BÜYÜMEYİ BAŞARAMADIM...

07/11/2021 tarihinde yazdığım bir yazıyı koymak istedim....

Büyümeyi başaramadım. 

Beni korkuların vetakıntıların kontrol eden bir zihnin mücadelesiyle yıllarımı verdim. Başardığımher şey sadece kendime boş bir ispattan öteye gidemedi. Hiçbir zaman mutluolamadım. Akademik başarıymış, çıkan bir kitapmış, bir sınav notuymuş, birkızın elini tutmanın oyuncak zaferlerden öteye gidememesinin tek nedeni SezenAksu’nun şarkısında olduğu gibi yaşımın hala on yaşında 99 depreminde yıkılmaküzere olan apartmanda üçüncü katta balkondan salonun camına atlamak zorundakalırken yıldızların ne kadar yakınımızda olduğunu fark ettiğim o anda kalmışolması. Ondan sonra büyüme hızım bedenime yetişemedi bir türlü, kabullenmekistemedim ve büyüme mücadelem herkesten çok farklı bir yönde ilerledi. 

Hayalgücümün derinliklerinde yazdığım hikayelere, bilgisayar oyunlarına, abudikgubidik fantastik diyarlara ve süper kahramanlara tutundum ve dış dünyadankendimi soyutladım. Zaten ne kadar yaşayacaktım ki ölüp giderim diyordum, amabaktım lise bitmiş, üniversiteye geçmişim, baktım o da bitiyor, öğretmenolmuşum, hop başka olayların içine girmişim, ama kendimle olan mücadeleme birtürlü son noktayı koyamamışım. Alfabedeki harflerin neredeyse yirmisinisöyleyemeyen ben, gece korkuları, çekingenlik, bakımsızlık, başarısız derslerkendimin en kötü halini gördüm ve onu artık tamamen geçmişte bir yerlerebıraktım. 

Büyüdüğünü anladığın an tek kelime ile geliyor, o da kontrol. Ben neistersem oyum, ne yazarım ne akademik dünyadan biriyim ne öğretmenim ne birhayat arkadaşıyım, insanlar adımı hala inatla yanlış söylüyor olsalar da ben busaydıklarımın hiç birisiyim, ben sadece Gürhan’ım ve bundan sonra beni hiçbirkorku hiçbir takıntı hiçbir hayalin kontrol etmesine izin vermeyeceğim, engerçek halimle korkusuz, büyümüş ve tek başıma yettiğim yere kadar yaşayacakolan bir ben var. 

Ben varken var dünya ben yokken varsın olmasın…