Ralph Korngold

“گاهی امپراتور فرانسه برای سرگرمی خود و حضار یکی از نمایشنامه های کورنی راسین، مولیر، یا ولتر را برای حاضرین می خواند. گفتیم که ناپلئون رمان نمی خواند و از خواندن رمان متنفر بود. ولی در جزیره سنت هلن بعضی از شب ها یک رمان از نوع رمان های کلاسیک ((دون کیشوت)) یا ((فولاس)) یا ((مانن لسکو)) یا ((پل و ویرژینی)) به دست می گرفت و با صدای بلند برای حاضرین می خواند و گاهی توقف می کرد و از حاضرین درخواست می نمود که نظریه ی خود را راجع به مضمونی که خوانده است، بگویند و اظهار کنند که آیا پسندیده است یا در خور ایراد می باشد و علت خوبی یا بدی آن چیست؟.”
― Ralph Korngold, خاطراتی از یک امپراطور

“ناپلئون هر دفعه که به ((وادی صیادان)) می رفت، کنار رودخانه کوچک زیر درخت می ایستاد و گاهی سر بلند می کرد و آسمان آبی را می نگریست. چون در آسمان وادی صدایی شنیده نمی شد ناپلئون اسم آن را ((وادی سکوت)) گذاشته بود و یک روز در آن وادی به لاسکاس گفت در تمام مدتی که من در اروپا بودم به فکر نیفتادم که از مشاهده ی آسمان آبی لذت ببرم و اینک در اینجا می فهمم که آسمان آبی، از مناظر زیبای طبیعت است.”
― Ralph Korngold, خاطراتی از یک امپراطور