cart was decorated with fresh flowers & 4 with white decorated horses the cart was looking amazing.
 They soon reached the church hall,
Everybody was waiting for a Bride’s arrival, the cart stops in front of the church, Cherry’s friends walked down from the cart & started spreading flowers from their baskets on road to make way for bride, now Cherry step-down holding hand of her father Mr. John, they walked towards the place where groom & Church Bishop was waiting for them for marriage ceremony.
 
 
 
Mathew was looking astonishingly well like a prince today, standing in front of Bishop, once he sees Mr. John & his Bride was coming, he come forward to Greet John,
Mathew: Welcome & Thank you Mr. John, for coming on right time.
Mr. John: My Pleasure Mathew Son, today I am giving my daughters hand in your hand forever, and I expect you will make her happier than before.
Mathew: Thank you Mr. John, but I also want to take permission of Cherry for our marriage
Mathew kneel on the floor in front of cherry.
Mathew: Cherry, will you marry me, I promise in front of all respected people relatives, Bishop & at this home of Jesus Christ that, I will do my best to make you happier then ever before.
 He asked hand of cherry, cherry gives her hand to Mathew & he wore the wedding ring to cherry,
Now the Church Bishop does the further marriage ceremony, and once it’s done everybody claps & showering’s of their blissful greetings on Great Cherry & Mathew.
That was happy but hard for Mr. John, when he returns to his home after adieu his lovely daughter, he went to her room & started crying by looking at he things, he was feeling so much of emptiness in his life.
And at the another, Cherry was also first sad when she sit in a motor with Mathew after her wedding farewell, she also felt the sadness of her father soul who was trying to show happiness on his face.
And so on she was because she now started dreaming about her first appearance at her husband home, will they love her like her father, will they accept her & mentor her.
She have so many thoughts in her mind, which broke down, by Mathews words,
Mathew: Cherry are you ok, do you want anything.
Cherry: Yes, Can I get some water.
Mathew asked his driver to stop the motor & handed over a water pot to cherry so she can drink water.
Mathew: Do you want anything else, wants to tell you that from now onwards, you can ask me anything what you need don’t hesitate ok and don’t worry about your father you can often go to see him whenever you want is that ok.
Cherry: Yes, thanks for your caring, now I just need some rest, I am little bit tired.
Mathew: Yes, we have a long journey, So, close your eyes, I will open the window for you to enjoy outside breeze.
Mathew opens the window and told driver to drive slowly so cherry can sleep, now they again started their journey,
Cherry closed her eyes & with outside fresh & cold air she unknowingly went into a deep sleep till they reach to mathw’s home,
Mathew: he looked after cherry, she was looking gorgeous while sleeping in this bride’s outfit, but he touched her shoulder genteelly & called her Cherry, we are at home, you need to wake up.
Cherry was in deep sleep when she feels the Mathew’s gentle touch on her shoulder & his voice.
Cherry opened her eyes.
And she found that their motor is standing in front of a Big Mansion with garden around in hilly area outside Manchester city. She found, some people are waiting for them in front of main gate of the Mansion, that was Mr. & Mrs. Wayne CHERRY’S In-Laws & some other people from their family,
A servant opens the door, Mathew steps down first, then he takes hand of Cherry to step her down from the car.
Now Wayne family welcome the Bride & Groom with surprise shower or flowers on them, other relatives handed over the bouquet & welcomed them, the first appearance of Cherry was very good, she warmly meets all the family members of Wayne Family, and then her Mother in Law Mrs. Wayne took her inside to show the mansion & their room.
First few days of Cherry flew off very with seeing the mansion, understanding Mathews family members & their traditions, their like & dislikes so accordingly she can take care of them all.
Cherry was feeling sad sometimes by remembering her father, and so she asked Mathew to meet him, Mathew personally taken her to her father, they both stayed at cherry’s father for some days, and after confirming her father wellness cherry & Mathew return to Wayne Mansion.
The happy days was going so fast.
One day cherry asked Mathew that she have almost no work at home, and she used to help her father in their business and wants to help him in his business.
Mathew on next day asked permission of his Family for the same, Mr. Wayne knows that cherry has a good business sense, So, they permit Mathew to take Cherry to their Mill to help in their business.
That was also a good opportunity for Mathew & Cherry to spend all time together taking care of each other, learning new things in business.
But the day arrives it was regular day in their life, today was their labor union meeting day, and there was conflicts going on with union for raising wages of labors.
Mathew: Cherry today is Union Meeting day, and we have lots of conflicts going on they are animals and they could go violent. So, I want you to stay at home.
Cherry: No, I am your wife if you are in threat how could I leave you facing alone, I also want to come with you I know well how to speak with labors.
Mr. Wayne: Daughter listen Mathew is correct, we don’t want anyone from our family falls in danger, we can handle that.
Cherry: Dad, I am Sorry, but I used to speak with our labors, and I know how to do it, first in presence of a lady nobody can become violent, and another if I speak with them then there are chances to lower the conflict level.
Mr. Wayne: Ok, we only need you to be safe.
Cherry: If my family is not in safe, how can I run & save me, its my Job to face the difficult time.
Mathew: Ok Father, I think cherry is correct, in presence of women, labors will soften, because nobody does in Manchester that, we should take cherry with us and talk with union people.
Mr. Wayne: Ok then Let’s go, on the way we inform local police station and take some guards with us, So, if any violence happens, they can protect us.
 Now Mathew, cherry & Mr. Wayne sit in Motor, driver starts droving it to their Mill.
On the way they meet police chief & he sent some of guars convey with them.
They reached at mill, they see all workers are gathered in front blocking the mill gate, they were muttering each other and looking so much angry.
Driver slower the motor and stops because he thought he may dash any labor t motor.
Their Leader come forward & stared walking towards motor, but when he saw the police van, he stops in middle and started looking angrily.
Motor stops and first cherry steps down from the motor, everybody stay stunned after looking the confident women wearing a Gown & a cap, they are not habitual to talk with a business lady,
Then Mathew & Mr. Wayne steps down from the motor,
Cherry looked at the all labors and their leader started speaking.
Cherry: Dear Fellow associates, we want to invoice you for a talk about your problems so we can do best of ours to help you out.
Leader: I am the leader, you must talk with me first.
Cherry: Our Mill run by all our fellow worker associates, we want to talk with all of them and want to solve their problems, so we want you to submit us list of your demands so we can work on them. Hope your leader have’s the list
Workers feel happy because they were not habitual with such kind talk, they were in violence Mood, but after cherry’s speech they all become speechless.
Leader: Yes, I have a list, but I want to talk in you cabin.
Cherry: No, we want it transparent, every talk can be done in front of all our associate labor.
 Now few labors talked with each other, then they told their leader to submit the list.
Leader came forward & he submitted the list to Mr. Wayne.
Mr. Wayne, Mathew & Cherry looked after the lift, there was so may demands in the list & they found their unit income was not able to meet all the demands.
Thy discussed which demands they can give right now & what to talk to convenience the workers.
Now again cherry decided to speak.
Cherry: My Fellow workers, we discussed and I would like to happily announce that we have decided to agree upon the wage increase, but if you want more wage then we have to complete more orders to earn more, and you can only help us by working more hours for which off course you will be paid double, and in that case the working hour decreasing cannot possible at the moment, but we will work on it in future, also your demand for mandatory leaves which cannot fulfil the conditions of labor law  we have already given a 10 day additional leave with weekly off in a month to every associate and it is enough and even more than any other mill in the Manchester, and off-course if anybody needs more leave for a fair reason, then he can apply to management we will review and consider it. You asked to change bothering supervisor, but instead we will review your complaints & take necessary actions, also in addition, we have decided to appoint a doctor who will take care of you and your family health and its free of cost and every worker will get a discounted grocery at company’s upcoming grocery store. Hope we have given you fair consideration for being our associate’s.
Every worker was looking happy after hearing cherry’s speech, they were started talking with each other’s happily & thanking cherry & management, but their leader seems losing his control over labors because of these attractive benefits to worker given by management.
Leader shouted Loudly
Leader: No, we don’t accept all this, we want all supervisors to fired & triple our wages now, we will close the mill.
But without listening their Leader, the workers come forward and cheering loudly thanking the management for this good offer.
One worker come forward & said to cherry that Madam you have given the best caring offer for we workers which we have not even dreamed, we thank you to Mill Management for taking so much care of we workers.
Now Mr. Wayne started speaking with workers.
Mr. Wayne:
Now everybody moved
And from that day all workers started respecting cherry, and Mr. Wayne & Mathew wants cherry to handle their grocery store chain.
Which cherry handled very well, she not only given good cheap grocery to their workers but to other customers & it started gaining popularity in their neighborhood.
 
 
To Be Continue…..

“ शिक्षणाच्या नावान चांगभल”
लेखक: प्रशांत व्यवहारे
आज पुष्करच्या मनामध्ये सकाळ पासूनच विचारांचा कल्लोळ चालला होता! शाळेत मुलांना शिकवतांना त्याचा लक्ष्यच आज काही केल्या लागत न्हवत! आज त्याची कन्फर्म रुजू ची आर्डर पोस्टाने येणार होती होती, व त्यामुळे तो सकाळ पासून पोस्टमन काकाची आतुरतेने वाट पाहत होता!   डी. एड झाल्या नंतर पुष्कर तीन वर्षा पासून ज़िल्हा परिषद् शाळेत शिक्षण सेवक म्हणून काम पाहत होता,    सकाळ पासून त्याने दोन तीनदा हेडमास्टर सरांच्या केबिन मधे जाउन आर्डर बद्दल चौकशी केली!आनी आता तो चौथ्यांदा हेड सरांच्या केबिन च्या दरवाज्या बाहेर उभा होता.पुष्कर: हेड सर आत एउ का!हेड सर: या पुष्कर, अरे हो तुमची आर्डर अजुन आली नाहीं बरे का !पुष्कर:  आता पर्यंत तर यायला हवी होती सर, शिक्षण सेवकाचा कालावधी संपल्या नंतर सम्पूर्ण दोन महीने झाले बिन पगारी आहे!हेड सर: पुष्कर समजू शकतो हो तुमची घालामेल, एके काळी माझी पन तुमच्या सारखीच अवस्था होती ! काळजी करू नका हो , ते आताचे अधिकारी चांगले आहेत आनी माझे कन्फर्म बोलन झाले आहे त्यांच्या सोबत, आज ना उदया नकी येईल आर्डर ठीक आहे! पुष्कर: ठीक आहे सर तुम्ही आहात म्हणून आम्हाला आधार आहे, नाहीं तर कोण कुठला कोणाला अशी मदद करते!हेड सर: मदद वगैरे नाहीं हो पुष्कर, ते फ़क्त तुमचे शिक्षणातले कौशल्या बघून बाकी काही नाहीं, बर हां ते आर्डर मिळाल्यावर पार्टी च विसरु नका बर!इतक्यातपोस्टमन काका हेड सरांच्याकेबिन मधे शिरतात!पोस्टमन: हो हो तर सरपार्टी तर पुष्कर मास्तरनीदयालाच पाहीजे!कारनत्यांच्या नावाच एक पाकिट शिक्षणअधीकारी ऑफिस मधून आलेआहे! बहुदा आर्डर असेल!हेऐकून पुष्कर आनन्दित झाला!पुष्कर: हो काका दया ना,  मीकेव्हाची वाट बघतोय! पोस्टमनएक खाकी रंगाचे पाकिट पुष्करच्या हाती देतात! पुष्करते उघडून बघतो आनी त्याच्याडोळ्यातून आश्रू वहायला लागतात!हेडसर: काय हो पुष्करकाय  झाले! अचानक एवढे भावनिक झालात!      पुष्कर: सर माफ़ करा पन हे आनंदाचे आश्रू आहेत आज माझ्या आई वडिलांनी केलेले कष्ट पूर्ण झाले! माझी ही   कन्फर्मेशनची आर्डर आहे! पनदुसऱ्या गावाला चार्ज दीला, दहीगांव ला जायचे आहे७ दिवसात अस हे पत्रम्हणते!हेडसर: अरे वा , अभिनन्दनपुष्कर !पोस्टमनकाका: अभिनन्दन हाँ पुष्कर सरआता पेढ़े दीले पाहीजेतुम्ही!पुष्कर: हो नक्कीच उद्याच घेऊन येतो पनउदय तुम्ही या!हो नक्की असे म्हणून पोस्टमन काकातिथुन निघून जातात! हेडसर पुढची कागदी कार्यवाही करून, पुष्करला परत वर्गा मधेजायला सांगतात!पुष्करव त्याचे परिवार करीता आजचा दिवस जणूफार सुखाउन टाकनारा होता! पुष्कर एक शेतकरी मजूरकुटुंबातला होता! त्याचे वडील शेती वआईने मजूरी करून त्याला शिकवलेहोते! बारावीनंतर कस बसे डी, एड करून व भर्तीपरीक्षा पास करून पुष्करतीन वर्षा पूर्वी शिक्षण सेवक म्हणून लागलाहोता! तसे तीन हजारपगारात काय होते! पनतो कसा बसा काटकसरकरून जीवन जगत होतात्या तीन हजार मानधनावर जेसुद्धा नेहमी लेट व्हायचे!पनआता त्याला कन्फर्म ची आर्डर मिळालीहोती!त्याच आनंदाच्या भरात तोवर्गात परत गेला व मुलांना शिकवायलालागला!संध्याकाळीतो घरी जात नाहीतोवर बातमी घरी पोहोचली होतीहेडसर पुष्कर ला त्यांच्या मोटरसाइकिलवर त्याच्या घरी सोडून आले!     घरी येताच त्याने आनंदाने आई व वडिलांनाबाहेरूनच आवाज दिला!पुष्कर:आई बाबा बाहेरया कुठे आहात तुम्ही!आई:  होहो लेकरा थांब मीठ भाक़रउतरवते !पुष्करची आई आनी बाबादरवाज्यात आले, आई नेपुष्कर वरुन मीठ भाकरओवाळून टाकली आनी पुष्कर घरातआला पुष्कर: बाबा हे बघा परमनेंटची आर्डर येत्या ७ दिवसात दाहिगावले रुजू व्ह्यायचे आहे!बाबा: लेकर तुझे अभिनन्दन आजआम्ही दोघे खूप खुशआहोत, दुपारीच पोस्टमन भाउ ही बातमीआम्हाले सांगून गेले ! आई: दाहिगावले जायचे चल बाई तुझीतैयारी करून दया लागल! लाम्बाचा प्रवास है !बाबा: अवा तैयारी नंतर कर पहलेगोड जेवण वाढ भुकलागली आसान त्याले !आई: हो हो लेकरा लवकरहात पाय धुवा दोघाइलेजेवण वाढते !    आज या क्षणी आई वडिलांनाखुश बघून पुष्कर लाजीवनात खूप काही मिळवलेअसे वाटत होते!पुढचे पांच दिवस हा हां म्हणतानिघून गेले !सहाव्या दिवशी पुष्कर चाशेवटच दिवस शाळेत हेडसर व इतर शिक्षकांनीएका छोटेखानी कार्यक्रमात उरकला! त्याचेविद्यार्थी दुखी होते तरीहीत्यांनी पुष्कर ला एक आठवणीतराहिल असा त्याचा दिवसघालवला कोनी आज मस्ती केली नाही की अभ्यासात कसूर!शेवटचेतास मुले फ़क्त पुष्करचालला म्हणून दुखी होते हेपुष्कर ला दिसल्या शिवायराहिले नाहीं !पनकाय करणार!शाळासुटण्यास काही मिनट बाकीअसतांना हेड सर त्याचेवर्गात आले !  चलापुष्कर सर निरोप दयाआता लेकरांना, त्याहीले काही दिवस करमनारनाहीं अस दिसते, तेअसो पन तुमच्या समोर पूर्ण आयुष्यपड़ल आहे!पुष्कर: हो सर, हे बघालेकरांनो मी आता दुसऱ्या गावाले बदली वर चाललोआहे ! आता तुम्हाले दूसरेसर येतील त्यांना त्रास देऊ नका! चांगलामन लाऊन अभ्यास कराआन पास व्ह्या, खूपमोठ बना आपल्या आइबापाचीकाळजी करा ! येतो मी आताअस म्हणून पुष्कर बाहेर पड़ला !वर्गाबाहेरपडतांना त्याला मुलांचे हुन्द्के ऐकु आले, पनमागे वळून पाहील तरमुले जाऊ देणार नाहींम्हणून त्याने मागे वळून पाहीलनाहीं.     दुसऱ्यादिवशी सकाळी लवकरच आई वडिलांचा निरोपघेऊन व आपले सामानघेऊन तो दाहिगाव लाजायला निघाला. पहिली बस पकड़ून तो तालुक्याच्या गावीगेला व तिथुन दाहिगावची बस त्याने पकड़ली!    बसमधे तशी बरीच गर्दीहोती !पुष्करआधी बसला होता म्हणूनत्याला जागा मिळाली, काहीवेळात गर्दी कमी झाली आनबरेच लोक उतरले, पुष्करच्याशेजारील सीट रिकामी झालीहोती तिथे एक म्हाताराबसला ! म्हतार्यानेपुष्कर कड़े बघितले म्हातारा: गुरुजी कुठे निघाले म्हणायचे!    पुष्कर: काका दहीगावला शाळेवर रुजू व्हावयाचे आहे,माझ्या परमनेंट ची आर्डर निघालीआहे !म्हातारादाहिगाव ऐकून दचकला म्हातारा: दाहिगाव ! अहो पन गुरुजीते तर अडानी लोकांचेगांव आहे तिथे तुमचेकाय काम !पुष्कर: म्हणूनच तर तिथल्या लोकांनासाक्षर बनवावे असा सरकारी निर्णनआहे व म्हणूनच माझीनियुक्ति तिथे झाली असेंन.म्हातारा: अहो तसा नहीं गुरुजी, अहो ती कर्मदरिद्री लोक काय शिकणार! असो तुम्ही जा मग माहीतपडेल तुम्हाला!  तितक्यातबस अचानक थांबली, कंडक्टर खेकसला अहो आबा उतराकामरगाव स्टॉप आला तुमचा, उतरताआता का नेउ पुढे!पुष्करच्याजवळ बसलेला म्हातारा कंडक्टरकड़े रागने पाहत घाईने उतरलाआनी बस पुढे निघाली!रस्तातसा खराब होता पनबहुदा आजु बाजूला बागायतीशेती असल्यामुळे खिड़की मधून थंड हवायेऊ लागली त्यामुळे पुष्करला झोप येऊ लागली!त्यालाझोप लागणार इतक्यात बस परत धुळउडवत अचानक थांबली, त्या झटक्याने पुष्करला जाग आला ! आनीपरत कंडक्टर ओरडला, चला दहीगांव वालेप्रवाशी उतरा लवकर !हे ऐकताच पुष्कर झटक्यात उठला आन त्याचीब्याग घेऊन खाली उतरला!      उतरल्यावरत्याला काही लोक तिथेउभे दीसलेलगबगीन एक खाकी कपडेघातलेला मानुस त्याचे पुढे आला, बहुतेकतो शाळेचा शिपाई असावा !तुम्हीपुष्कर गुरूजी का !  पुष्कर: हो मीच पुष्कर आहेतुमच्या गावात शिक्षक म्हणून माझी बदली झालीआहे !शिपाई: हो मी शिपाई बाबूआहे सर, हेड सरांनीतुम्हाला घ्याला पाठवल मला आना तीब्याग मी घेतो !आनीत्याने ती ब्याग घेऊनतिथेच उभ्या असलेल्या बैल गाडीत ठेवली आनी पुष्कर लाबैल गाडीत बसवून ती गाड़ी हाकततो निघाला.पुष्कर: गांव दूर आहे का, आनी आपली शाळा कुठे आहे!बाबू: शाळा ती आता नाहीं होगुरूजी, हेड सर सांगतीलचतुम्हाला !पुष्कर: शाळा नाहीं म्हणजे !बाबू: अहो गुरूजी गावातील गटांचे राजकरण किती ख़राब असतेह्याचे हे गांव उदाहरणचबनल आहे !माहीतपडेल तुम्हाला अजुन काय सांगू!पुष्करआता कोड्यात पड़ला, शाळा नाहीं म्हणजे, अस कस, हेकाय गौड़ बंगाल आहे!   तोविचार करत होता इतक्यातएक मोटर धुराळा उडवतव हॉर्न वाजवत त्यांच्या बैलगाड़ी शेजारूंन  जोरातगेली,  कीत्यामुळे बैल बिथरले ज्यांना आवरताना बाबू ला बरीच कसरत करावी लागली, वरुनपुष्कर व बाबू दोघेधुळी मधे माखले गेलेबाबूने गावरान शिवी हासडली ! रामरावच्या तर…. पुष्कर: कशी हे लोक गाड़ीइतक्या बेदरकार पने चालवतात ! गाड़ीतर विदेशी दिसते !बाबू: काय बोलणार सर ह्यांना, इथलेलोक असेच देशी भलेगाड़ी विदेशी !पुष्कर: कोण हे रामराव् !बाबू: रामराव तालुक्यातील फार मोठे जमींनदारव राजकारणातील वजनी व्यक्तित्व पनअंगठा बहादुर, आपली  शाळाबंद करण्यामागे ह्यांचा पन हात आहे!पुष्कर: म्हणजे ते कस कायबाबू: अहो सर गावात दोनगट आहेत, एक सरपंचाचा आनएक रामरावाचा, रामराव तसे मोठ्या मनाचेहोते पन गावातील काहीलोकानी त्यांना सरपंचा विरुद्ध भडकाउन दिल आनी मगरामरावांचा स्वभाव बदलला, पहीले ते गावातील राजकारणातभाग घेत नसत पनकाही स्वार्थी लोकांच्या सांगण्यावरुन त्यांनी सरपंचा विरुद्ध निवडणुकीत स्वतचे पैनल उभ केल! आनी सरपंचा विरुद्ध खूप अप-प्रचारकेला ! पन तरीही पुनःसरपंचच निवडून आले ! हयामुळे त्यांच्या तालुक्यातील राजकारणी वर्चस्वला धक्का बसला असा कहीलोकांनी त्यांच्या मनावर बिंबवले.आनीमग तवापासून गावात कुरघोड़ीच राजकारण सुरु झाल ! गावातीलसारी विकास कामे ठप्पा झालीआन आपली शाळा सुद्धात्यामधे बळी पडली ! पुष्कर: शाळेचा व राजकारणाचा कायसंबंध.बाबू: सर मोठा संबंध आहे, दोन वर्षापूर्वी तालुक्यात खूप पाऊस झाला, शाळा इमारतीची अवस्था खूप जूनी होतीव त्यामुळे पावसाळ्यात शाळेच छप्पर उड़ाल, भिंती पडल्या, त्या दुरुस्त करण्यासाटीहेड सर व सरपंचह्यांनी प्रयत्न करून निधी मंजूरकरवला व काम हीसुरु झाले ! पन ती जागापूर्वी रामराव च्या पूर्वजांच्या मालकीचीहोती ज्यावर शाला आहे मगकाय रामराव ह्यानी काही कारस्थाने केलीव वरुन कोर्ट आदेश आनुन, ते काम अर्ध्या मधातचथांबवल जे की आजतायागतपूर्ण झाले नाहीं ! आताआपली शाळा बिन भिंती,छप्पराची कशी चालणार ! लोकांनीत्यांची मुले शाळेत पाठवायचेबंद केली मग कायशाळा नाहीं तर कसले शिक्षण!पुष्कर: मग हेड सरानी दुसऱ्याठिकाणी शाळा सुरु केली नाहीं का!बाबू: हेड सरानी तर खूप प्रयत्न केलेदुसऱ्या जागी शाळा सुरु करण्याचेपन जागोजागी रामरावानी अडथळे आनुन गुंड पाठउन ती सुद्धा बंद पाडली !आतातुम्हीच सांग ह्या राजकारणी लोकांच्याभांडणात त्या मुलांचा कायहो दोष.पुष्कर: मामला तर फारच गंभीरदिसतो ! काही तरी करायलापाहिजे !इतक्यातत्यांची बैल गाड़ी एकाठिकाणी थांबली, तो एक छोटारास्ता होता व त्यारस्त्याच्या मधेच ती मघाचीकार उभी होती, त्यामुळेबैल गाड़ी पुढे जाऊशकत न्हवती! गाड़ीच बोनेट उघड होता, त्यामधूनधुर नीघत होता वएक तरुणी त्या गाडीच्या बाजूलाउभी होती !बैलगाड़ी दिसतच ती गाड़ी जवळआली !तरुणी: अहो दादा जरा माझीगाड़ी बंद पडली थोड़ीमदद करा ना !बाबू:औ ताइसाहेब मघा जेवा तुम्हीधुर उड़वात गेला तुम्हाला कळलेनहीं रस्त्यावर दुसरी पन लोका चालतात, तेव्हा तर तुम्ही खूपउडत होता ! आता काय झालहवा संपली का इम्पोर्टेड सवारीची! मदद बिदत काही मिळणारनाहीं चला व्हा बाजूला!तरुणीनेपुष्कर कड़े पाहले, तीलावाटले हां तरी काहीमदद करेल !  तरुणी: अहो निदान तुम्ही तरी मला मददकरा !पुष्कर: बाबू थोड़ा थाम्ब ! कसेही असल तरी ह्याबाई आहेत ह्यांची मददकेलीच पाहिजे !बाबू: ठीक आहे सर !पुष्करगाड़ी कड़े गेला व त्याने इंजन कड़ेबघितल, ह्याचे मैन्युअल कुठे आहे ! तीतरुणी मैन्युअल घेऊन आली !त्यामधेजनरल प्रोब्लेम्स एंड सोलूशन्स चाएक चार्ट दिला होता त्यामधेइंजन गरम झाल्यावर कूलैंटचेक करण्याचे निर्देश देलेले होते! पुष्कर ने चेक केलेतर खरच कूलैंट संपल्यामुळेइंजन ओवर हीट झालेहोते व त्याचा अलार्मवाजून ही गाड़ी नथांबवल्यामुळे गाड़ी कंप्यूटर नेस्वताच बंद केली होती! पुष्कर: मैडम, कूलैंट संपले अस दीसते, काही स्पेयर मधेठेवले आहे का गाड़ीमधे !तरुणी: माहीत नाहीं, गाड़ी माझ्या बाबांचीआहे !पुष्कर: बर थंड पाण्याची बाटलीआहे का  तुमच्याकड़े!तरुणी: हो, तुम्हाला तहान लागली का!पुष्कर: नाहीं हो तुमच्या गाड़ीलातहान लागली ! कूलैंट संपल्या मुळे इंजन ओवरहीट झाले आहे, थंडपानी टाकले की तिची तहानभागेल आन मगच तीतुम्हाला पुढे नेयील !तरुणी: ओह, ठीक आहे ! तिनेगाडीतील फ्रिज मधल्या काही पाण्याच्या बाटल्याकाढून पुष्कर कड़े दिल्या, पुष्करने त्या कूलन्ट टैंकमधे टाकल्या, थोड्या वेळात इंजन थंड झाले !पुष्कर: ओके मैडम आता इंजनसुरु करा !तरुणीने स्टार्टर फिरवतच गाड़ी पुनः सुरुझाली !तरुणी: थैंक यु खरच तुम्हीमाझी खूप मदद केलीत्याबद्दल धन्यवाद मी राधा रामराव्पाटिल तुमचे नाव काय म्हणालात.पुष्कर: मी पुष्कर चोपड़े, ह्या गावच्या शाळेतशिक्षक म्हणून रुजू झालो आहे, अच्छा तुम्ही गाड़ी थोड़ी हळूचालवा उन्हाळयाचे दिवस आहेत, गाड़ीमधेकूलैंट टाकायला सांग नाही तरअसच गाड़ी बंद पडतजाईल !तरुणी: ओके किती पैसा घ्यालतुम्ही !पुष्कर: अहो मैडम पैसे नकोहो फक्त माझ्या काढूनएक मनुष्य म्हणून ही मदद समझा! तरुणी: ओके थैंक यू अगेन, भेटूयातया घरी कधी तरी पैसानहीं कमीत कमी तुम्हालामेजवानी देइल या तुमच्यामदती बद्द्ल !पुष्कर: ठीक आहे राधा मैडमभेटुयात या !राधागाड़ी घेऊन पुढे निघूनगेली !पुष्करबैल गाडीत बसला आन बाबू पुनः बैल गाड़ी चालवु लागला!थोड्यावेळात ते गावात पोहचलेगावातील लोक बैल गाड़ीकड़े नवा मानुस आलाम्हणून कुतुहलाने पाहु लागलेअसाचएक म्हातारा साइकल वर चालला होतात्याने बाबू ला विचारला! म्हातारा: बाबू कोई हाएत हेपाव्हणे !बाबू: अहो हे आपले शाळेचेनविन गुरूजी आहेत, आजच बदली होऊंइथे आपल्या गावात आले आहेत !म्हातारा: आर पन शाळा कुठेसुरु आहे बाबा, लवकारकाही तरी करा, पोरांनाभी कधी पासून शाळेचीआस लागली आहे!पुष्कर: हो आजोबा गावातले लोक साथ देतीलतर काही दिवसात करूकी सुरु !म्हातारा: चांगले होईल गुरूजी तसाझाला तर चला निघतोभेटु, या जेवायले कदीतरी आमच्या घरी, आस म्हणूनतो म्हातारा पुढे निघून गेला.बाबू : सर लोकांना असे वायदे करू नका सर तुम्हाला खरे परिस्थीती किती गंभीर आहे हे महित नाहीं !पुष्कर : बाबू अहो आपणच नहीं म्हटला तर ही लोक कशी आपल्यावर विश्वास करतीलबाबू : हो सर, ते ही बरोबर आहे म्हणा !  आताबाबू ने बैल गाड़ीएक मोठ्या घरा समोर थाम्बवली!पुष्करत्यातून उतरला तसाच एक मानुसधावत बाहेर आला बाबू: ज्ञानू भाउ तुमची बैलगाड़ी संभाळा आनी त्याने गाड़ीचा कासरा ज्ञानू कड़े देऊन पुष्कर चीब्याग उचलून घरात दाखल झाला, पुष्कर सुद्धा त्याच्ये मागे चालत त्या घरात शिरला!तोएक जूना वाडा होता, त्याने दारावरिल पाटी वाचली, “माधवपाटिल सरपंच दाहिगाव्” !घरातशिरताच एक दोन गृहस्थत्याच्य समोर आले ! यापुष्कर मी हेड मास्टरआदिनाथ आनी हे यागावचे सरपंच आनी आपले आश्रयदाते माधव भाऊ !माधवभाऊ: या गुरूजी तुमचाप्रवास का झाला !पुष्कर: हो तसा चांगला झालाभाऊ, विचारल्या बद्दल धन्यवाद.आदिनाथ: पुष्कर तुमची राहण्याची सोय इथे सरपंचसाहेबानी केली आहे ! पुष्कर: सर तुमच्या सोबत आपल्या शाळेबद्दलबोलायचे आहे !आदिनाथ: म्हणजे आहो गावात शाळा फ़क्त नावापुर्तीआहे ! ती तुरतास सुरुहोण्याचा काहीच अंदाज नाही,तुम्ही काहीदिवस इथे रहा, बदलीकरीता अर्ज करा, मंजूरझाला की मग जा!पुष्कर: नाहीं सर मी गावातपरत शिक्षण सुरु करण्याबद्दल म्हणतआहे !  माधवभाऊ: अहो पुष्कर गुरूजी आम्हाला सुद्धा ते हव आहे ! पनकाय करणार काही लोकांनी बांधकामबंद पाडले आहे व जरग्रामपंचायत मार्फ़त सुरु करतो म्हटलातर तो रामराव आड़वायेतोय ! पुष्कर: सर कोन म्हटल कीशाळेला पक्की ईमारत लागते जर तुम्ही परवानगीदयाल तर मी एखाद्यामैदानावर सुद्धा मुलांना शिकवण्यास तयार आहे !माधवभाऊ: गुरूजी मानल तुम्हाला ! तुमचेविचार तर खरच खुपचांगले आहेत, हेड सर मी ह्यांच्या कामातमदद करण्यास तयार आहे !पुष्कर: सरपंच साहेब तुम्हे आज सांध्याकाळीच ग्रामसभा बोलवा आन गावातल्या लोकांनाशाळा पुनः सुरु करण्याबद्दलसांगा, मी उघड्या माळरानात किवा गोठ्यात सुद्धामुलांचे वर्ग घेऊ शकतो!माधवभाऊ: ठीक आहे पनरामराव् गुंड प्रवृति चामानुस आहे तो प्रसंगीतुमच्यावर हल्ला ही करू शकतो!पुष्कर: माझ्या मागे माझे वृद्धाआई वडील आहेत, जेस्वतःची देखभाल करू शकतात, म्हणूनकाळजी नसावी मी तयार आहेकुठला ही धोका पत्करण्यास!आदिनाथ: ठीक आहे पुष्कर मीपन तुझ्या सोबत आहे ! मलातुझ्या सारख्या निर्भिड सोबत्याचीच गरज होती आताशिक्षणासाथी लढु, मेलो तरीबेहत्तर पन आता मागे हटनारनाहीं !माधवभाऊ: शाबास रे पट्ठे, चलातुम्ही लोक आता आरामकरा मी ग्राम पंचायतीतजाउन संध्याकाळच्या सभेचे आयोजनाच बघतो!संध्याकाळीठरल्या प्रमाणे ग्राम सभेचे आयोजन करण्यात आले !पारावारसगळे सदस्य सरपंच हेड सर, पुष्कारव गावातील जानते लोक बसले होतीव खाली समस्त गावकरीमंडळी!सरपंचबोलण्यास उभे राहिले !माधवभाऊ: गावकरी मंडळी आजची तातडीची सभाएका ख़ास कारणकरीता आयोजितकेले आहे, ते कारनआहे आपली शाळा पुनःसुरु करनेबाबत !शाळेचेकारन ऐकून सर्व गावकरी मंडलीआपसात कुजबुजायला लागले !एकगावकरी: पन सरपंच बांधकामावरतर स्टे आहे कोर्टाचा!इतक्यातपुष्कर जागे वरुण उभाराहिला आनी बोलायला लागला!सरपंचसाहेब व् गावकरी मंडलीमधे बोलण्याकरीता माफ़ करा, पनस्टे फ़क्त बांधकामावर आ,हेशिकवण्यावर नाहीं, आन आम्ही ते करण्यास तयारआहोत !सरपंच: हे आपले शाळेचे नविनशिक्षक पुष्कर सर आहेत, वह्यांच्या म्हणण्यानुसार जर तुम्ही ग्रामस्थ तुमच्या मुलांनापाठवण्यास तयार असाल तरहे त्यांना शिकवतील !दूसरागावकरी: पन साहेब आपल्याकड़ेदुसरी जागा कुठे आहे!सरपंच: त्यावर ही आम्ही मंडळीनीविचार विनिमय करून तोडगा काढलाआहे! आपल्या कड़े गावच्या कोंडवाड्याची गोठ्याची रीकामी ईमारत आहे! जी साफ़करून तिथे वर्ग भरवण्यातयेतील!तसाठराव आम्ही पास करत आहोतव त्या करता तुम्हीगावकरी लोकांच मत आम्हाला आजहव आहे!तुम्हीलोकांच्या परवानगी व सोबती शिवाय आम्हीहे करू शकत नाहीं! आज शिक्षणाला किती महत्व आहेहे तुम्ही गुरूजी च्या साहसा वरुणदिसून येते ! आन मला वाटतेत्यांचे शिक्षण व आपली मुलेशिकावी ह्यकरता तळमळ हीच त्यांची खरीताकद आहे!चांगलेशिक्षण हेच आपल्या मुलांचेभविष्य सुधारु शकते ऐसे मलामनापासून वाटते !तरह्या कठिन पन महत्वाच्याकामात तुम्हा लोकांची आम्हाला साथ लाभु शकेलकाय हां आज माझातुम्हे लोकांना सवाल आहे व्याचे उत्तर सगळ्यानी द्यावाचे आहे हो किवानाहीं !आतातुम्हीच विचार करा !सगळेगावकरी आता विचारात पडलेकी आता रामरावच्या विरोधातकस जायच !इतक्यातते सकाळी भेटलेले म्हातारे आजोबा उभे रहीले म्हातारेआजोबा: मास्टर मी माझे नातूशाळेत पाठवण्यास तयार आहे ! जरगुरूजी स्वतःचा  विचारन करता आमच्या मुलांनाशिकवण्यास तयार आहेत तरही तर आमची मुलेआहे त्यांच्या भविष्याचा , शिक्षणाचा विचार आम्ही करायला हवा !आजोबांचीहिम्मत बघून अजुन काहीलोक उभे राहीले, आनीबगता बगता काही वेळातसगळे गावकरी उभे रहीले आनीसमस्त गावातील लोकांनी "हो आम्ही सोबतआहोत " असा एक साथसुर लगावला !आनीमग काय दुसऱ्या दिवशीगावकरी मंडली नी ती ईमारतसाफ केली, तिथे पुष्कर आनीहेड सर यानी मुलांनाशिकवण्याची तयारी केली आन थोड्याचवेळात गावातील लोक त्यांच्या मुलांनाया नविन शाळेत घेऊनआले !ह्या नवीन शाळेचे काही दिवस चांगले गेले, पन ह्यानविन शाळेच प्रकरण रामरावाना समजले त्यांची ताळपायची आग मस्तकात गेली!एकदिवस पुष्कर शाळा संपवून परतयेत होता तेव्हा रस्त्या मधे एक जीप त्याच्यासमोर येऊन जोरात थाम्बली!त्यातूनअचानक १०-१५ पैलवानमानस उतरली आनी त्यांनी त्यालाघेरल !एकपैलवान : ए मास्टर तूकशायला मरायला रामरावा बरोबर पन्गा घेतला गावातील शाला पुनः सुरुकरून, आता गप गुमानआमच्या बरोबर चल नहीं तरमुसक्या बान्धुन घेऊन जाऊ !पुष्कर: ठीक आहे चला तरमग ! जर या चांगल्याकामाकारिता कोनी मला सजादेत असेल तर तीमी हसत हसत स्वीकारायलातैयार आहे !तेलोक पुष्कर ला एक जीपमधे बसउन एक मोठ्याअश्या बंगल्या वर घेऊन आले!त्यातीलएक मोठ्या दीवान खाण्यात त्याला नेण्यात आले, तिथे नेताबारोबर एक गुंडाने  पुष्करला अचानक जोरात ढकलले त्यामुळे पुष्कर खाली जमीनीवर पड़ला.खाली पडल्यावर व एवढे लागल्यावरसुद्धा पुष्कर उठूंन उभा राहीला तेव्हाच !एकगुंड : सावकार बघा आम्ही त्यामास्टर्ड्याला उचलून घेऊन आलो , हांबघा तो !पुष्करने पाहिले की  तिथल्याएक सोफ्यावर एक मानुस बसलेलाहोता, तो रागाने त्याचेकड़े बघत होता !पुष्कर: रामराव् तुम्हीच का !रामराव्: हो मास्टर्ड्या मीच ! माझी तबियत कायबिघडली काही दिवसात तुम्हीलोकांनी तर शाळा परतसुरु केली म्हणे ! आताथाम्ब तिथेच मी तुझी कबरचखोदतो !पुष्कर: मला जरी तुम्ही जीवेमारले तरी आज नउदया अजुन कोनी गुरुजीयेईल, तो ही शाळापुनः सुरू करेल आनीतुम्ही काही ही करूशकणार नाही!पुष्कारचउत्तर ऐकून रामराव् चापारा एक़दम चढला ! आनीत्यानी तिथे ठेवलेली बन्दूकउचलली आनी पुष्कर वरनेम धरला पुष्करने आता त्याचे डोळेबंद केले आनी उभाराहिला ! त्याला वाटले चला आता मारायलातयार व्हावे !इतक्यातएक आवाज आला बाबाथाम्बा त्यांना मारु नका ! तोआवाज राधाचा होता जी रामरावचीमुलगी होती !रामराव्: नहीं पोरी तू मधेपडु नको ह्याने माझाअपमान केला , शिक्षा तर ह्याला मिळनार!राधा: बाबा त्या दिवशी जरह्यानी माझे मदद केलेनस्ती तर तुम्ही आजजिवंत नसता !रामराव्: हो बाबा मी खराबोलते आहे , त्या दिवशी मीएक मिनीट जरी घरी यायलालेट झाल असत, तरतुमचा हार्ट अटैक ने त्याचदिवशी मृत्यु झाला असता ! त्यादिवशी माझी गाड़ी ह्यानीचसुरु केली होती आनीत्यामुळेच मी घरी वेळेवरपोहचू शकले आनी तुमच्याहार्ट अटैक वर तातडीनइलाज करू शकले, खरतर ह्यानीच तुमचा जीव वाचवला  आनी आज तुम्हीह्यांनाच मारायला नीघालत हां कुठला न्यायआहे बाबा !आपल्यामुलीच स्पष्ट बोलन ऐकून रामराव् थक्काझाले ! त्यांची बंदूक त्यांच्या हातातून खाली पडली आनते सोफया वर मटकन बसले!   राधाने त्यांना सावरल आनी म्हणाली !राधा: बाबा जर ह्यानी त्यांचेकर्तव्य पार पाड़ले तरतुम्ही का त्यांना आडकाठीआनत आहात, त्यांना त्यांचे काम करू दया! पुष्कर माफ़ करा माझ्याबाबांच्या वतीने मी तुमची माफीमागते !पुष्कर: राधा तुम्ही माफी नका मागु! आनी जर मागायची असेलतर ती समस्त गावतिललोकांची मागा ज्यांच्या मुलांचीशिक्षणाचे वाट आज तुमच्यावडिलांकडून बंद झाली आहे!माझीतुमच्या वडिलांना विनंती आहे के त्यांचीकीर्ति खूप मोठी आहेत्यांनी काही कपटी लोकांचे ऐकूनगावा बद्दल जे वैर मनात कोरले आहे ते सोडून द्यावे! समस्त गांवच काय ते यातालुक्याचे नेतृत्व करू शकतात! फ़क्तत्यानी समाजसेवा करने सोडू नयेआनी ही सगळ्या गावकरीलोकांची सुद्धा इच्छा आहे ! राधाने पुष्कर ला बसायला विनंतीकेली, बाकी लोकांना बाहेरजायला सांगीतले आता राधा नेदोघांना पानी दिल पुष्करआनी राम् राव घटाघटा पानी प्याले ! बरचवेळ ते दोघे एकमेकाकडे बघत होते !मगराधा ने राम रावना म्हटले राधा: बाबा आता झाले गेलेविसरुन जा थोड़े शांतझोपा मी तो पर्यंतपुष्कर सरांना गावात सोडून येते रामरावयानी राधा व पुष्करकड़े बघितला व जा असाइशारा केला !पुष्करने हात जोड़ून रामरावह्यांना नमस्कार केला आने तोराधा बरोबर गाडीत बसून गावाकडे परतला!गावातपुष्कर सर गायब झाल्याची बातमी पसरली होती व त्यामुळे सगळे लोक पाराजवळ जमले होते त्यांच्यामनात आक्रोश होता !तेवाच राधा ची गाड़ी पाराजवळ थांबली व पुष्कर त्या गाड़ीतुन उतरला, त्याला बघून लोकांची मने शांतझाली ! राधा: पुष्कर मी येते आता! चिंता नसावी मी बाबाना समजावते!आनीती तिथुन निघून जाते !
काही दिवसात गावतले वातावरणनेहमी प्रमाणे नीवते ! नंतरएक दिवस सरपंच एक सभा भरवतात, ज्यामधे ते रामरावा कडूनशाळा बांधकामावरचा स्टे उठवल्याची बातमीसगळ्यांना देतात सगळे गावकरी त्यामुळेआनंदित होतात आनी दुसऱ्या दीवशीपासून शाळा बांधकाम परतजोमाने सुरु होते !काहीमहिन्यात ती बान्धुन पूर्णहोते, शाळा उद्घाटनाला काहीदिवस बाकी असताना सरपंचहेड सर व पुष्करला बोलावतातमाधवभाऊ: हेड सर आताउदघाटनाचा दिवस जवळ आहेआनी माझ्या मते ! तुम्ही दोघांच्या हस्ते हे उद्घाटन व्ह्यावअस मला वाटते !हेडसर : फ़क्त पुष्कर च्याप्रयत्न मुले आज हांदिवस आम्हाला दिसला तर माझ्या मतेत्याने हे उद्घाटन करावअस मला वाटते ! कायपुष्कर तू तयार आहेस!पुष्कर: सर मला माफ़ करापन माझ्या मते रामराव् ह्याकरता योग्य आहेत, कारन ज्या जमीनीवर आपली शाळा उभीआहे ती जमीन त्यांच्यापूर्वजानी गावच्या कल्याण करीता सरकारला वापराकरीता दीलीआहे ! माधवभाऊ: ठीक आहे पनते उद्घटनाला येतील का !पुष्कर: हो आपण आनी गावातीलमोठी लोक जर स्वता जाऊंन त्यांना निमंत्रण देऊ तर तेनक्कीच येतील !माधवभाऊ: ठीक आहे आजचनिमंत्रण पत्रिका घेऊन आपण जाऊ!ठरल्याप्रमाणे सर्व मंडळी रामरावनाप्रमुख पाहुने म्हनून आमंत्रण दयायला जातात आनी रामराव् देखीलसगळ्याचे स्वागत करून त्यांचे आमंत्रणस्वीकारतात ! ठरल्याप्रमाणे उद्घाटनाची पहाट येते ! सगळेगावकरी ठरल्या प्रमाणे उद्घाटन स्थली पोहचतातपनरामरावांचा पत्ता नसतो ! त्त्यांच्या फ़ोन लागत नाहीव घरी माणसे पाठवलीअसता असे महित पड़लेकी ते व राधासकाळपासून कुठे तरी गेलेत!आताउद्घाटनस्थळी उपस्थित सगळी मंडळी चिंतित होतात ! जर रामराव् नाहींआले तर उद्घाटन कसकरायचा ह्याचा विचार सगळ्यांना पड़तो !माधवभाऊ: पुष्कर तुम्ही करता का उद्घाटननाहीं तर खूप वेळ झाला वाट पाहून ! पुष्कर: नाहीं सरपंच साहेब, मला अजूनही खात्रीआहे की रामराव उद्घाटनालायेतील आपण अजुन थोड़ावेळ त्यांची वाट पाहू !आनीकाही मिनट गेली असतांनारामरावांची गाड़ी तिथे येऊनपोहचते ! गाड़ी तुन रामराव्उतरतात, त्यांना बघून सरपंच, हेड सर वपुष्कर त्यांच्या स्वागताला हार व पुष्पगुच्छाघेऊन पुढे होतात !रामराव: माफ़ करा मंडळी थोड़ाउशीराच झाला, काही महत्वाच्या व्यक्तींनाउद्घटनाला घेऊन आलो आहेचला तर मग लवकरउरकून घेऊ सोहळा गावातीलमंडळी वाट पाहत असतील!  सगळेबुचकळ्यात पडतात की आता उद्घाटनकोण्याच्या हस्ते होणार !माधवभाऊ: रामराव भाऊ कुठ आहेतत्या महत्वाच्या व्यक्ति रामराव: राधा ! त्यांना गाड़ी तुन बाहेरघेऊन ये .सगळ्यांचेलक्ष गाड़ी च्या दरवाज्याकड़े जाते पहीलेगाडीतून राधा बाहेर उतरते!राधा: आई बाबा ! या आता बाहेरआपण पोहोचलो!आनी लगेच एक म्हाताराम्हातारी गाड़ीतुन बाहेर उतरतात, पुष्कर त्यांना बघून अचानक उद्गगारतो आईबाबा तुम्ही इथे कसे काय!सगळयाना रामराव् ह्यांचामोठेपणा कळुन चूकतो, जेत्या पुष्कर च्या आई बाबाच्याहस्ते शाळेचे उद्घाटन करणार असतात ज्याच्या प्रयत्नाने ही शाळा खऱ्याअर्थाने सुरु झाली !पुष्करत्याच्या आई बाबांना बघून खूप खुश होतोव त्याच्या डोळ्यात आनंदाश्रु येतात !आतासमस्त मंडली शाळेच्या उद्घाटन फीत जवळ येतातपुष्करच्या आई बाबा च्याहातात राधा कैची देतेव त्यांच्या कडून फीत कपूनउद्घाटन सम्पन्न होते, टाळ्याचा कड़कड़ाट होतो !    सगळेगांवकरी मोठ्याने म्हणतात गांव देव "ज्योतिबाच्यानावाने चांगभल" पुष्करमाइक घेऊन भाषणाला उभाराहतो !पुष्कर: गावकरी मंडळी ऐका आज जोतिबा देवाच्या कृपेने व इथे उपस्थितसमस्त लोकांच्या सहकारने गावातील सगळ्या मुलांकारिता बनलेली ही शाळा म्हणजे जणूशिक्षणातील एक सोनेरी पहाटआहे आनी म्हणूनच "शिक्षणाच्यासुद्धा नावाने चांगभल "तिथेजमलेले सगळे एक सूरातम्हणतात "ज्योतिबाच्या नावाने चांगभल" " शिक्षणाच्या नावान चांगभले “

Dear Readers,


Greetings of the day!


Goal Setting is one of the important decision of everybody's life, Without a Goal its like an uncontrolled ship.


It's necessary for everyone to set Goal for his, it may be of A Good Career, A Business or a Savings of even making friends, you can also have multiple goals at the same time.


Bus how to set goal its a Big Question arose against most of us.


And when you have a question related to your goal, you first think why you need to achieve this goal, what will be the outcome, and its good & bad impact on you, if you know the impact of your goal, then you should start working for your goals immediately, if you spent more time to decide the goal, but if you are not acting on it then it is of no use.


You must decide the goal & immediate start action on it.


Before Goal setting you should plan well in advance, you also have a backup plan incase first one will not succeed.


Goal Setting is a stage where your future of success is depend on it,  So, one must plan it carefully.


Goal setting approach must be collaborative, you can seek advise from the field expert, your friends & family and then act full throw to meet your Goal.


Thanks for reading, have a good time.
 

Dear Readers,


Its harsh life sometimes, Sometimes we feel that we are victim for some un-pleasant incidence, And e feel sorrow inside, sometimes we feel our self broken, and ask to inner or if you believe on god you ask him also that Why this things happens to me.


Dear Friends, Please remember we may be victim of that particular moment but not for lifetime, we can change our fate by our self, we can make our self confident to survive from that difficult incident and it is possible just with our inner strength and positive actions. Sometimes we have to let go something beside, its in our hand to take caution that it wont happen again and again, change your focus towards other good things in the world, and think deeply to understand what is you and what the best from you want to spread into the world.




What you think, That you Become.


So think positive be positive


Thanks for reading, Enjoy the life  

Dear Reader,

We are living in this world together it's our Home, Our ancestors said it as a "Vasudhaiva Kutumbakam" means this whole world is one Family. But today do we really think it as a one family, may be we are more self oriented that we don't have a time to see the world. Friends if you do one good thing by thinking somebody as a family or if you help someone in need you feel a real Happiness, just you have to come forward and do it, that time just keep aside your ego, status or you have to brake those barriers which stops you from doing good thing, and see you will feel the heavenlike happiness by helping and treating others well.
Sometimes we feel that we are alone in the world and there is no one to listen to me or nobody to help to me, i have no friends, I have no relatives trustworthy.
See, its not true at all, somebody is there always to listen to you, just you have learn to find such peoples around you, talk with them, Understand them, enhance the trust factor between you, keep helping and open nature, and you found that in less time you have a bunch of friends around you to listen to you and with bunch of friends its always a good feeling & a great time in our busy life.
Thanks for reading and have a Happy Day

7 Roses & A Kill

Dear Readers,Greetings of New year,
Here I am with a new Thriller story “7 Roses & A Kill” Hope you enjoy the story and requesting for  your valuable Feedback on vyawhareprashant11@gmail.com, which helps me to evaluate my writings and know your opinion to make more enjoyable stories for you.
Yours FaithfullyPrashant VyawhareWriter

Imp Note: All the Characters, Places & references in the story are Purely fictitious, and it will be a resemblance if found similarities.
That was a sunny and pleasant morning in Silver Vile Town located in a countryside of United States Near the most popular NY City but still it was far from City Crowds, a home of a happy community neighbor-hood.
Silver Vile Sargent Mules Office His Phone Rings
Sgt. Mule: Hello, Sgt. Mules office, how may I help you?Caller: Hello Sargent, its emergency hear can you please rush to house of Mrs. O’Connell, it’s not Good Hear.Sgt. Mule: Yes, don’t worry, first tell me who is speaking, I am coming soon, hope you called the doctor, and important first give me your address. Caller: Yes, its Mandy hear Sargent, I am Mrs. O-Connell’s Home Cleaner you hurry come it’s an Emergency, its 5th Street Lane, House No 66Sargent Mule calls his deputies Ambar Singh & Fred and with them he rushed towards his Police Car.Sgt. Mule and his Team reached at the O’Connell Family’s home, there the found Mandy and other Some Neighboring people standing Outside the house, Sgt. Mule: Who is Mandy, tell us what happen here!Mandy: Hello Sargent, I am Mandy the emergency I called you because no-body is opening the house its lock inside, I rang the bell so many times as well we all try to call her from outside but no response. So, first I called you. And Doctor is arriving soon.Sgt. Mule: That’s Good Mandy, now let’s open the dor.Sargent Mule and his Team look over the all house and they found one sliding window slightly open, Sgt. Mule Amber Singh Wear Gloves and through the window open the Main Door.Amber Singh: He wear the rubber Gloves, carefully opens the window and in a no time he opened the Main Door and come outside.
Sgt. Mule: Everybody Listen Carefully We are now going inside and taking Mandy with us for navigation, nobody will enter or touch anything without asking and all others are requested to please stay outside Ambar Sing You Stay Outside we will communicate with you on Walkie-talkie ok.Amber Singh: Yes Sir.Now Sgt. Mule, Deputy Fried & Mandy enters inside the house. They searched each room inside the house, but they found no sign of of Mrs. O’Connell or anybody also they found everything un disturbed.Sgt. Mule: Mandy Its nobody hear in the Home, is there any other place where we can search her.Mandy: Yes, she might be in Her Research Lab downstairs.Sgt. Mule: ok then let’s check it through Trio now rushed to Downstairs Entrance, Mandy navigate them towards the Downstairs Lab Entrance, there was a Narrow Passage with Old wooden stair going down stairs of the house towards the room.There was the Dark inside, So Mandy Switch on the Stairs light.And once they go down they saw a big space of a Zoological Lab there was so many books, Cages and Glass bottled & Boxed Worms & Insects was kept there, and as soon the Mandy lights on the Lab Room Lights, Suddenly the room was the filed with disturbing noise those insects and this noise was sudden changed into Mandy Loud Call her eyes become big in sudden with Frightening and she started loudly calling & vomiting.Whatever she saw on the floor was a dead body of a Mrs. O’Connell filed with crawling worms on her and its filed with some sticky substance of those worms, her body was bubbling and Burnet like somebody pored acid on her.Sgt. Mule hold the Mandy, Sgt. Mule: He holds Mandy, Mandy Stay Calm, Stay Calm, Fred please took her outside and send Amber Singh inside, and please tell others to look after Mandy you rush with our investigation kit, and I will call Detective Sam,Fred: Yes Sargent, and he holds Mandy, give her his shoulder and rush out from the Down stair Lab. As soon Fred took Mandy out of the house, everybody ran towards Mandy to see what happen to Mandy, they tried to calm her and asking her about happened inside.Fred: Everybody Listed please stay this area clear, there is a situation here, I think Mrs. O’Connell is no more, please co-operate with us into investigation by staying this area clear till the Detective Sam arrived and please take care of Mandy because she has seen some terrifying scene inside so, she needs your help. Some neighboring women rushed towards Mandy and started making her calm down. Fred rushed towards their Police Car he took out their investigation KIT Contains equipment’s and yellow Police Strips, Fred: Singh Please put this tape outside the house and look so nobody can enters inside, Detective Sam will arrive soon, he thrown the Yellow Police Tape towards Singh and rush inside the house.Fred reached inside the Downstairs Lab and handover the kit to Sargent Mule, He opens the Kit First Pull out the camera and ask Fred to take Photograph of all Crime Scene, and then he start looking for clues and crime details, till the arrival of Detective Sam to whom he called.After some time, Detective Sam was inside the house with Sgt. Mule and his TeamDetective Sam: Yes Sargent, what you got hear,Sgt. Mule: yes Detective, the victim is Mrs. O’Connell she is 38 years old she is Ex Professor of Entomology at NY University her husband Mr. O-Connell also works with the NY University as a Professor, they are divorced some time ago, So She is leaving hear alone most of the time, we informed her husband but he said that he is not willing to see her dead or alive.Primarily she found eaten by some insects, which can be inside the lab kept by her and it may seems an accident because this place is filled with many live & preserved insects, but there is some Acid found  poured from the pot kept on the table which makes the body bubbling, and that is the suspicious thing, we have the photograph and now we are looking for the finger prints and we sent the insect sample to match with the lab.
Detective Sam: Yes, that’s Good Job Sgt. Mule, but I also noticed couple things which also directing towards a cold-blooded murder, because have u noticed one another thing, there is a Buckeye of Roses kept on the table, having card “With Love From Chubby”, And I Found an Insect which is not Moving a Inch but other all Insects kept near him are alive, so we need to send this insect into lab.And there are pair of utensils kept in kitchen Basin directs that Mrs. O-Connell was not alone, somebody may visit her before she got dead. So, we need those Plates and Mugs to be scanned for Finger Prints and other tests.Sgt. Mule: Ok Detective we will send it for forensic verification ImmediatelyDetective Sam: and yes Sgt.  have u cross checked victims any servant or any neighbor.Sgt. Mule: Yes, she haves a servant Mandy she was sent to hospital because she went into physic trauma after seeing the Crime Scent.Detective Sam: Ok I will visit Mandy, could you please go to NY City and Meet Mr. O’Connell, ask them for the things 3 things 1 His status on the day of scene, take his finger print, and a special one, which I ask you over the phone once you complete his interrogation before him.Sargent Mule with his Team leaves to meet Mr. O’Connell for his NY University Campus Residence.And Detective Sam Moves towards Hospital to meet MandiIn Mandy’s Hospital Room Detective Sam: hallow Mandy, I am Detective Sam, how are you now.Mandy was coming out of the trauma but was still feeling week due to excessive vomiting and Physic Depressing.Mandy: Hello Detective, I am ok now but today whatever I had seen, I can’t forget it in my whole life, how it can happen to a Good Person Like her. She was very kind to all of us, she was helpful and jolly to all her neighbors. She was so connected to nature that she was studying and trying to save good and instancing insects in the world and that’s why her husband was jealous, she got the Prestigious 1 Million USD award and her husband was also nominated but he can’t win So, he started abusing him and then they got separated.
Yesterday he came to home to meet her, and he maybe the killer who killed her. When Detective Sam and Mandy conversation interrupted by sudden entry of a personThe Person: Hi My Love, how are you my Chubby, hope you are Fine, I am so sorry for being late.Mandy: No Garry I am okay now, and who says you don’t care me you, don’t you say it again, And Garry offers her a Bouquet.Detective Same was observing them GenerouslyDetective Sam: Am I becoming a Bone between the true Lovers.Mandy: No Detective, Meet My Boyfriend Gary, and Garry he is Detective Sam he is here to ask me about Mrs. O’Connell Gary: Glad to meet you detective, and thanks to you and your team for taking care of My Mandy, And I am also very sad to hear about Mrs. O’Connell. She was a Generous person, and nobody was expected that she will meet such a tragic end.Detective Sam: Gary Its nice to meet you, I came here to ask Mandy some Questions as a formality of Police Department, and I am done, I shall leave now.Detective Sam came out of Mandy’s room, and he headed towards Head doctors room and instructed him something and once he came out he got call from Sgt. Mule Sgt. Mule: Detective we have confirmed all out interrogation and we observed that he went to visit Mrs. O’Connell he was there in the evening till 8o clock he had Dinner with her, and after dinner he said that they have a Big Quarrel but he said is continuously saying that he haven’t killed her, he just want to let her go away from him, just he was not happy about her huge Alimony demand, which was his 75% of parental earned wealth.Detective Sam: Ok can you bring him with you once you come.Sam was seated in the hospital and waiting for head doctor head doctor arrives and he said that he has done his job. The next day he went into the bank & then he went to the most famous florist took a Bouquet in the town for clues, and he was happy that he really found the victim.He Calls Everybody Including Mr. O’Connell, Including Mandy His Boyfriend and the Florist from whom he bought the Bouquet, he calls Sgt. Mule and his team with Evidence Reports.Sgt. Mule: Detective have we found any clue of Criminal who killed Mrs. O’Connell,Detective Sam: Yes, my Criminal is just in this Bouquet, like the beautiful 7 Roses, which he recently purchased from a Florist the florist was also present there.Mr. O’Connell: Detective I don’t understand what you want to say!Detective Sam: directing to Florist, Yes Mr. Florist can you identify a person who frequently visits you and Purchase Bouquet like this.Florist looks at the all peoples gathered there.Florist: Yes, I can identify the one person from hear who the Frequent visitor of my Shop for that type of Bouquet was.Sgt. Mule: Sir have you found him.Detective Sam: Yes, Sgt. Mule, When I saw the bouquet of 7 roses, I knew exactly who had murdered Mrs. O'Connell." Garry and Mandy, do you want to say anything into this.Now Nervousness comes on the faces of Mandy and Garry.Mandy: No Sir we are not involved into this. Detective Sam: Just tell me that why you both killed Mrs. O’Connell, do you want to confess, or you will confess it in front of court where I will give my strong evidence against you.Now They both tries to escape buy Singh & Fred halt them by pointing their guns at them.Now Gary Started SpeakingDetective Sam: Sir we are not only Criminals there is one another criminal, yes that also I know


Detective Sam: What you want to Say Mr. O’Connell, why you have given Money to Garry, And why your Ny University Research Insect is lying at the House of Mrs. O’Connell on the same Day, I have checked the Bottle Neck Serial Number with NY University Lab Bottle Serial Numbers it is matching with Missing Bottle, And I found your Issue entry for this insect in University Records, Now What you want to say about this.Now Mr. O’Connell become terrifying and started yelling, I don’t know anything you can’t turn a Respected Professor into Criminal, I Need a lawyer will talk to you, I have Big Connections you can’t touch my hair.Detective Sam: I know you three peoples together Murdered Mrs. O Connell, Mandy & Garry and looted her all Prize money. Because when I saw the Same Bouquet Gary Gave to Mandy I have a doubt so with the Help of Head Doctor I got this Bouquet and checked the writing of Florist and found same which we found at the Crime Scene of  Mrs. O’Connell Murder, Also from Bank I Confirmed that you have deposited the Money 50 Thousand with less a 100 Doller which you gave to Florist for your previous Dues and the Bouquet for Mandy while coming to hospitalAnd Mandy you are also a cheat robber, after murdering Mrs. O’Connell you stole all her Money and deposited it to hospital when you was hospitalize I checked the hospital given money serial numbers with Mrs. O’Connell’s withdrawn money Serial Numbers, Also Your Both Spit Saliva is matching with the Saliva found on the Coffee Cups in the Kitchen of Mrs. O’Connell, remember at hospital Head Doctor Taken your Both Spit Samples claiming Mandy have some critical Mouth Disease, and he wants to keep you both safe, that was my plan you know to match this.Now Mandy And Gary Started Crying, and they confessed their crime.Gary: We are sorry Detective, we killed her because we were in need, Mandy was doing her work from so many years, and she was aware about her Personal & Financial Condition, and Mr. O’Connell Given us Contract to Kill Her.I used to work an Agriculture Company in New York, but it was Locked out and I Become Jobless, So, I went to NY University where I used to Visit during my Agriculture Company Job and met Mr. O’Connell, asking for Job, and he offered me this, 50 Thousand Dollars was a Big Amount for us. So, I took the Risk, And I that day I took the money And buy a Bouquet, Deposited remaining money into my bank account and on the way, I Meet with Mr. O’Connell where he gave me the insect bottle, I Entered Mrs. O’Connell’s House by giving reason to meet Mandy, We Went Downstairs Lab, where she was reading something, we have to use that Insect to Bite her, So we can claim her natural death, but when actually we tried to Bite the insect to her she came to know our plan and she started struggling, Mandy Thrown an Acid kept on her Desk, and due to excessive pain, she started Yelling and felled down, I kept the insect on her body it bitten her, then I Again catch that insect In the same bottle and kept it in her Shelf with other insects, And then we drink coffee due to we were so nervous while killing Mrs. O’Connell, So, We missed those clues including that Bouquet which I bought to Give to Mandy, we plotted the next day, which you know. Now everybody was shocked that how these peoples can behave with such cruelty and Their Cold-Blooded Murders, Detective Sam: Sgt. Mule please take all three criminals into Handcuffed, I want them to be trilled IN Court as soon as possible. And you three anything you will speak now will be used into Court Against you so better you co-operate with us. All three Criminals were handcuffed and taken to the Police Van.Sgt. Mule: very well-done detective, and he respectfully Salute to Sam.Everybody presents there started clapping, The next day they criminated the Mrs. O’Connell, and as per the her will her hose is donated to the Government Zoology Department for Study on Insects.Detective Sam Went to a Church and Next Day with community and they all Pray for the soul of Mrs. O’Connell, Church Priests: My Lord, God you Given Us Humans so many good things but, sometimes we behave in such a bad way with our peoples for our own Greed which makes your children into Bad People, God forgive us all and rest your Blessings upon, Show us a Right Path “AMEN”.So, Readers that’s way our Detective Sam Solved A Murder Mystery Case by the 7 Rose Bouquet and continue to his daily adventure Life of A Detective.It’s Just the End of the One Story…. but the Beginning to Lookout New Adventure.

! बुढ़िया !सड़क के किनारे, कचरे के ढेर में एक बूढ़ी औरत कचरा चुनने का प्रयास कर रही थी ! मैले कपडे, चिपके और कचरे से सने सफ़ेद बाल और मैले बदबूदार शरीर की वो बुढ़िया ६० से उप्पर की थी मगर फिर भी फुर्ती से उस कूड़े के ढेर से उसके काम की चीज़े उस कूड़े से उठा उसके कंधे पर रखे बोर में भर रही थी ! बीच बेच में उस ढेर पर खाना ढूंढने वाले कुत्तो और सुवरो को उसके हाथ में ली हुए लकड़ी से हकलते हुए उनसे खुद को बचा उसकी भूख का इलाज वो ढूंढ रही थी !उधर दुसरी तरफ स्कूल के कुछ बच्चे उसकी ये हालात देख कर हस रहे थे ! और उनके पास उनके माये खड़ी थे जो सफ़ेद पॉश कपड़ो में करुणा को भूल कर उसके तरफ मुँह मरोड़ रही थे !एक औरत : देखो कहा से आ जाते है ऐसे लोग ! इतने बूढ़ी है मगर इतनी भी समझ नहीं के ये सुबह का वकत है और इस वक़्त बच्चे स्कूल जाते है ! और तभी ऐसे लोग इस कचरे को उलट पुलट कर जाते है ! दुसरी औरत : मैंने तो सुना है ऐसे लोग चोरी और बच्चो को किडनैप भी करते है ! इनके गिरोह होते है जो बच्चो से भीख मंगन और कचरा चुनने जैसे काम कराते है !एक औरत : हां तुम सही कहते हो ! पुलिस में ऐसे लोगो के कंप्लेंट करने चाहिए ! और इन्हे जेल में बंद कर देना चाहिए !वह खड़े बच्चे उनकी बाते सुन कर सहम कर वही खड़े हो गए और उस बुढ़िया को देखने लगे !          लोगो को कौन समझाए जो खुद भूंखी हो और उस कूड़े से उसके लिए रोटी और भंगार जो उन सफ़ेद पोश लोगो की देंन है जो बची रोटी भी किसे जरुरत मंद को देने के बजाय कचरे में फ़ेंक देते है उन्हें और क्या तकलीफ दे !  तभी वह मिसेस मेहता उसके लक्ज़री गाड़ी को ले कर आती है ! उसमे से उनका पांच साल का लड़का आमोद और उनका कुत्ता टॉमी और मिसेस मेहता बाहर निकलते है और वो अमोद के स्कूल बस का इंतजार करने लगते है !उनके ठाठ देख कर बाकी औरते जल भून जाती है !एक औरत मिसेस मेहता को देख कहती है ! क्यों मिसेस मेहता आज ड्राइवर नही क्या ! आप खुद गाड़ी चला कर आइ हो !मिसेस मेहता : हां अंजली क्या करू आज मेरे पती हमारे ड्राइवर को ऑफिस के काम से कही बाहार ले गए है इसे लिए में  आमोद को स्कूल बस तक ड्राप करने आइ हूँ ! सोचा चलो उस बहाने टॉमी को भी बहार घुमा लाउ!अंजली : अच्छा तो ये बात है !मगर तभी मिसेस मेहता का टॉमी उन दूसरे आवारा कुत्तो को देख जोर से भोंकने लगा, उसने अचानक रोड के दुसरी तरफ दौड़ लगाई और वो उस कूड़े के ढेर की तरफ भागने लगा ! उन कुत्तो में एक लड़ाई छिड़ने वाली सी देख वो कूड़े वाली बुढ़िया उसके चौकन्नी हो गयी और उस कूड़े से हट कर सड़क के किनारे आ गयी !मगर तभी अचानक नन्हे आमोद को क्या हुआ वो टॉमी के पीछे पीछे दौड़ता हुआ सड़क के बीच में आ गया !मिसेस मेहता आमोद को रोकने के लिए पुकारने लगी और तभी एक ट्रक उस रोड पर बेतहाशा दौड़ता हुआ आया !ट्रक ड्राइवर शायद काफी थकावट या नीद की वजह से शायद आमोद को रोड पर भागते हुए वक़्त पर नहीं देखा पाया! मगर जैसे हे उसका ध्यान गया वो ट्रक को रोकने को कोशिश करने लगा मगर वो ट्रक फुल लोडेड था जो रुकना नहीं जानता था !अब किसे भी पल वो ट्रक आमोद को रोंद सकता था ! वह खड़े किसे भी औरत या आदमी की ये हिम्मत नहीं हुइ के वो दौड़ लगा कर आमोद को रोक सके मगर वो बुढ़िया अभी भी इंसानियत संभाले थी !उसने पलक झपकते ही खुद की परवाह किये बिना आमोद की तरफ दौड़ लगाई ! और उसे एक तरफ धक्का दे कर ट्रक के रास्ते से दूर किया मगर दुर्भाग्य से वो खुद उस ट्रक की चपेट में आ गइ!अब तक हक्की बक्की खड़ी मिसेस मेहता आमोद की तरफ भागी और उन्होंने उसे उठा लिया ! ट्रक वाला ब्रेक लगा चूका था मगर बुढ़िया को धक्का लग नीचे गिरते देख, लोगो की पिटाई के डर से उसने वहा से नौ दो ग्यारह होने में ही भलाई समझी !     पहले से ही भूखी और थकी बुढ़िया उस ट्रक के जोर दार धक्के से सड़क पर चक्कर खा कर गिर गयी !               मिसेस मेहता ने पहले आमोद को देखा तो वो ठीक था , बस सड़क पर गिरकर घिसटने की वजह से उसे थोड़ी खरोंच लगी थी !मिसेस मेहता आमोद को उनकी गोद उठा कर अब उसके बेटे को बचाने वाली उस बुढ़िये की तरफ बढी !उन्होंने वह आये लोगो की मदद से उस बेहोश पडी बुढ़िया को उठाया और उनकी गाड़ी से पास के दवाखाने ले गयी, वहा  उसपर डॉक्टर्स ने इलाज किया ! बुढ़िया काफी देर तक बेहोश थी, जब उसे होश आया तो उसने अपने आप को एक आलीशान कमरे में पाया उसके बदन पर हॉस्पिटल के साफ सुथरे कपडे थे उसे गरम तौलिये से उन नर्सो ने साफ किया था ! वहा मिसेस मेहता और उनका बेटा आमोद बैठा था उन्होंने बुढ़िया को होश में आते देखा ! मिसेस मेहता : माँ जी आप फिकर न करे आप अस्पताल में हो ! अभी आप को कैसा लग रहा है ! बुढ़िया : बेटी में तो ठीक हूँ, तुम्हारा बेटा कैसा है !मिसेस मेहता : आप की वजह से वो बिलकुल ठीक है ! बस मामूली खरोच है ! अगर आज आप उसे नही बचाते तो.. और उनके आँखों में आंसू आ गए और वो बुढ़िया से बिलख कर रोने लगी !बुढ़िया : कोई बात नहीं बेटी ! भगवन सब की रक्षा करते है ! आगे से ख्याल रखना !     बुढ़िया मिसेस मेहता को संभलती है ! कुछ देर के बाद वो बुढ़िये को आराम करने के लिए रूम में छोड़ बाहर लॉबी में बैठते है के तभी वह मिस्टर मेहता की एंट्री होती है ! वो मिसेस मेहता को आमोद के बारे में पहले पूंछते है ! आमोद को ठीक पा कर वो बहुत खुश होते है! मिसेस मेहता उन्हें सारी घटना बताती है !वो उसे सुन कर उस बुढ़िये के उनके बेटे को बचाने  की बात सुन उसके उपकारों से गद गद और उसका शुक्रिया करने के लिए वो उसके कमरे के अंदर दाखिल होते है!मिसेस मेहता : यही वो माताजी है जिन्होंने हमारे बेटे की जान बचायी !      मिस्टर मेहता उस बुढ़िया को देख कर विस्मय से भर जाते है ! क्यूंकी वो और कोई नहीं उनके हे माँ है जो उसके भाई के साथ रहती है !मिस्टर मेहता : माँ तुम्हारी ये हालात ऐसे कैसे हो गयी ! और वो उस बुढ़िये के तरफ देख रोने लगते हैबुढ़िया : अरे बेटा मुझे लग इस जनम में में तुझसे कभी न मील पाउंगी !मिस्टर मेहता : माँ तू तो बड़े भाई और बाबा के साथ रह रहे थी नबुढ़िया : बेटा, क्या बताऊ तेरे बिज़नेस की जिद के लिए घर छोड़ने के कुछ साल बाद तेरे पिताजी गुजर गए ! और बाद में एक दिन तेरे शादी की खबर आइ सो मैंने तेरे बड़े भाई को तुझे और मेरी बहू से मिलने की जीद की, सो एक दिन उन्होंने  मुझे तुझसे मिलाने का बहाना बना ट्रैन में बिठा दिया और वो खुद मुझे नींद लगने के बाद कही उतर गए ! और इस अनजान शहर में न कोई जान पहचान और बीना रुपये में कहा जाती बेटा ! तो बस तभी से बस कूड़ा बेच कर अपना पेट भर रही थे ! और मैंने मान लिया था के भगवान के मन में मेरे लिए बस दुःख हे लिखा है !मगर अब शायद ऐसा नहीं है ! क्यूंकी उसने मुझे तुझसे मिलना के ये अवसर दिया है ! उसके लिए हमे परमेश्वर का शुक्र गुजर होना चाहिए !मिस्टर मेहता : माँ अब में तुझे मुझसे कभी दूर नही जाने दूंगा और न में जाऊंगा !अब तीनो एक दूसरे से लिपट बिलख बिलख कर रोने लगते है !अब मेहता परिवार को उनकी बुढ़िया वापस मिल गइ थी जो अब मिस्टर और मिसेस मेहता के लिए माँ और उनके बेटे के लिए दादी बन गइ थी !

! घरोंदा !
सुनीता आज बहुत खुश थी ! २ दिन पहले ही उसकी शादी हुइ थी और आज वो उसके पति के साथ मुंबई जाने वाली थी, उसका पती मुंबई में एक कंस्ट्रक्शन कंपनी में काम करता था !  सो वो कुछ सामान की पोटली साथ बांध कर उसके पति के साथ मुंबई जाने वाले ट्रक में सवार हो गयी !सुनीता का पिता रंगा एक गरीब किसान था जिसके पास बेटी के ब्याह के लिए भी पूंजी नहीं थी ! उसने पहले से ही उसकी बची खुची जमीन साहूकार के पास गिरवी रखी थी ! गरीबी के कारन रिश्तेदारों ने भी उनसे मुँह मोड़ लिया था तो उसके बेटी के ब्याह में मदद तो दूर की बात थी !मगर उसके दोस्त इस वक़्त उसके काम आये ! उसके एक पुराने दोस्त रामधन ने उसके बेटे के लिए उसकी बेटी का हाथ माँगा उसका बेटा ज्यादा पढ़ा लिखा तो नहीं था मगर सौभाग्य से वो मुंबई में एक बिल्डर के यहाँ रोजेदारी का काम करता था !और रंगा ने हँसी खुशी उसकी बेटी सुनीता का ब्याह उसके साथ करवा दिया ! उसने साहूकार से रंगदारी के ऐवज में पांच हजार की रकम मांगी थी और इस महंगायी के ज़माने में कम पैसे में नौकर के मिल जाने से साहूकार ने उसे मान लिया !और आज सुनीता उसके बाप का घर छोड़ कर उसके पति के साथ मुंबई के लिए रवाना हुइ थी !उसका पति नामदेव जो की एक बिल्डर के यहाँ काम करता था ! गरीबी और सुनीता के पिता की परिस्थिति को जानता था इसी लिए वो भी अपने पिता की दोस्ती के खातिर इस शादी के लिए मान गया और मानता भी क्यों ना उसका भी वही हाल था जो सुनीता का था एक गरीब के घर भी क्या कोई अच्छा अपनी लड़की ब्याहता !आज सुनीता खुशी खुशी नामदेव के साथ मुंबई जाने के किये उस ट्रक में सवार हुइ उसके हाथो की  मेहंदी भी नही उतरी थी ! मगर एक अनजान खुशी में वो थी, के नौकरी वाला पति उसे वो सब खुशी दे पायगे जो उसका पिता एक गरीब किसान हो कर आज तक उसकी माँ को न दे सका! इस आस में वह उसके पती के साथ एक अनजान सफर पर निकली थी जहा हर मोड़ पर जिंदगी इंसानोकी परीक्षा लेने पर तुली होती है !              ट्रक ख़राब रास्तो से होते हुए अब एक पक्के रोड पर चलने लगा था ! ट्रक के पिछले हौदे में बाकी लोग भी बैठा थे मगर ! आज सुनीता और नामदेव एक अलग ही धुन में थे ! पक्के रोड पर लगते ही लारी का हिलना डुलना बंद हो गया और ट्रक के हौदे में लगे लकड़ी के फटो के बीच ठंडी हवा आने लगी थी ! गर्मी के कम हो जाने से सुनीता को नामदेव के कंधे पर कब नींद लगी उसे पता भी नहीं चला ! उसकी नींद तब टूंटी जब नामदेव ने उसे पुकारा नामदेव : अरे औ सुनीता चलो हमारा ठिकाना आ गया ! अब चलो उठ भी जाओ ! तुम्हे अपने रहने के ठिकाने जाना है के नहीं! नामदेव की आवाज से उसकी नींद अचानक टूटी और वो हड़बड़ा कर उठ गयी !सुनीता : जी उतरती हूँ ! पता नहीं मुझे कब नींद लग गयी !बाकी लोग ट्रक से उतर गए थे अब वो और नामदेव ही उसमे रह गए थे !तभी वहा उनके ट्रक का ड्राइवर आ कर उन दोनों पर चिल्लाने लगा !ड्राइवर  : अरे उतरो अभागो ! मुझे ट्रक वापस काम पर लगाना है वरना सुपरवाइजर चिल्लायेंगे ! निकलो जल्दी बाहर ! नामदेव : चिल्लाओ मत ड्राइवर साब हमारी जोरू साथ में है !ड्राइवर : तो क्या नामदेव आरती उतारू तुम दोनों की ! तुमको तो पता है ना , काम में देरी की तो मुझे यहाँ से भगा देंगे ! चलो उतरो और भागो यहाँ से !सुनीता को ड्राइवर के बाते सुन कर बहुत बुरा लगा ! उसे तो लगा के अब उसके पती ने ड्राइवर के साथ झगड़ा मोल लिया तो उसके पती को भी काम से भगा देंगे !  सो वो दोनों को समझाने की फिराक में बोली !सुनीता : चलिए जी जल्दी से हम उतर लेते है, ड्राइवर भैया माफ़ कर देना जरा नींद लग गयी मेरे वजह से हम लोगो को थोड़ी देर हुए ! इसमें मेरे पती की कोई गलती नहीं !ड्राइवर : ठीक है बहन कोई बात नहीं, तुम नइ हो इसे लिए तुम्हे पता नहीं मगर नामदेव को तो है चलो अब जल्दी मुझे आगे भी जाना ही !नामदेव और सुनीता जल्द उस ट्रक से उतर गए ! सुनीता ने देखा के वह कोई बड़ा काम चल रहा था,  वह एक बड़े अपार्टमेंट का कंस्ट्रक्शन प्रोजेक्ट चल रहा था और नामदेव वहा काम करता था !नामदेव सुनीता को कहता है !नामदेव : क्यों बीवी जी कभी आसमानी उड़नखटोले में बैठी हो ! सुनीता : हाँ हाँ क्यों नहीं ! गाव् में जो मेला आता है अपने उसमे हम बैठे है एक दो बार !नामदेव : तो चलो आज तुमको उससे भी बड़े उड़नखटोले की सैर करवाए !सुनीता : नहीं जी मुझे तो डर लगता है नामदेव : अरे बावरी आज में तेरे साथ हू ! डर मत बस आँख बंद कर और मेरे हाथ पकड़ लिया डर तो यु ही भाग जायेगा !नामदेव और सुनीता उस बन रही ईमारत के सामान ढोने वाले पिंजरे में सवार हो जाते है ! जैसे जैसे वो पिंजरा ऊपर जाता है  वैसे ही सुनीता घबरा कर नामदेव का हाथ पकड़ लेती है और उसकी आँख बंद कर लेते है !सुनीता : ये तो बड़ा डरावना है जी !नामदेव : सुनीता अब इसकी आदत डाल लो तुम अब यही हमारा घर है इस ईमारत के सबसे ऊपर वाले मंजिल में हम लोगो के रहने के व्यवस्था की है मालिक साहब ने !सुनीता : मुझसे तो न हो पायेगा जी ये रोज रोज उप्पर नीचे ! मुझे तो डर लगता है !महादेव : अरे तो क्या नीचे जमीन पर रहे ! यहाँ जंगली जानवर आते है रात में ! कही शेर तुम्हे या मुझे खा गया तो !सुनीता : घबराकर, ए जी कम से कम अपने लिए ऐसा मत बोलो ! अब आप ही मेरा सहारा है !और तभी लिफ्ट एकदम से रुक गइ !लिफ्ट मन : चलो जी उतरो जल्दी आ गया लेबर फ्लोर !सुनीता और महादेव उस लिफ्ट से उतरते है ! सुनीता देखती है वह खाली खम्बो के बीच बाकी लोगो ने कपडे लगा कर अपना अपना बसेरा बना लिया है !सुनीता उसे देख कर थोड़ा नाराज हो जाती है ! सुनीता : ए जी क्या हम यही खुले में रहेंगे ! महादेव : हाँ तो क्या हुआ कुछ दिनों में कुछ न कुछ तो जुगाड़ हो जायेगा ! सुनीता : चलो न कहे कोई खोली किराये पर ले लेते है !महादेव : अरे तूम बावरे हो गए हो क्या ! यहाँ मुंबई में खोली के किराये के भाव आसमान पर है ! महंगे इतने के खुद ही को बेचे पर भी न खरीद सको ! और पगड़ी अलग से !सुनीता : तो फिर !महादेव : तुमको पंछी पता है ! वो कैसे पेड़ो पर ऊनके घरोंदे बना लेते है ! हम भी हमारे लिए एक बना लेंगे तुम चिंता क्यों करते हो !और एक जगह देख कर महावीर सुनीता को कहता है !देखो ये हमारी जगह है आज से चलो ये लो, वो एक पोटली सुनीता को थमाता है जिसमे कुछ पुरानी साडीया और सुतली है थोड़ी ही देर में सुनीता और महादेव उन कपड़ो को बांध कर उनके लिए एक चार दीवारी बना लेती है !सुनीता : लो जी अब हमारा घरोंदा तो तैयार है ! अब कुछ राशन और तेल ले आओ तो तुम्हारे लिए कुछ बना दू ! तुम्हे कल  से काम भी तो शुरू करना होगा !महादेव : हां हां क्यों नहीं!थोड़ी ही देर में महादेव केरोसिन और कुछ राशन ले कर आता है ! सुनीता कढ़ी और बाजरे की रोटी बनाती हैउस खाने की खुशबू से उनका आशियाना ऐसा महक जाता है जैसे के राजा रानी का महल हो और वह दावत पक रही हो !  खाने के बाद कुछ हे देर वो दोनों एक दूसरे से बाते करते हुए लेट जाते है और बातो बातो में चांदनी रात घिर आती है ! चाँद और चाँदनीयो की रोशनी में वो खुली मंजिल चमक जाती है और इसके साथ सुनीता और महादेव उनका बिछोना उनके उस कपडे वाले घरोंदे में लगा लेते है ! और आसमान में चमकते तारो को देखने लगते है !महादेव : माफ़ करना सुनीता में तुम्हे अभी इसके अलावा और कोई सुख नहीं दे पाउँगा, मगर तुम हिम्मत मत हारना ! में मेरी जी जान लगा दूंगा हमारा घर बनाने के लिए !सुनीता : हां, आप अकेले नही में भी आपके साथ हूँ ! दोनों मिलकर हमारे बच्चो के लिए कुछ अच्छा तो कर हे देंगे !महादेव : ओ हो, तो तुम बच्चों के बारे में भी सोच रहे हूँ ! बड़ी जल्दी है !सुनीता : ए जी ! हम कुछ और कह रहे थे, आप भी ना ! और वो शर्माकर उसका मुँह एक और कर लेती है !महादेव : अरे भाग्यवान में तो तुम्हारा मजाक कर रहा था ! अब दोनों के हसने की आवाजे वह उस घरोंदे में गूंज उठती है !मानो उस रात के अँधेरे में उजालो के सपने देख दो पंछी चहचहा रहे हो !

Note: Dear Readers, Kindly send your reviews to vyawhareprashant11@gmail.com